حسین قدیانی: در نقد جمله حسن روحانی، روزهای گذشته شاهد واکنش‌های متعددی بودیم که آخرین آن، تذکر آیت‌الله مکارم بود لیکن این همه، در عالم مباحث نظری و مبانی عقیدتی انجام شد تا عناوینی همچون «انتخاب» و «انتصاب» و مفاهیمی همچون «مقبولیت» و «مشروعیت» دگر بار تبیین شود و تدقیق. من اما در مقام یک «روزنامه‌نگار» بر جمله مذکور که گمانم اندازه کافی دیده شده و از تکرار در اینجا بی‌نیاز است، فقط این شرح مختصر را می‌زنم که سخن گفتن درباره رای مردم و جایگاه آن در آرای حضرات معصومین علیهم‌السلام، قطعا در صلاحیت افرادی نیست که با فتنه‌گران علیه صندوق آرا و لگدپرانان به انتخاباتی با 40 میلیون رای، هرگز مرزبندی پررنگ نداشته‌اند و چه می‌گویم که گاه حتی از در رفاقت با این متمردین و مطرودین وارد می‌شوند. آری! من به عنوان یک «نویسنده روزنامه»، نقد متفاوتی بر جمله مد نظر  (فارغ از منظور و مقصود ناقل آن) وارد می‌کنم و آن اینکه پروبال‌دهندگان به متوهمین ضد قانون و متوحشین ضد انتخابات را، اصلا و اساسا چه به سخن درباره اهمیت رای مردم در منش سیاسی حضرت ابوتراب؟! صد البته آن کس که میان خود با حرامیان 88 که هنوز انتخابات تمام نشده، اعلام پیروزی می‌کنند و آن غائله‌ها را بر پا می‌کنند، خط فاصله نمی‌کشد و بعضا چنان دوپهلو سخن می‌گوید که به مذاق جماعت خوش بیاید، واجد حتی اقل شایستگی برای اظهار فضل‌های عالمانه درباره رای مردم نیست و در این باره و در این باره‌ها، همان به سخن نگوید تا عیب و هنرش نهفته باشد؛ با همه این تفاصیل، حسن روحانی را دعوت می‌کنم به جای ابراز نظر درباره حوزه‌هایی از این دست، اندکی بیشتر به اقتصاد بپردازد! براستی چیست درس نهج‌البلاغه با حضرات دولتمرد؟! آیا اینکه قبل انتخابات، پیامک وصل مجدد یارانه و واریز دوباره برای مردم بفرستند و بعد که انتخابات تمام شد، تحقق آن را منوط کنند به پیگیری پرونده افراد؟! و آیا اینکه چند سال تمام، هر ماه، یارانه شماری از افراد جامعه را قطع کنند، بی‌آنکه یک بار – بله! حتی یک بار - ساز و کار این حذف را به مردم توضیح دهند؟!