آتش زدن کاه و کلش به‌رسم نامیمونی در مزارع شمال ازجمله مازندران تبدیل‌شده و هرازگاهی این اقدام سبب بروز آتش‌سوزی در جنگل‌های خزری می‌شود. آتش زدن مزارع شاید در کوتاه‌مدت، موجب حاصلخیزی خاک شود اما در درازمدت، موجب کاهش محصول خواهد شد؛ برخی پژوهش‌ها نشان می‌دهد که سوزاندن خاک در کنار مزایایی همچون کنترل علف هرز و آفات که با روش‌های دیگری نیز قابل جلوگیری است، دارای معایبی همچون فرسایش خاک، گرم شدن اکوسیستم مزرعه، کاهش ماده آلی خاک و میکروارگانیسم‌ها و درنتیجه کاهش حاصلخیزی خاک بوده و اثرات جبران‌ناپذیری بر محیط‌زیست و تنوع زیستی دارد. آتش زدن بقایای محصولات کشاورزی در سال‌های اخیر اراضی کشاورزی را با مشکلات مختلف روبه‌رو کرده است.برخی کشاورزان بر این اعتقادند که با آتش‌زدن کاه و کلش گندم و جو، آفات و علف‌های هرز را کنترل کرده و به‌نوعی به پاک شدن سریع زمین از بقایای گیاه قبلی و آسان شدن عملیات شخم برای محصول بعدی کمک کرده‌اند درحالی‌که با این کار بسیاری از مواد مغذی خاک را از بین می‌برند. علاوه بر از بین بردن مواد مغذی خاک به‌وسیله آتش‌زدن کاه و کلش، برافروختن آتش موجب وارد شدن صدمه به محصولات مزارع همجوار شده و در افزایش آلودگی زیست‌محیطی تأثیرگذار است. مدیر جهاد کشاورزی بهشهر با هشدار به کشاورزان نسبت به آتش زدن بقایای محصولات کشاورزی گفت: آتش‌زدن کاه و کلش علاوه بر ایجاد چهره نازیبا در طبیعت، باعث بروز مشکلات زیست‌محیطی زیادی برای مردم و اکوسیستم منطقه شده و با توجه به مونوکسید کربن و دی‌اکسید کربنی که از این طریق آزاد می‌شود، علاوه بر عارضه زیست‌محیطی برای سلامت فرد هم ضرر دارد. خلیل حقیقی در گفت‌وگو با مهر در بهشهر افزود: از دیگر مشکلاتی که با آتش‌زدن کاه و کلش مزارع ایجاد می‌شود از بین بردن موجودات و حشرات داخل خاک همچون کرم خاکی و... است همچنین این آتش‌سوزی‌ها با از بین بردن میکروارگانیسم‌ها که همان قارچ‌ها و باکتری‌های مفید درون خاک هستند، حاصلخیزی خاک را کاهش داده و باعث از بین رفتن آن می‌شوند. مدیر جهاد کشاورزی بهشهر همچنین آتش‌زدن بقایای کشاورزی را عاملی مهم در فرسایش خاک دانست و خاطرنشان کرد: در مناطق شیب‌دار کوهستانی و اراضی میان‌بند و حتی در مناطق دشت با بارش باران بسیاری از خاک‌های سطحی شسته شده و از بین می‌رود درحالی‌که وجود کاه و کلش موجب فرسایش کمتر خاک و نگهداری آن در زمین می‌شود. حقیقی با اعلام اینکه در سال‌های اخیر با توجه به آموزش‌های لازم و اطلاع‌رسانی‌های مختلف کمتر از سال‌های گذشته شاهد آتش زدن بقایای محصولات کشاورزی در اراضی هستیم، خاطرنشان کرد: مهم‌ترین توصیه ما آتش نزدن این بقایای محصولات کشاورزی و کاه و کلش و ماندگاری آن در اراضی است. وی گفت: کشاورزان عزیز می‌توانند کاه و کلش را با ساقه خردکن خردکرده و دوباره به زمین برگردانند و اگر دارای آب مطمئن هستند کشت بدون شخم و شیار (نو کلیج) را انجام دهند که در همین راستا در سال گذشته ۸۰ هکتار از اراضی شهرستان بهشهر با استفاده از همین روش به کشت ذرت، سویا و کنجد اختصاص یافت و ضمن تأمین و نگهداشت ماده غذایی در خاک از فرسایش خاک و آلودگی‌های زیست‌محیطی ناشی از آتش‌زدن کاه و کلش جلوگیری شد. مدیر جهاد کشاورزی بهشهر در پایان با اشاره به مواد قانونی برخورد با متخلفان آتش‌زدن بقایای محصولات کشاورزی افزود: براساس قانون متخلفانی که با آتش‌زدن کاه و کلش از افراد سلب آرامش کرده یا موجب خسارت شوند به مراجع قضایی معرفی می‌شوند که تاکنون در شهرستان بهشهر از این موارد نداشته‌ایم. همچنین فرزین فرهادی، مدیر جهاد کشاورزی قائم‌شهر در گفت‌وگو با مهر، با اشاره به مضرات آتش‌زدن کاه و کلش کشاورزی، اظهار داشت: آتش زدن باقیمانده محصولات کشاورزی علاوه بر آلودگی محیط‌زیست، موجب از بین رفتن مواد آلی و میکروارگانیسم‌های مفید خاک شده و درواقع مرگ خاک زنده را به دنبال دارد. وی تصریح کرد: اگر کاه و کلش کشاورزی در خاک دفن شود بعد از پوسیده شدن و تبدیل به کود سبز، مواد آلی به خاک افزوده‌شده و خاک را از نظر تغذیه غنی می‌کند. فرهادی به تأثیرات مثبت فیزیکی و شیمیایی دفن کاه و کلش، اشاره کرد و افزود: خاک موجود زنده‌ای است که در هر یک سانتیمتر آن میلیون‌ها میکروارگانیسم وجود دارد که دفن باقیمانده محصولات کشاورزی در آن، تناسب لازم را بین مواد غنی خاک به‌وجود آورده و با ایجاد خلل و فرج در آن، نفوذ آب را سریع‌تر کرده و موجب تنفس خاک می‌شود. مدیر جهاد کشاورزی قائم‌شهر، عجله کشاورزان استان‌های شمالی برای کشت بعدی را یکی از عوامل مهم آتش‌زدن کاه‌وکلش دانست و عنوان کرد: این فرهنگ بسیار بدی است که متأسفانه در فصل تابستان رایج است و وزارت جهاد کشاورزی آن را تایید نمی‌کند.