محمدتقی فهیم گفت: همان‌طور که ما در حوزه مبارزات و حمایت از جنبش مردمی کشورها در کنار آنان هستیم باید در حوزه سینما هم دست‌مان پر باشد. در حالی که امروز سینما در جهان حاکمیت دارد، سینمای ایران در جبهه مقاومت، ضعیف عمل کرده است. سینماروایت میزبان داوود بیدل و روح‌الله شمقدری کارگردان و تهیه‌کننده فیلم سینمایی «روزگاری عشق و خیانت» بود تا این فیلم را با حضور محمد تقی فهیم (منتقد) و رسول شادمانی (مجری- کارشناس) مورد نقد و بررسی قرار دهند. در ابتدای این برنامه رسول شادمانی ضمن ارائه توضیحاتی درباره فیلم سینمایی «روزگاری عشق و خیانت»، از دریافت جایزه کمیته حمایت از فلسطین در بخش تجلی اراده ملی از سی‌ودومین جشنواره فیلم فجر و همچنین اخذ جایزه بهترین بازیگر نقش زن برای شهرزاد کمال‌زاده از سیزدهمین جشنواره فیلم مقاومت برای این فیلم خبر داد و سپس از داوود بیدل درباره شکل‌گیری ایده اولیه فیلم پرسید که وی پاسخ داد: من فیلمنامه‌ای به نام «عبور از مه» داشتم که بعد از ارائه به ارشاد رد شد و با توجه به اینکه آقای سعید مطلبی مشاور فیلمنامه من بود سوژه اصلی فیلم «روزگاری عشق و خیانت» یعنی ماجرای تسلط صهیونیست‌ها در شمال کشور در قبل از انقلاب را مطرح کرد؛ مساله‌ای که گویا برخی از هنرمندان قبل از انقلاب هم به این موضوع واکنش نشان داده بودند. کارگردان «روزگاری عشق و خیانت» با اشاره به اهمیت تحقیق و پژوهش برای شکل‌گیری فیلمنامه این فیلم گفت: تحقیقات میدانی ما چندین ماه به طول انجامید چون هیچ‌گونه مدارک و اسنادی در این‌باره وجود نداشت. بر این اساس برای تحقیقات میدانی به منطقه دشت مغان رفتیم و به مرور زمان، فیلمنامه اولیه شکل گرفت. روح‌الله شمقدری، تهیه‌کننده فیلم اظهار داشت: برای من همواره دغدغه تولید آثاری درباره تاریخ انقلاب و حکومت پهلوی وجود داشت به همین دلیل فیلمنامه آقای بیدل در راستای این دغدغه تشخیص داده شد. البته بحث محوری اولیه فیلمنامه درباره قاچاق اشیای عتیقه بود که بارها تولید شده بود و بعد از این بود که موضوع حضور صهیونیست‌ها در ایران مطرح شد که ما ابتدا به دلیل اینکه اطلاع چندانی از این ماجرا نداشتیم چندان جدی نگرفتیم اما جذاب بود و رفته رفته این موضوع دغدغه‌ای برای ما شد و توانست مسیری را برای ما بگشاید. در ادامه محمد تقی فهیم، منتقد سینما «روزگاری عشق و خیانت» را اثری کاملا پذیرفتنی در بعد ایده و محتوا دانست و گفت: متاسفانه با کم‌کاری شدید در این نوع مضامین در سینمای کشور مواجه شده‌ایم بویژه اینکه مقام معظم رهبری نیز در این‌باره دغدغه دارند و همواره به مسؤولان فرهنگی، مدیران و هنرمندان درباره اهمیت پرداختن به این قبیل موضوعات تذکر داده‌اند ولی متاسفانه نه‌تنها این اتفاق رخ نداده بلکه در سال‌های اخیر چنین موضوعاتی به فراموشی سپرده شده است تا آنجایی که سینما تبدیل به ‌آش بلغوری شده که مواد مغذی آن بسیار کم و بیشتر از مواد زائد و خطرناک تشکیل شده است. فهیم در بخش دیگری از صحبت‌های خود با اشاره به ساختار فیلم اظهار داشت: سینمای ایران به چنین فیلم‌هایی نیاز دارد و مدیران سینما باید قدر چنین آثاری را بدانند و از آنان حمایت کنند. هرچند در این فیلم هم مانند بسیاری از فیلم‌های دیگر اشکالاتی وجود دارد. شاخ و برگ‌های اضافی فیلم، مخاطب را با یک نوع پراکندگی روبه‌رو می‌کند که مناسب سریال است تا فیلم سینمایی. ضمن اینکه لحن کار فاقد ژانر خاص است و ما شاهد یک ملودرام عاشقانه هستیم که در بستر تاریخی- سیاسی تعریف می‌شود و دائما در حال تغییر لحن است. فهیم با بیان اینکه فیلم «روزگاری عشق و خیانت» ما را به دوران فیلم‌های دهه 60 مثل «برنج خونین» و «آفتاب‌نشین‌ها» می‌برد که دغدغه‌های ملی، دینی با گرایش‌های ضداستکباری و ضدامپریالیستی داشتند، ادامه داد: ما در سال‌های اخیر، کمتر فیلمی را دیده‌ایم که به این دغدغه‌ها بپردازد و باید به سازندگان آن دستمریزاد گفت. در شرایطی که سینمای ما علیه بنیان‌های خانواده، ارزش‌های جامعه و در جهت انهدام باورهای جدی جامعه حرکت می‌کند فیلم‌هایی مثل «روزگاری عشق و خیانت» می‌تواند قابل ستایش باشد. وی در جمع‌بندی صحبت‌های خود اظهار داشت: بحث فقدان آثار برای مناسبت‌های مهم نه تنها در سینما که در تلویزیون هم وجود دارد و مدیران میانی رسانه ملی، مناسبت‌ها را قربانی کردند به طوری که امسال در ایام ماه رمضان شاهد سریال‌هایی بودیم که ربطی به این ماه نداشتند.