دکتر میثم مطیعی برای نخستین و آخرین بار به هجمههایی که توسط برخی جریانات سیاسی در فضای مجازی رخ داده بود واکنش نشان داد. وی با اشاره به اینکه سال گذشته نیز در نماز عید فطر شعر «ای دوستان که در صف اول نشستهاید/ مردم هنوز چشم به راه عدالتند» خوانده شد، گفت مخاطب همه مسؤولان بودهاند. حال آنکه بسیاری تلاش داشتند این بیت را به یکی از مسؤولان نسبت دهند که نه سال قبل و نه امسال موقع شعرخوانی حاضر نبود.
ای دوستان که در صف دوم نشستهاید!
ای دوستان که در صف سوم نشستهاید!
ای دوستان که در صف چارم به هر دلیل
یا اینکه جایی از صف پنجم نشستهاید!
ای دوستان... شما... نه... شما... پشت نردهها
آری! شما که غرق تبسم نشستهاید
ای دوستان که در صف شش، هفت، هشت، نُه
فرقی نمیکند صف چندم نشستهاید
دیگر نصیحت صف اول صلاح نیست!
ای ناصحان که در دل مردم نشستهاید
گویند حرف عدل مگویید و مشنوید
دندان نهید روی جگر خاصه روز عید
وحدت شکن مباش و خیانت مکن دگر
دعوت به کار و خدمت و همت مکن دگر
از کارگر ز دست پر از پینهاش مگو
از دردهای سینه بیکینهاش مگو
آینه تظلّم پیر و جوان مباش
فریاد دادخواهی معدنچیان مباش
آخر چه وقت دم زدن از عدل حیدر است؟
نهجالبلاغه بسته بماند وزینتر است!
وحدت شکسته هر که به دشمن زند نهیب!
حرمت شکسته هر که ز جرأت برد نصیب!
هر شکوه از خیانت دشمن خیانت است!
باید گذاشت تا به ابد دست روی دست
باید گذاشت تا به ابد دست روی دست
گر پشت پا زده ست به عهدی که بسته است
مداح را چکار به نقد و نصیحت است؟
مداح مدح ما کند و بس کفایت است!
***
کم نیست حرفهای نگفته هنوز هم
کم نیست دردهای نهفته هنوز هم
ذاکر شوی نفس نفست وقف هیات است
وقف صدای مردم و نذر عدالت است
آموختیم امر به معروف با حسین
هرکس حسینی است و فداییست یا حسین
مدح حسین نقد کژیهای امت است
مداح نور دشمن تزویر و ظلمت است
هر دم میان «هقهق» و «حَقحَق» زحق بگو
چون دعبل و کمیت و فرزدق ز حق بگو
مداح اهلبیت زبان نگفتههاست
فریاد او صدای هر آن کس که بیصداست
قند است نقد، تلخ شده کامشان چرا؟
عریان شده ست دشنه دشنامشان چرا؟
تحریمهای تازه رسیده به خیر باد
تحریم دادخواهی و تحریم انتقاد
هرگز نمیرویم به ترس از میانه، ما
مرد شهادتیم چنین فاتحانه، ما
ای مردم همیشه مقاوم، به یادها
ای قوم استوار در این گردبادها
ای سروهای در دل تاریخ سربلند
ای مردم همیشه غریب و شکوهمند
تنها اگرچه در دل سنگر رها شویم
ما عهد بستهایم زبان شما شویم
زخم زبان ز دوست و دشمن چشیدهایم
توهین نکردهایم؛ که توهین شنیدهایم
حاشا در این مجاهده کوتاه آمدن
یا با فساد ثانیهای راه آمدن