گروه فرهنگ و هنر: «برادران محمودی» یکی از عبارات جالب در اخبار فرهنگی و هنری است به‌گونه‌ای که همکاری پیوسته  این دو برادر باعث شده کمتر نام «نوید» و «جمشید» محمودی به زبان ‌آید. فیلم «چند مترمکعب عشق» از جمله نخستین آثاری بود که برادران محمودی را به سینمای ایران معرفی کرد؛ فیلمی که در فضای بینافرهنگی ایران و افغانستان تولید شد و این دو برادر افغانستانی به‌واسطه چند مترمکعب توانستند سیمرغ بلورین بهترین فیلم بخش نگاه نو و سیمرغ بلورین بهترین کارگردانی سی‌ودومین دوره جشنواره فیلم فجر  را از آن خود کنند. نادر طالب‌زاده از این فیلم به عنوان الگوی مهندسی دوربین یاد کرد و با اشاره به پایان‌بندی دراماتیک و طبیعی آن گفت: «فیلم درباره اقلیتی به نام مهاجران افغان صحبت می‌کند و به‌رغم اینکه ما همیشه شعار حمایت از مهاجران را داده‌ایم، اما به آنان بی‌توجهی کرده و این فیلم دراماتیزه کردن یک حقیقت در کشور است. به نظرم این فیلم را باید در خارج از کشور اکران کرد و به دنیا نشان داد که ما بلدیم خودمان را نقد کنیم». برادران محمودی پس از «چند مترمکعب عشق» سراغ «رفتن» رفتند و برای دومین‌بار نمایندگی افغانستان را در جشنواره اسکار برعهده گرفتند. نکته جالب آنجاست که برادران محمودی به صورت یکی در میان کارگردانی و تهیه‌کنندگی آثارشان را برعهده می‌گیرند. «چند مترمکعب عشق» به کارگردانی جمشید محمودی و «رفتن» به کارگردانی نوید محمودی تولید شده است. همچنین برادران محمودی سینمایی «شکستن همزمان بیست استخوان» را در دستور کار قرار داده‌اند.  نوید محمودی در گفت‌وگو با «وطن‌امروز» با اشاره به سریال جدید خود و برادرش به نام «سایه‌بان» با اشاره به آغاز پیش‌تولید این سریال برای شبکه 2 اظهار داشت: همانطور که در رسانه‌ها مطرح کردیم، سایه‌بان قصه زندگی امروز ما و شماست. 2 رفیق که در منطقه‌ای کارگرنشین بزرگ شده‌اند، تا پای جان تلاش می‌کنند که چراغ خانه‌های‌شان را روشن نگه دارند و در برابر سرنوشت سرکش ایستاده‌اند. عشق و ایمان در رگ‌های‌شان خون می‌شود تا از پا نیفتند و به رحمت خدا و فرداهای بهتر دلخوش بمانند. اما زخمی در راه است؛ زخمی که برای رفاقت دیرینه‌شان سنگ محکی است. نوید محمودی پیش از این اظهار داشت: من و برادرم، افغانستانی‌الاصل هستیم. ما 30 سال است در ایران مهاجر هستیم و جالب است بدانید که هنوز شناسنامه نداریم! من و جمشید در ایران به دنیا آمدیم اما نمی‌توانیم تابعیت ایران را بگیریم. به نظرم علت اینکه ایرانی‌ها این فیلم را دوست دارند به این خاطر است که این فیلم کاملا واقعی است. محمودی در پاسخ به این سوال که زندگی معمولی برای مهاجران افغان در ایران چندان آسان نیست و برادران محمودی چگونه توانسته‌اند در این مدت علاوه بر توفیق در سینمای ایران به تلویزیون راه پیدا کنند، گفت: معتقدم آدم‌ها مسیرشان را انتخاب می‌کنند. تلاش می‌کنند و به نتیجه می‌رسند. اگر بناست هر آدمی به نتیجه مطلوبش برسد، باید هدفش را اتخاب کرده و در راه هدفش تلاش کند تا به آن برسد. من هم به فیلمسازی علاقه داشتم و تلاشم را کردم تا به اینجا برسم.  محمودی در پاسخ به این سوال که چرا «چند مترمکعب عشق» و «رفتن» به‌عنوان نماینده افغانستان در اسکار انتخاب شدند، بیان کرد: هر فیلمی به شورای سیاست‌گذاری راه پیدا می‌کند، ما نیز فیلم‌مان را در شورای هر دو کشور داشتیم، افغانستان به جهت شرایط بهتر فیلم ما و کمبود آثار نمایشی، این فیلم‌ها را برای اسکار انتخاب کرد و اگر ایران هم می‌خواست می‌توانست فیلم ما را انتخاب کند. وی با اشاره به عدم انتخاب فیلم‌های افغانستانی در اسکار در طول 11 سال اخیر گفت: من چون در ایران فیلم می‌سازم، اطلاع چندانی از تولیدات نمایشی در افغانستان ندارم. نوید محمودی در پاسخ به این سوال که تا چه زمانی «برادرانه» فیلم می‌سازند، گفت: طبیعتا وقتی که کار با فردی برای آدم جذابیت داشته باشد، به دنبال همکاری با او خواهد رفت،  وقتی شما برادری دارید که برای‌تان فیلم بسازد سرتان درد نمی‌کند سراغ فرد دیگری بروید. ما در هر زمانی احساس کنیم جمشید بسازد، او می‌سازد و هر زمان بنا باشد من بسازم، من می‌سازم.