سینما روایت میزبان رضا اعظمیان، سیدسعید سیدزاده و احمد کاوری کارگردان، تهیه‌کننده و بازیگر فیلم سینمایی «مرزی برای زندگی» بود.
به گزارش سینما روایت، رضا اعظمیان، کارگردان فیلم اظهار داشت: خوشحالم جنگ را به گونه‌ای به تصویر کشیدم که با توجه به درگیری شیعه و سنی در منطقه، این فیلم هنوز این قابلیت را دارد که نگاه صلح‌طلبانه ملت ایران را منعکس کند. از سوی دیگر، این فیلم اکران نشد و تلویزیون با وجودی که سهمی در ساخت آن داشت این فیلم را پخش نکرد، شاید به این دلیل که در این فیلم، مرز آموزه‌های مذهبی که خارج از عرف هم نبوده مورد استفاده قرار گرفته، یعنی در آخر فیلم، پلاک سرباز عراقی به جمع پلاک‌های شهدا افزوده می‌شود. اگرچه این فیلم با بی‌مهری روبه‌رو شد اما هرجای دنیا و در هر جشنواره‌ای که ما این فیلم را نمایش دادیم سالن پر از جمعیت بود و بعضی‌ها روی زمین فیلم را تماشا می‌کردند. احمد کاوری، بازیگر فیلم هم درباره تولید «مرزی برای زندگی» گفت: شرایط تولید این فیلم شرایط سختی بود و همه لوکیشن‌های فیلم واقعی بود و خوشحالم این سختی‌ها تحمل شد تا امروز شاهد نمایش فیلم خوبی باشیم. وی ادامه داد: این فیلم قابل دفاع است و هرکسی اعم از منتقد و مردم که این فیلم را دیدند احساس خوبی نسبت به آن داشتند هر چند ممکن است ضعف‌هایی هم داشته باشد. این فیلم در 3 لوکیشن مختلف فیلمبرداری شده و برای من که در عرصه بازیگری و کارگردانی فعال هستم سخت‌ترین فیلم بوده است. محمدتقی فهیم، منتقد جلسه هم گفت: معتقدم فیلم «مرزی برای زندگی» توانسته به عنوان نخستین فیلم فیلمساز، به او اعتبار ببخشد. فیلم از نظر ساختاری  نشان می‌دهد کسی که پشت دوربین قرار داشته قواعد سینما را می‌شناسد و بشدت برای تولید یک فیلم خوب انگیزه داشته است اما من برخلاف کارگردان که به بحث محتوایی اثر می‌بالد با محتوای فیلم مشکل دارم و بر این باورم که فیلم در بخش فرم و ساختار بخوبی مخاطب را درگیر می‌کند اما در بخش محتوا و پیام نمی‌تواند از عهده خودش برآید. فیلم سراغ 2 رزمنده ایرانی و عراقی می‌رود تا مساله صلح را مطرح کند اما گویا حس ناسیونالیسم از فیلم فرار کرده است و ما چیزی از حس وطن‌پرستی، اعتقاد، ریشه‌ها و... که در دوران جنگ در رزمنده‌های ایرانی وجود داشت را نمی‌بینیم و شاید همین امر باعث شده فیلم مهجور بماند. فهیم افزود: باید کسانی را که برای دل و سلیقه خودشان فیلم می‌سازند از سینما دور کرد... هرکسی می‌خواهد فیلم شخصی بسازد برود با پول خودش بسازد. باید تاسف خورد در این سینما کسانی فیلم می‌سازند که حتی نمی‌توانند کپی آن را حفظ کنند و این نشان از بی‌ در و پیکر بودن سینمای ایران است. فیلم «مرزی برای زندگی» یک نمونه مشخص از مناسبات غلط حاکم بر سینمای دولتی کشور ماست که امروز گرفتار آن هستیم. فهیم در پایان هم مدیریت هنری را مورد خطاب قرار داد و تصریح کرد: آن قدری که مدیران هنری ما به سینمای ایران لطمه زدند هیچکس نزده است. چرا رهبری به نقطه آتش به اختیار رسیده‌اند؟ چون به این نتیجه رسیدند که مدیران هنری ضررهای مکرر زده‌اند، چرا که بودجه‌های میلیاردی به فیلمسازانی اختصاص می‌یابد که یا فیلم‌هایی علیه کشور می‌سازند یا فیلم‌های‌شان به درد سطل آشغال می‌خورد! درحالی که باید کسانی فیلم بسازند که پای ارزش‌های نظام و حکومت می‌ایستند.