کار اصلی منصوریان با استقلال از نیم‌فصل دوم لیگ قبل شروع شد؛ زمانی که مهره‌های جنجالی و گرانقیمت مثل بختیار رحمانی جای خود را به ناشناخته‌هایی مثل امید نورافکن دادند. منصوریان هنر تهییج این جوانان را می‌دانست. بلد بود چگونه آنها را برای هر بازی جداگانه سر جنگ بیاورد. قبل از داربی همه از شکست آبی‌ها می‌گفتند اما منصوریان بچه‌هایش را به گونه‌ای آماده کرده بود که برانکو هم غافلگیر شد. همین که یک نیمه تمام مقابل پرسپولیس اتوبوس چید و دست آخر بازی را برد یعنی مکانیسم درست بوده است. کار برای منصوریان زمانی راحت شد که فیفا دستش را روی گلوی آبی‌ها گذاشت و گفت: از بازیکن جدید خبری نیست. 2 پیرمرد(آندو و جباروف) مجبور به ترک استقلال شدند. حالا فرصت نمایش برای بچه‌هایی بود که فکر می‌کردند در بهترین حالت شاید 200 دقیقه در تمام فصل به آنها بازی برسد. خوبی کار با این بچه‌ها در این بود وقتی روی نیمکت می‌نشستند خبری از غرولند، مصاحبه و اخم درهم کشیدن نبود.
برای همین منصوریان هر بازی یک ترکیب را درون زمین می‌گذاشت و جوان نیمکت‌نشین که بازی قبل به او فرصت بازی نرسیده بود، 90 دقیقه می‌دوید. همین دویدن‌ها و نایستادن‌ها راز تیم منصوریان بود. بار دیگر به آخرین داربی نگاه کنید. استقلال 3 گلش را می‌زند و بعد از آن حماسه‌ای از دوندگی و تلاش است. تقریبا 10 نفر درون یک سوم زمین خودی ماندند و سرشان را مقابل توپ گذاشتند. کاوه هم وقتی دید وضعیت اینگونه است او هم به عقب آمد. حالا شد تیم 11 نفره فدایی برای دفاع. به همین راحتی ماشین گلزنی قرمزها از کار افتاد، چرا که دوندگی بیش از اندازه حریف از یکسو و ترس شکست در داربی از سوی دیگر موجب شد پرسپولیس ناگهان فروبریزد.
انتظار می‌رفت منصوریان تیم لیگ هفدهم را دقیقا همینگونه آرایش کند. چند بزرگ‌تر و موجی از جوانان. ولی حالا خریدهای منصوریان بوی دیگری می‌دهد. با حضور جباری و جباروف به امثال فرشید اسماعیلی چقدر بازی می‌رسد؟ اصلا چند بازی می‌گذرد و منصوریان می‌فهمد که حرف‌هایش در رختکن روی یکسری از مسن‌تر‌ها جواب نمی‌دهد؟ جباری، جباروف، منتظری، شجاعیان و سجاد، دوره خودنمایی را گذاره‌اند. اینها با اسماعیلی، برزای، نورافکن، کریمی و قربانی فصل قبل فرق دارند. اینها طاقت 2 بازی متوالی روی نیمکت را ندارند.
ناگهان در داربی قرار به یک نیمه دفاع مطلق شد، نمی‌شود با تیم سن بالا تا دقیقه 90 دوام آورد. مگر اینکه منصوریان بخواهد کلا نوع فوتبالش را تغییر دهد و دنبال فوتبال مالکانه برود. اما بسیار بعید است. منصوریان در نفت دقیقا همین فوتبالی را ارائه می‌داد که فصل قبل در استقلال آن را دیدیم بعید است در لیگ آتی بخواهد تغییرات شگرفی را در آن اعمال کند.
سرمربی آبی‌ها فصل پیش کوچک‌ترین مشکلی برای نیمکت‌نشین کردن بازیکنانش نداشت اما در این فصل نام‌های بزرگ به آرامی روی نیمکت نمی‌نشینند. شاید همان 6 گل العین تغییرات بنیادین در او به‌وجود آورده و می‌خواهد با بازیکنان بزرگ و با تجربه نوع دیگری از فوتبال را تجربه کند. اگر چنین باشد که ریسک بزرگی را مرتکب شده و اگر بخواهد با مسن‌ها همان سیاست جوان‌ها را تکرار کند قطعا به مشکل اساسی می‌خورد.
بزودی مشخص می‌شود حکم فیفا باعث حفظ صندلی منصوریان در لیگ قبل شد یا نه.