نشست نقد و بررسی کتاب جدید «مرز ما عشق است» اثر سیدمحمدمهدی‌ شفیعی با حضور ابراهیم اسماعیلی‌اراضی، سیدمحمدمهدی شفیعی و حسین صیامی در محل باشگاه خبرنگاران پویا برگزار شد. در این نشست، ابراهیم اسماعیلی‌اراضی، شاعر و منتقد ادبی گفت: آنچه از شهرستان ادب در مدتی که در حوزه نشر فعال شده است، دیده‌ام، کتاب‌های آراسته‌ای بوده که مشخص است برخلاف خیلی از کتاب‌هایی که ناشران آمارشان روز به روز بالاتر می‌رود با سهل‌انگاری و تعجیل منتشر نشده است. وی ادامه داد: در کتاب «مرز ما عشق است» از کاغذ خوب استفاده شده و با صحافی خوب و شیوه خوب عرضه شده است اما به نظرم طرح روی جلد را می‌شد قدری با شیوه‌های هنری بهتری کار کرد ولی در مجموع کتاب از لحاظ سخت‌افزاری وضعیت خوبی دارد. به گزارش تسنیم، وی افزود: نکته بعدی که می‌خواهم اشاره کنم این است، مجموعه غزلی را مشاهده می‌کنیم که حس می‌کنم معدل قابل توجهی را داراست و مهم‌ترین دلیل آن هم این است که با شاعری مواجهیم که زبان را به نسبت متوسطی که در حال حاضر در شعر کلاسیک با آن مواجهیم بلد است و خیلی کم با سستی و کاستی و لغزش و از این قبیل مواجه می‌شویم. این منتقد ادبی گفت: منتقد موفق کسی است که هر متنی را به تناسب مبانی‌ای که خودش را متعهد نشان می‌دهد نقد و درباره‌اش صحبت کند. قاعدتا تعریفی که مجموعه «مرز ما عشق است» از خودش ارائه می‌دهد یک مجموعه شعر کلاسیک است. شاعر ابایی ندارد از اینکه از کاربردهای زبانی که خودشان را کلاسیک‌تر نشان می‌دهند بهره ببرد، مثلا از حروفی که شکل شکسته دارند استفاده کند. نخستین موضوعی که باید به آن اشاره کنم این است که مجموعه «مرز ما عشق است» مجموعه‌ای بود که من در آن با پدیده‌ای که این روزها کمتر با آن مواجهیم مواجه شدم، آن هم حسن مطلع‌های قابل توجه بود. نه اینکه بخواهم بگویم در تمام آثار این وجود دارد ولی فکر می‌کنم به عنوان مثال در هر چند اثری که شما از پیش چشم می‌گذرانید با یک آغاز شکوهمند، تاثیرگذار و عجیب مواجهید. این شاعر و منتقد گفت: نکته دیگری که می‌توان درباره کتاب «مرز ما عشق است» اشاره کرد این است که ما با 2 لحن مواجهیم. 2 لحنی که شاید هر کدامش برای یک دسته از مخاطبان پسندیده‌تر باشد. یکی لحن گفتمانی است که شاعر یکسری نکات را با مخاطب درمیان می‌گذارد، بعد با هم درباره‌اش صحبت می‌کنند. مخاطب امروز با توجه به اینکه خودش را ذی‌حق می‌داند این لحن را بیشتر می‌پسندد. لحن دیگر، لحن خطابه‌ای است که کم هم نیست، اگرچه من طرح غزل‌ها را در این لحن بی‌تاثیر نمی‌دانم. به نظر من لحن خطابه‌ای یک جاهایی مخاطب را پس می‌زند؛ آنجا که دیگر ما به‌ازاها به حداقل می‌رسد و چیزی شبیه القا و بیانیه و از این قبیل مطرح می‌شود. مخاطبی که انتظارات بیشتری دارد در این دست از  آثار دچار فاصله می‌شود و این به این منظور نیست که شاعر امروز نباید به هیچ وجه سراغ لحن خطابه‌ای برود. اسماعیلی‌اراضی با اشاره به اینکه شاعر هیچ قضاوتی ندارد، گفت: شاعر تا بیت پنجم هیچ قضاوتی ندارد و همانطور که خودش مطرح می‌کند موضوع را بین خودش و مخاطب به اشتراک می‌گذارد. از غزل پنجم نشان می‌دهد که شاعر می‌خواهد شعر را فرود بیاورد و یک مصلحتی در ابیات دیده می‌شود، یعنی در بعضی غزل‌ها بنا به مصلحتی فرود می‌آید. شعر نوشتن در لباس روحانیت واقعا سخت است. در ادامه این نشست، سیدمحمدمهدی شفیعی گفت: ممنون هستم از نقد خوب و دقیق ایشان و واقعا یادداشت کردنم، یادداشت کردن جلسه‌ای و رسانه‌ای نبود. نکات را یادداشت کردم برای اینکه هر مقدار بتوانم اصلاح کنم و اگر موارد بعدی پیش آمد، این موارد را رعایت کنم. یک اشکال را هم به خودم وارد می‌دانم و به جناب اسماعیلی حق دادم. عالم در ازلت را باید پاورقی می‌زدم. حد وسط غلطی گرفتم؛ یا باید پاورقی می‌خورد یا نمی‌خورد. چند مورد استفاده از آیات و روایات بوده و چون استفاده از عین متن نبوده، پاورقی نزدم، عالم در ازلت متن روایتی است که بی‌حاصلی از سمت مردم را آنجا می‌گوید. این اشکال از من بوده که رعایت نکردم. بعضی‌ها می‌گویند پاورقی خوب نیست اما من برای مرضی‌الطرفین بودن بعضی‌ها را گذاشتم و بعضی‌ها را نگذاشتم. در مجموع این اشکال را درست و وارد می‌دانم. سیدمحمدمهدی شفیعی، شاعر جوان کشورمان در پایان این نشست با ارائه توضیحاتی درباره کتاب «مرز ما عشق است» گفت: این کتاب دارای 29 غزل و 11 رباعی است اما به دلیل اینکه 30 غزل و 10 رباعی بود و قصد داشتم 40 شعر باشد که عدد مقدسی در نگاه دینی ما است، دقیقه آخر یک غزل را حذف و یک رباعی به آن اضافه کردم.