غیبت راموس و رونالدو یعنی غیبت نیمی از رئال
آلفردو رلانیو: شاید فقط یک بازی دوستانه پیش‌فصل بود اما نتیجه‎اش تاثیرگذار بود. منچسترسیتی 4 بر یک رئال‌مادرید را شکست داد. یک نتیجه تحقیرکننده در باکس‌آفیس بازی‎ها که در چارچوب بازی‌های اینترنشنال چمپیونزکاپ به دست آمد. جایی که بهترین و بزرگ‌ترین تیم‎ها بدون برگزاری بازی مقدماتی به مصاف هم می‎روند. این شکست به دست یاران گوآردیولا رقم خورد. حتی اگر او دیگر در بارسلونا نباشد یک دشمن ذاتی مادریدیستا باقی مانده است و من این نتیجه را دوست نداشتم. او در دورانی که در باسا بود هم رئال‌مادرید را بارها آزار داد و ابزارش هم فرمول شکست‌ناپذیری‌اش بود. آنقدر فلورنتینو پرس را دیوانه کرد که همه‌چیز را در دستان مورینیو رها کرد. از طرفی چهره‌ای منفی از باشگاه و تیم باقی‌ ماند و هواداران چند سال سرافکنده بودند. وقتی بایرن پپ 4 بر صفر شکست خورد به نوعی یک انتقام گرفته شد اما حالا دوباره این گوآردیولاست که می‎خندد. وقتی ترکیب بازی اعلام شد یک دوست به من پیامی فرستاد و در آن نوشته بود 8 بازیکن از بازیکنان این ترکیب همان‌هایی هستند که در فینال کاردیف بازی کردند. از این 3 بازیکنی که تغییر کرده بودند 2 بازیکن سرخیو راموس و کریستیانو رونالدو بودند. سومین غایب تونی کروس بود که غیبتش از 2 بازیکن دیگر کمتر تاثیرگذار بود اما نمی‌شد از غیبت راموس و رونالدو چشم‌پوشی کرد. یکی از انتقاداتی که به رئال وارد است این است که وقتی په‌په رفته، چرا این تیم از یک مدافع میانی با تجربه دیگر استفاده نکرده است. یک لحظه فکر کردم چه می‎شد اگر لئوناردو بونوچی می‌آمد و فوتبالش را در مادرید به پایان می‎برد. مدافع میانی‎های جوان و فوق‎العاده زیادی در دنیا وجود دارند. می‎توان آنها را در کنار راموس قرار داد تا آرامش خاطری بابت خط دفاعی ایجاد شود اما حالا هر بار راموس نباشد باید نگران دفاع تیم بود. مقابل سیتی هم همین‎طور بود. درباره رونالدو هم که چیزهای زیادی نمی‎توان گفت، فقط در یک کلمه می‎توان توصیف کرد، او معنی واژه گلزنی است. اما از رئال که بگذریم عملکرد سیتی عالی بود. به نظر سرمایه‎گذاری وسیعی که از زمان پیوستن گواردیولا به این تیم در آن انجام شده، جواب داده است. این تیم حالا بازیکنانی جوان و آینده‌دار دارد که می‎توانند در زمین بسیار باتجربه کار کرده و تیم‎های حریف را با پرس شدید تحت فشار بگذارند. این فقط یک بازی در پیش‌فصل بود اما به نظر تیم پپ آمده تا در رقابت‌های فصل پیش‌رو لیگ برتر انگلیس هم تفاوت‌ها را رقم بزند. جدا از اینکه سیتی گل‌های زیادی زد، این موضوع که 2 گل از گل‌هایش را جوانان زدند هم می‎تواند جالب توجه باشد. 2 جوانی که هر دو اسپانیایی هستند. براهیم دیاز که از بارسا به سیتی ملحق شده، آن هم در سن 15 سالگی و حالا 17 سال دارد، دیگری هم اسکار رودریگس از رئال.


آینده مبهم ستاره بارسا نگران سکوت نیمار نباشید
بارسلونا تیم بزرگی است و همیشه دوست‎ها و دشمنانی دارد. در نتیجه فضا در این باشگاه مخرب است. این ممکن است که سکوت نیمار واقعی باشد و دلیلش این باشد که در این تیم راضی نیست اما باشگاه باید صبور و آرام باشد. اول به این دلیل که ستاره برزیلی تنها 8 ماه پیش قراردادش را تمدید کرده و دوم به این دلیل که پرزیدنت بارتومئو به وضوح اعلام کرده تصمیمی برای فروش این بازیکن ندارد. اینکه باشگاهی بخواهد یک بازیکن را بخرد با اینکه باشگاه آن بازیکن بخواهد او را بفروشد 2 موضوع کاملا جدا از هم است. بارسلونا تصمیمی برای فروش نیمار ندارد. پس در نتیجه ماندن نیمار کاملا محتمل است. اگر او برود و در ازای رفتن او بارسا 222 میلیون یورو پول بگیرد باز هم خیلی بد نیست. اینکه واضح است که پی‎اس‎جی برای فروش او باید رقم فسخ قراردادش را بپردازد. در غیر این صورت مذاکره فقط در شرایطی ممکن است که پی‎اس‎جی هم حاضر شود درباره مارکو وراتی با بارسا مذاکره کند. البته که باز هم مشخص نیست بارسلونا حاضر بود برای نیمار صحبت کند یا نه. درست است که آنها وراتی را می‎خواهند اما شاید حاضر نشوند در ازای از دست دادن نیمار او را به خدمت گیرند. به هر حال سکوت نیمار هم طبیعی است. این بازی نامش فوتبال است و هر چیزی در آن ممکن است. البته که سکوت نیمار بسیار متفاوت با سکوت کریستیانو به نظر می‏رسد. او زمانی سکوت کرد که خودش گفته بود برنامه‎ای برای ادامه دادن با رئال ندارید. از طرفی صحبت از خرید احتمالی امباپه به میان بود و با رقم بالایی که این بازیکن داشت خیلی محتمل بود که مادرید حاضر به فروش رونالدو شود تا با پولش بازیکنی جوان و آینده‎دار را به خدمت گیرد اما درباره نیمار اینطور به نظر می‎رسد که سکوتش یک بازی یا یک استراتژی نیست، البته بارسا باید موضوع را جدی بگیرد.