مهدی طاهرخانی: موج انتقاد از فدراسیون فوتبال این روزها بیش از هر زمان دیگری بالا گرفته است؛ به هر بهانه‌ای و با هر مضمونی. آیا همه این انتقادات ریشه در واقعیت دارد؟ منصوریان باخت به نفت آبادان را تمام و کمال به گردن محمدرضا ساکت و کمیته انضباطی فدارسیون فوتبال انداخت. حالا هم ادعا دارد فدراسیون باید رسما از آنها عذرخواهی کند. در آن سو طبق انتظار محمد مایلی‌کهن بعد از خروج (اخراج محترمانه) از ملوان بیکار است و وقتش رسیده تا بعد از کی‌روش به فدراسیون فوتبال بتازد. ساکت ناگهان مبدل به راننده ترکان می‌شود و با نام خانوادگی تاج هم یک شوخی بی‌مزه می‌کند. البته مایلی‌کهن که نشان داده ماهیگیر خوبی از آب گل‌آلود است، در حرکتی مشابه پوشیدن لباس رفتگران در ورزشگاه تختی برای تخطئه دایی، این بار ناگهان به تمرین استقلال رفت تا بگوید در ظلمی که به آبی‌ها شده است، کنار آنهاست.
نکته جالب قضیه اینجاست که آرشیو رسانه‌ها نشان می‌دهد مایلی‌کهن و منصوریان که از قضا هر دو در تیم امید سمت داشتند، چگونه برابر باشگاه‌هایی که بازیکن به این تیم نمی‌دادند، موضع از سر خشم می‌گرفتند. منصوریان که کارش را با فدراسیون فوتبال با مربیگری تیم امید به صورت جدی آغاز کرد، بعد از اینکه دید زور فدراسیون به باشگاه‌ها نمی‌رسد، ناگهان بعد از چند ماه کار کردن با تیم امید، کنار کشید و مدعی شد بدون مهره‌های اصلی او می‌سوزد و سوختنش یعنی هدر رفتن زحمات فدراسیون فوتبال!
منصوریان در آن برهه خودش را محصول پروسه مربی‌سازی فدراسیون فوتبال معرفی کرد و گفت اگر بدون بازیکنان اصلی رهسپار قطر شود، با شکست و ناکامی همه زحمات فدراسیون به باد می‌رود. او ترسید، پا پس کشید و به‌زعم کی‌روش پشت بازیکنانش را خالی کرد تا هومن افاضلی جانشینش شود. البته همان موقع  در چندین مصاحبه منصوریان به فدراسیون فوتبال انتقاد نرم کرد که نتوانست حکمش را برای باشگاه‌ها لازم‌الاجرا کند.
 بعد از آن محمد مایلی‌کهن هم به عنوان مدیرفنی با تیم امید همکاری کرد و حتی در قبال خبر عدم تمایل جهانبخش و سردار آزمون(در بازی‌های مقدماتی فروردین 94) برای حضور در این تیم، سخت‌ترین مواضع را گرفت.
و عجیب‌تر مایلی‌کهن جدیدا بعد از چند سال مدعی شد چند بازیکن تیم امید به این تیم خیانت کردند و برای شیرین کردن خود پیش کی‌روش، باعث حذف امیدها و از دست رفتن المپیک 2016 ریو شدند!
حالا فدراسیون مهدی تاج می‌خواهد یکبار برای همیشه یک مشکل تاریخی را حل کند. فدراسیون قبل از اعزام تیم امید به بیشکک صریحا به همه باشگاه‌ها اخطار داد در صورت عدم همکاری و ندادن بازیکن، بدون شک با محرومیت این بازیکنان در لیگ هفدهم مواجه خواهند شد. آن روز منصوریان این تهدیدها را جدی نگرفت و آنچه بیش از هر چیزی برایش اهمیت داشت، نباختن در داربی آلمان بود. از این رو از فرستادن مجید حسینی و نورافکن خودداری کرد. تیم امید هم ناباورانه بعد از شکست مقابل عمان حذف شد. هنوز بازی‌های مقدماتی المپیک 2020 ژاپن شروع نشده است اما اگر فدراسیون بخواهد با همین دست‌فرمان کارش را پیش ببرد قطعا هیچ باشگاهی در کوران مسابقات راضی به جدا شدن بازیکنانش نیست و ثمره‌اش را هم می‌شود خیلی راحت حدس زد.
اما تاج این بار محکم و قاطعانه ایستاده است. منصوریان می‌خواهد شکست در آبادان در گام نخست لیگ جدید را تمام و کمال به گردن فدراسیون فوتبال بیندازد از این رو مرتب روی حقش که ناحق شده، مانور می‌دهد. مایلی‌کهن هم شدیدترین مصاحبه را علیه تاج و ساکت کرده و با رفتن به تمرین استقلال، نشان داده در پروژه مظلوم‌نمایی آبی‌ها حاضر است نقشی را متقبل شود. مردانی که روزگاری خود در تیم امید سمت داشتند و طعم عدم همکاری را چشیده‌اند حالا گذشته را فراموش کرده‌اند و شدیدترین حملات را به فدراسیون تاج انجام می‌دهند.
منصوریان شهامت عدم همکاری با تیم‌ملی بزرگسالان را ندارد چون در آنجا یکی مثل کی‌روش است اما با تیم امید می‌شود جنگید. از این‌رو وظیفه رسانه‌هاست تا از سیاست جدید فدراسیون فوتبال دفاع کنند. آنچه باعث باخت استقلال در آبادان شد ربطی به محرومیت 3 بازیکن جوان این تیم ندارد. آنها خوش‌شانس بودند که عوض خوردن چند گل فقط یکبار دروازه‌شان از روی نقطه پنالتی باز شد. منصوریان به دنبال گمراه کردن هواداران است و می‌خواهد شریکی برای شکستش پیدا کند. مایلی‌کهن هم وظیفه ذاتی خودش می‌داند با دشمنان فرضی‌اش بجنگد. فدراسیون فوتبال شاید اشتباهات و ایرادات کم یا زیادی داشته باشد اما بدون شک در این مورد نه ظلمی علیه استقلال روا شده و نه محمد مایلی‌کهن طرف حق است.