راس دانبر: یک رویای بزرگ که شاید زودتر از تبدیل شدن به واقعیت، رنگ و روی خود را از دست بدهد. آرزوی تبدیل شدن به یکی از قطب‌های فوتبال دنیا، هزینه زیادی برای چینی‌ها ایجاد کرده اما این روزها آنها از درون با مشکلات زیادی مواجه هستند که شاید مجبورشان کند از آرزو یا رویای خود دست بکشند. اختلافات مالی و فشار دولت برای پرداخت مالیات باشگاه‌های حاضر در لیگ چین، آنها را وارد یک چالش اساسی کرده؛ چالشی که آنقدر بزرگ هست تا آنها را از پای درآورد. در سال‌های اخیر اگرچه حمایت رئیس‌جمهور چین از فوتبال و خواسته‌اش برای صعود به جام‌جهانی و برگزاری این رویداد، باشگاه‌های لیگ این کشور را به سوی سرمایه‌گذاری‌های کلان سوق داد اما مقررات در چین برای همه یکسان است و حمایت رئیس‌جمهور به معنای دور زدن قانون نیست. در مدت اخیر میزان جابه‌جایی پول و حجم ثروت وارد شده به لیگ آنقدر زیاد شده که مالیات بازیکنان خارجی و باشگاه‌ها قابل چشم‌پوشی نباشد. شاید اگر فشار اخیر درباره خرید بازیکنان خارجی و پرداخت مالیات زیاد آنها نبود، اکنون نیمار به جای پاری‌سن‌ژرمن با پیراهن یکی از تیم‌های چینی مقابل خبرنگاران رونمایی می‌شد.
پیش از شدت گرفتن این مشکل مسؤولان باشگاه «تیانجین» سراغ نیمار رفتند و تصمیم داشتند با مبلغی تقریبا مشابه تیم پاریسی، این فوق‌ستاره برزیلی را وارد لیگ چین کنند اما با شکل‌گیری این اختلافات نه تنها آنها از این تصمیم منصرف شدند، بلکه تقریبا فوتبال چین چه از نظر اقتصادی و چه از نظر فنی دچار رکود شد. بدین ترتیب سهم آنها از نیمار تنها یک سفر تفریحی و تبلیغاتی بود که هفته گذشته نصیب‌شان شد و او به دلیل تعهد به یکی از اسپانسرهایش به این کشور مسافرت کرد.
در حالی که در پنجره‌های نقل و انتقالاتی 3 سال اخیر تیم‌های چینی به عنوان رقیبان جدی تیم‌های بزرگ اروپایی محسوب می‌شدند و گاه ستاره‌های فوتبال دنیا مانند رامیرس، هالک، اسکار، پائولینیو و... را جذب می‌کردند، در این تابستان آنها هیچ اقدام مهمی انجام نداده‌اند و در انتظار اتفاقات آینده در این کشور هستند. اگر مشکل بازیکنان خارجی برطرف شود، قطعا آنها به ولخرجی‌های بیش از اندازه خود ادامه می‌دهند اما اگر دولت برای دریافت مالیات از بازیکنان به باشگاه‌های فشار بیاورد، ممکن است لیگ چین تا آستانه فروپاشی پیش برود.
شهرت‌طلبی این باشگاه‌ها برای‌شان گران تمام شده و اگر این مشکل برطرف نشود، آنها به دلیل ورشکستگی مجبور به ترک لیگ چین می‌شوند. تیم‌هایی مانند تیانجین، گوانگژو، شنزن، شانگهای و چند تیم دیگر که برای خریدن بازیکنان بزرگ هزینه زیادی کردند، بیش از سایر تیم‌ها در معرض انحلال قرار دارند. با این حال بازیکنان خارجی این لیگ از وضعیت خوبی برخوردار هستند. آنها از این وضعیت کمترین آسیب را خواهند خورد، چرا که به محض عدم تعهد طرف چینی، از تیم خود جدا می‌شوند و با همان دستمزد معقول همیشگی و رایج در اروپا، بار دیگر به تیم‌های قاره سبز بازمی‌گردند.
آنها تنها از نظر مالی متضرر می‌شوند، آن هم نه به این دلیل که در فوتبال اروپا دستمزد کمی گیرشان می‌آید، بلکه به این خاطر که در لیگ چین دستمزدهای غیرمعقول دریافت می‌کردند. در حال حاضر توس با حقوق هفتگی 650 هزار پوند بیشترین دستمزد را در دنیا دارد. اگر بخواهیم تنها لیگ چین را در نظر بگیریم، اسکار برزیلی پس از او با حقوق هفتگی 430 هزار پوند در رده بعدی قرار دارد اما هموطنش نیمار که بتازگی راهی پاری‌سن‌ژرمن شده، در این تیم حقوقش به هفته‌ای 500 هزار پوند رسیده که او را بین توس و اسکار قرار می‌دهد. در رده چهارم کریستیانو رونالدو قرار دارد که حقوق هفتگی 365 هزار پوند را دریافت می‌کند و پس از او هم لیونل مسی جای دارد.
اگر لیگ چین به کار خود ادامه دهد و قرار باشد بازیکنان خارجی در این لیگ همچنان فعالیت داشته باشند، یقینا توس همچنان پردرآمدترین بازیکن فوتبال جهان از بعد فوتبال خواهد بود اما اگر روزهای خوش فوتبال در این کشور به پایان برسد، آن وقت نیمار جای توس را می‌گیرد. باید دید رئیس‌جمهور چین که قصد داشت فوتبال را تا جایی در کشورش توسعه دهد که میزبانی جام‌جهانی 2030 را از آن خود کند، چه فکری در سر دارد.