سید لو: شاید این روزها جوزپ بارتومئو خیلی سردرگم است و نمیداند چه کاری انجام دهد اما فکر میکنم زمان آن باشد که از دفتر کارش خارج شود، کمی راه برود، از میان در فلزی باشگاه عبور کند، به سمت راست خودش برود تا به نزدیکی ورزشگاه برسد. جایی در انتهای قسمت شمالی و کنار لاماسیا که روزی صدها بازیکن جوان آن را خانه دوم خود میدانستند اما حالا خالی است. از لاماسیا کمی عبور کند و به سمت راست برود، ساختمان کوچکی وجود دارد که طبقه اول آن از عکسهای بارسلونا در سالهای گذشته پر شده است. اینجا دفتر خوان گاسپارت است. بارتومئو براحتی نیمار را از دست داد و حالا دنبال راهحلی میگردد. اگر همان مسیر را طی کند، گاسپارت و دیگر کسانی که عکسهایشان آنجاست، به او خواهند گفت چه باید بکند. البته فکر میکنم بیشتر آنها بگویند چه کاری نباید بکند. در واقع یک قانون وجود دارد که میگوید حتما لازم نیست کاری انجام داد. گاهی اوقات راه سرراستی وجود ندارد، بنابراین باید ایستاد، نگاه کرد، گوش داد، فکر کرد و منتظر ماند.
آخرین باری که بارسلونا در چنین موقعیتی قرار گرفت، گاسپارت رئیس باشگاه بود. آنها یک فوقستاره خود را با مبلغی گزاف از دست دادند و این قدرت را نداشتند که او را متوقف کنند تا اینگونه خلأ بزرگی در تیم شکل بگیرد. گاسپارت با گرد و خاک زیادی به مرد اول باشگاه تبدیل شد اما دوران حکومت او در نوکمپ با پیوستن لوئیز فیگو به رئالمادرید، به تلخترین شکل ممکن تمام شد. این اتفاق در سال ۲۰۰۱ و ۶۰۰ کیلومتر دورتر از سانتیاگوبرنابئو افتاد؛ جایی که فلورنتینو پرس قول داده بود اگر رئیس جدید باشگاه شود، در یک ماموریت غیرممکن بهترین بازیکن بارسا را به خدمت بگیرد.
در نهایت رئال برای جذب فیگو 10 میلیارد پزوتای اسپانیا پرداخت کرد. فیگو با انتقال ۵۰ میلیون دلاری یک شبه به گرانترین بازیکن زمان خود بدل شد. در آن مقطع گاسپارت تلاش کرد مانع این اتفاق شود اما در آخر به شکست اعتراف کرد. در واقع گاسپارت یک رئیس احساسی، کلهشق، مغرور و خودرای بود که اغراق به شکست از او بعید به نظر میرسید. گاسپارت از جبران فوری این شکست ناامید بود اما به عنوان یک رئیس وارد فضایی شد که گویی به دلیل شوکه شدن از این اتفاق، قادر نبوده به طور منطقی فکر کند. به دنبال این کار چیزهای بدتری هم پیش آمد.
گاسپارت در توضیح وقوع این انتقال گفت: «انتقال فیگو ما را نابود کرد. 2 اتفاق افتاده است؛ اول در روزی که شما رای میآورید و رئیس باشگاه میشوید و فیگو به شما میگوید به مادرید میرود و حالا بهترین بازیکنتان رفته است و دوم از شما پول زیادی میخواهد و در عوض به شما میگوید که چه باید میگفتید. آقای جنتلمن این فصل هر چه شد، بشود. من تلاش میکنم این شرایط را اصلاح کنم. شده به خیابان میروم و یک بازیکن پیدا میکنم اما فاجعه اینجاست که چنین کاری از فیگو سر میزند. همه میدانند ما او را از دست دادیم و میدانند که حاضر بودیم پول خوبی برایش بپردازیم». گاسپارت تا آخرین سنتی که از فروش فیگو بهدست آورد را هدر داد. حتی چیزی هم از جیبش گذاشت تا بازیکنانی مثل مارک اورمارس، جرارد لوپز، آلفونسو پرز و امانوئل پتی را به نوکمپ بیاورد. آنها روی کاغذ همگی بازیکنان خوبی بودند اما بیشتر از ارزشی که داشتند، پول گیرشان آمد. این هم به دلیل انتقال فیگو بود که تراز بازار را بهم ریخته بود. با این حال هیچکدام از آنها در بارسا موفق نبودند.
بارسلونا فرو پاشیده بود و شکاف در این تیم بیشتر میشد. خریدهای سال بعدشان واقعا افتضاح بود. آنها خاویر ساویولا، جیووانی، فیلیپ کریستانوال، فابیو روچمباک و فرانچسکو کوکو را به خدمت گرفتند. آیا حالا بارتومئو پس از فروش نیمار در همین راه قدم میگذارد؟ آیا پول حاصل از فروش این ستاره برزیلی درست خرج میشود؟ در این داستان درسی برای بارسلونا وجود دارد و ترسی برای هواداران؛ چیزی که در هفتههای گذشته همه جا را پر کرده بود، بزرگی بازیکنی چون نیمار بود که واقعا هم غیر از این نیست اما 222 میلیون یورو کمی بزرگتر از نیمار است و با او میتوان تجارت خوبی داشت. اکنون درباره از دست دادن بازیکنی چون نیمار نگران نباید بود. نگرانی اصلی درباره جوانان باشگاه است که موقعیت خود را در تیم اصلی بارسلونا گم کردهاند. بالاخره روزی بازیکنی جانشین نیمار خواهد شد اما برای جوانان از دست رفته لاماسیا جایگزینی وجود ندارد. این در حالی است که آردا توران و آندره گومس به اشتباه وارد نوکمپ شدند، مارکو وراتی یا هکتور بیرین به نوکمپ نیامدند، لیورپول رسما اعلام کرد کوتینیو فروشی نیست، دنی آلوز بارسا را ترک کرد، دنی سبایوس، تونی کروس، مارکو آسنسیو و چند بازیکن دیگر به مادرید رفتند، نیمار به پاریس رفت اما رئیسی که او را به کاتالونیا آورد هنوز در زندان است و چند نگرانی دیگر که در بارسا در حال رشد است و در سوی مقابل مادرید بازار را بهتر مدیریت میکند.