خوردن فقط یک گل در 3 مسابقه که همان یک گل هم از روی نقطه پنالتی بوده، آمار استقلال را در خط دفاع خوب و حتی رویایی جلوه می‌‎دهد. این تیم به همراه پرسپولیس صدرنشین، با یک گل خورده بهترین خطوط دفاعی لیگ هفدهم را تا هفته سوم ثبت کرده‌اند. با همین آمار خوب، شاید اینطور به نظر برسد که استقلال در فاز دفاعی تیمی موفق و مطمئن است اما واقعیت چیز دیگری است. استقلال در بازی با صنعت نفت آبادان شروعی بسیار بد داشت. یک بار عظیم گوک توپ را از روی خط برگشت داد. یک توپ به تیر دروازه رحمتی خورد، یک موقعیت خوب برای شیمبا به دست آمد که منجر به خطای پنالتی گوک روی او شد و در نیمه دوم هم یک بار مهدی رحمتی روی تعلل عجیب شیمبا توانست دروازه‌اش را از باز شدن برای بار دوم نجات دهد. در بازی با استقلال خوزستان، اوضاع کمی بهتر بود. تیم ویسی برای کسب یک امتیاز به تهران آمده بود و تمایل زیادی به حمله به سمت دروازه استقلال نداشت اما همین تیم یکی، دو بار تا آستانه گلزنی به استقلال پیش رفت و اگر بی‌تجربگی بازیکنان جوانش نبود شاید این اتفاق می‌افتاد اما در بازی سوم مقابل تراکتورسازی، شاید فقط خوش‌شانسی بود که باعث شد مهدی رحمتی دومین کلین‌شیت فصل خود را ثبت کند. او یک بار روی شوت کیانی واکنشی دیدنی داشت اما چند بار با خوش‌شانسی دروازه‌اش بسته ماند. یک بار تیر دروازه‌اش به لرزه درآمد و یک بار هم ضربه بد مهاجم جوان تراکتورسازی یعنی طاهران، از کنار دروازه او گذشت. یکی، دو بار هم مهاجمان تراکتورسازی تا آستانه باز کردن دروازه استقلال پیش رفتند اما باز هم دروازه رحمتی باز نشد. مرور این صحنه‌ها نشان می‌‎دهد دفاع استقلال از آنچه در آمار می‌بینیم ضعیف‌تر است. در واقع یکی، دو بار واکنش‌های خوب رحمتی و در سایر موارد خوش‌شانسی و تیر دروازه باعث بسته ماندن دروازه این تیم شده و اگر اینها نبود، احتمالا امروز استقلال 4 امتیازی نبود و در رده‌ای پایین‌تر از رده فعلی‌اش قرار داشت. آبی‌ها و کادر فنی این تیم نباید گول 2 کلین‌شیت و فقط یک گل خورده از روی نقطه پنالتی را بخورند. قرار نیست همیشه روز خوب رحمتی باشد و شانس هم به او و مدافعانش کمک کند. منصوریان و دستیارانش ابتدا باید ضعف‌های تیم‌شان را در فاز دفاع ببینند، بپذیرند و نسبت به رفع آنها اقدام کنند، اگرنه خیلی زود روزهای سخت فرامی‌رسد و آن وقت استقلال فرصت زیادی برای فرار از این وضعیت دشوار نخواهد داشت.
 روزگار سخت تراکتورسازی
بی‌رحمانه‌ترین قرعه ممکن برای شروع فصل، سهم یحیی گل‌محمدی و شاگردانش در تراکتورسازی شد. آنها در اوج گرمای تابستان، باید به خوزستان سفر می‌کردند تا در مقابل استقلال خوزستان قرار بگیرند. بازی تا آخرین ثانیه‌ها با تساوی بدون گل دنبال می‌شد و به نظر می‌رسید هر دو تیم از این نتیجه راضی هستند اما یک شوت تماشایی، همه امتیازهای مسابقه را در اهواز حفظ کرد. قرمزها با دست‌های خالی به تبریز بازگشتند تا روبه‌روی قهرمان مقتدر فصل گذشته قرار بگیرند. تیم یحیی باز هم می‌توانست بازنده نباشد اما ضربه کامیابی‌نیا این تیم را به انتهای جدول برد. عادت دریافت گل‌های دیدنی در هفته سوم هم شامل حال تراکتور شد. این بار سرور جباروف گل حیاتی استقلال را وارد دروازه تبریزی‌ها گرد. 3 مسابقه سخت و 3 شکست نزدیک و دردناک. یحیی 9 امتیاز را در گردنه سخت لیگ جا گذاشت تا فصل را ناامیدکننده آغاز کرده باشد. از او و تیمش انتظار زیادی نمی‌رفت اما بدون امتیاز ماندن در پایان هفته سوم، در بدبینانه‌ترین تصورات تراکتوری‌ها نیز نمی‌گنجید. نفت تهران، چهارمین رقیب تراکتور در لیگ هفدهم خواهد بود. یک حریف نسبتا ساده، بعد از روزگار سختی که تراکتورسازی‌ از شروع لیگ هفدهم پشت سر گذاشته‌ است. تراکتور برای ناکامی در برابر نفت تهران هیچ بهانه‌ای نخواهد داشت. آنها برای عبور از گردنه حیران برای رسیدن به قلمرو آرامش، باید نفت را شکست بدهند. هر چه بین تراکتور و نخستین پیروزی فصل فاصله بیشتری ایجاد شود، جایگاه این تیم در جدول نهایی لیگ ناامیدکننده‌تر خواهد بود.