• محمد‌اسدی
72 سال پیش، آمریکا به سازمان ملل اطلاع داد که ما در خانه یک بمب داریم که اندازه بیست هزار کیلو تی‏ان‏تی می‏ترکاند. هیچکس باور نکرد و گفتند: لابد حرف هم می‏زند؟ آمریکایی‏ها دو راه بیشتر نداشتند. یا بمب اتمشان را داخل بتن بریزند یا از آن استفاده صلح‏آمیز کنند. خُب! آنها دومی را انتخاب کردند. این شد که راه افتادند طرف ژاپن و چون آنجا کسی نبود که بهشان بگوید بروید دم خانه خودتان بمب اتم بازی کنید  اگرنه بمب اتم‏تان را پاره می‏کنیم، در همان ژاپن استفاده‏های صلح‏آمیزشان را انداختند. آن زمان تکنولوژی زیاد پیشرفت نکرده بود و استفاده صلح‏آمیزها، حداکثر 200هزارنفر کشته می‏داد. بمب اتمی هیروشیما به «پسر کوچک» معروف شد. یک چیز تو این مایه‏ها که حالا این بچه یه غلطی کرد، شما به بزرگواری خودتان ببخشید.«پسرکوچک» تنها اقدام صلح آمیز آمریکایی‏ها نبود و تاریخ آمریکا، پُر است از تپه های درنوردیده‏ای که در ادامه، برخی از آنها را معرفی می کنیم:
پسر خشن: در جنگ ویتنام، حدود 500 غیرنظامی را کشتند و طی اقدامی صلح آمیز، اجساد بعضی را تکه تکه کردند!
فامیل عروس: آمریکا برای از بین بردن القاعده، به افغانستان حمله کرد. البته گویا سران القاعده، بیشتر جلسات خودشان را در پوشش مراسم عروسی انجام می‏دادند.
پسر فوضول: مردم عراق از صدام ناراضی بودند. آمریکا به عراق حمله کرد و کاری کرد که عراقی‏ها صبح تا شب بگویند: صد رحمت به صدام!
مرتیکه زبون نفهم: آمریکایی‏ها دیگر بزرگ شده‏اند و یک پسر کوچک نیستند. آنها به عنوان تنها کشوری که از سلاح اتمی استفاده کرده و اکنون بیش از 7 هزار بمب اتم دارد، با هرکشوری که انرژی هسته‏ای داشته باشد، به شدت برخورد صلح‏آمیز می‏کنند.