• محمداسدی
72 سال پیش، آمریکا به سازمان ملل اطلاع داد که ما در خانه یک بمب داریم که اندازه بیست هزار کیلو تیانتی میترکاند. هیچکس باور نکرد و گفتند: لابد حرف هم میزند؟ آمریکاییها دو راه بیشتر نداشتند. یا بمب اتمشان را داخل بتن بریزند یا از آن استفاده صلحآمیز کنند. خُب! آنها دومی را انتخاب کردند. این شد که راه افتادند طرف ژاپن و چون آنجا کسی نبود که بهشان بگوید بروید دم خانه خودتان بمب اتم بازی کنید اگرنه بمب اتمتان را پاره میکنیم، در همان ژاپن استفادههای صلحآمیزشان را انداختند. آن زمان تکنولوژی زیاد پیشرفت نکرده بود و استفاده صلحآمیزها، حداکثر 200هزارنفر کشته میداد. بمب اتمی هیروشیما به «پسر کوچک» معروف شد. یک چیز تو این مایهها که حالا این بچه یه غلطی کرد، شما به بزرگواری خودتان ببخشید.«پسرکوچک» تنها اقدام صلح آمیز آمریکاییها نبود و تاریخ آمریکا، پُر است از تپه های درنوردیدهای که در ادامه، برخی از آنها را معرفی می کنیم:
پسر خشن: در جنگ ویتنام، حدود 500 غیرنظامی را کشتند و طی اقدامی صلح آمیز، اجساد بعضی را تکه تکه کردند!
فامیل عروس: آمریکا برای از بین بردن القاعده، به افغانستان حمله کرد. البته گویا سران القاعده، بیشتر جلسات خودشان را در پوشش مراسم عروسی انجام میدادند.
پسر فوضول: مردم عراق از صدام ناراضی بودند. آمریکا به عراق حمله کرد و کاری کرد که عراقیها صبح تا شب بگویند: صد رحمت به صدام!
مرتیکه زبون نفهم: آمریکاییها دیگر بزرگ شدهاند و یک پسر کوچک نیستند. آنها به عنوان تنها کشوری که از سلاح اتمی استفاده کرده و اکنون بیش از 7 هزار بمب اتم دارد، با هرکشوری که انرژی هستهای داشته باشد، به شدت برخورد صلحآمیز میکنند.