بدون شک مدیران کمیته ملی المپیک و همه فدراسیون‌های ورزشی دنیا می‌توانستند زندگی به مراتب بی‌دردسرتری داشته باشند اگر با معضلی مزمن به نام اسرائیل روبه‌رو نبودند. به گزارش شفقنا ورزشی، یک بازخوانی تاریخی از بدو عضویت رژیم صهیونیستی در فدراسیون بین‌المللی فوتبال تا به امروز نشان می‌دهد تا چه میزان وقت و انرژی ارکان رسمی در سطوح مختلف و افکارعمومی دنیای فوتبال صرف حل و فصل معضلات ناشی از وجود این عضو نامطلوب شده است.
یک قدمی حضور در جام‌جهانی 1958 بدون حتی یک بازی
هنوز 4 سال از تولد کنفدراسیون فوتبال آسیا نگذشته بود که در مقدماتی جام‌جهانی سوئد در دور اول ابتدا ترکیه از بازی مقابل اسرائیل سر باز زد. سپس در دور دوم، در گروه آسیا- آفریقا شرط اندونزی برای بازی در یک کشور بی‌طرف مورد قبول واقع نشد. سپس مصر و بعد سودان نیز حاضر به رویارویی با اسرائیل نشدند و عملا بدون حتی یک بازی، اسرائیل به عنوان نماینده 2 قاره آسیا و آفریقا انتخاب شده بود ولی مسؤولان فیفا اعلام کردند فقط کشور میزبان و قهرمان دور قبل حق دارند بدون بازی به جام‌جهانی صعود کنند لذا تصمیم گرفتند یک بازی پلی‌آف بین اسرائیل و ولز برگزار کنند که این بازی رفت و برگشت با نتیجه مشابه 2 بر صفر موجب حذف اسرائیل و صعود ولز به جام‌جهانی سوئد شد.
آخرین بازی آسیایی
بعد از سال 1967 و جنگ 6 روزه مساله دیدارهای تیم ملی و رقابت‌های آسیایی تیم‌های باشگاهی اسرائیل بغرنج‌تر می‌شود و انصراف‌های پیاپی کشورهای حاشیه خلیج‌فارس اعتبار کنفدراسیون فوتبال آسیا را زیر سوال می‌برد. سال 1969 باشگاه مکابی بدون بازی فینال مقابل الشرطه عراق برای دومین بار جام باشگاه‌های آسیا را تصاحب می‌کند و یک سال بعد تیم ملی اسرائیل با انصراف کره‌شمالی موفق به صعود به جام‌جهانی 1970 مکزیک می‌شود. بالاخره سال 1974 زیر فشار تحریم‌ها AFC رای به اخراج اسرائیل از کنفدراسیون فوتبال آسیا می‌دهد. به این ترتیب دیدار ایران- اسرائیل در بازی‌های آسیایی 1353 تهران در ورزشگاه صدهزار نفری، آخرین بازی رسمی اسرائیل در آسیا محسوب می‌شود.
ادامه تحریم‌ها
اگرچه عضویت رسمی فدراسیون فوتبال اسرائیل در یوفا، به سال‌ها سرگردانی و بلاتکلیفی پایان داد ولی طبیعت جنایتکار و خشونت بار این رژیم در مقاطع مختلف همواره مورد اعتراض بازیکنان و اهل فوتبال قرار گرفته است. به عنوان مثال بعد از کشتار غزه در سال 2012 توماری به امضای 62 بازیکن از جمله ستاره‌هایی چون دروگبا، آزار و جرمی‌منز رسید که خواستار لغو بازی‌های زیر 21 سال در جام ملت‌های اروپای 2013 در اسرائیل شدند. سال پیش فدراسیون فوتبال الجزایر تنها به خاطر ملیت اسرائیلی سرمربی غنا دیدار دوستانه‌اش با این کشور را لغو کرد. در رده باشگاهی نیز هر سال یا شاهد انصراف بازیکنان از سفر به اسرائیل یا ایجاد حواشی حول این موضوع هستیم. عدم سفر 6 بازیکن تیم چلسی در سال 2001، عدم سفر بازیکنان الجزایری مثل یاسین براهیمی از پورتو در سال 2015 یا حواشی مربوط به محمد صالح بازیکن مصری عضو تیم بازل در سال 2015 نمونه‌هایی از این دست است.
پرونده سنگین فیفا و فدراسیون فوتبال اسرائیل
از سال 2013 فدراسیون جهانی فوتبال فیفا به خاطر حمایت‌هایش از تخطی در قوانین بین‌الملل مورد بازخواست قرار گرفته است. معترضان می‌پرسند چطور فیفا می‌تواند از بازی باشگاه‌های عضو لیگ اسرائیل در کرانه باختری رود اردن حمایت کند؟ منطقه‌ای که طبق قوانین و قطعنامه‌های سازمان ملل جزو مرزهای اسرائیل محسوب نمی‌شود. در این اعتراضات فیفا به طور غیرمستقیم شریک ظلم، بی‌عدالتی و جنایاتی معرفی شده است که هر ساله در گزارشات سازمان‌های بین‌المللی از این سرزمین منتشر می‌شود. 6 باشگاه فوتبال اسرائیل بازی‌های رسمی خانگی خود را در آنجا برگزار می‌کنند. در زمین‌هایی که بنا بر گزارشات سازمان دیده‌بان حقوق بشر به زور از خانواده‌های فلسطینی غصب شده است. در زمینی که فلسطینی‌ها اجازه ورود به آن را ندارند. این خانواده‌ها اجازه برگزاری بازی فوتبال در زمین‌شان را به فیفا نداده‌اند. از طرفی طبق قوانین فیفا هیچ مسابقه‌ای در یک کشور ثالث بدون رضایت آن کشور امکانپذیر نیست. با این حال اسرائیلی‌ها عدم قطعیت در مرزهای مشخص را بهانه کردند و حمایت‌های فیفا در بالاترین ارکان همچنان ادامه داشت. تقاضای لغو جام ملت‌های اروپای زیر 21 سال توسط پلاتینی پذیرفته نشد و سپ بلاتر ضمن رد هرگونه بایکوت از اسرائیل به عنوان «عضو خوب» یاد کرد.