گروه اجتماعی: یک معلم بازنشسته می‌گوید: «همین چند هفته پیش یک خانم میانسال در مترو با آیت‌الکرسی خواندن برای مردم، کمک جمع می‌کرد و در کمال ناباوری فهمیدم معلم بازنشسته است! چرا سرانجام ۳۰ سال خدمت صادقانه اینگونه باید باشد؟» به گزارش فارس، آرام و با طمأنینه وارد اتاق جلسات می‌شوند، آمده‌اند تا شرحی از مشکلات پیش روی جامعه فرهنگیان بازنشسته را بیان کنند. گرد پیری بر سر و صورت هر 2 نفر آنها نشسته است و کیفی پر از اسناد با خود همراه دارند؛ اسناد آنها شامل بخشنامه‌ها، قوانین و دادنامه‌هایی است که به نفع‌شان صادر شده اما اجرا نشده است. بخشنامه‌ها و قوانینی که تصویب شدند و تصویب‌شان به عنوان حل مشکلات فرهنگیان در بوق و کرنا شد اما هر کدام به دلیلی هنوز اجرا نشده‌اند و خاک می‌خورند.
بارها نامه‌هایم را پاره کرده‌اند
«بناییان» که سابقه 35 سال تدریس دارد و سال 73 بازنشسته شده است، می‌گوید: از سال 82 تا به امروز به دنبال احیای حقوق فرهنگیان بازنشسته بوده‌ام و تاکنون به نتیجه‌ای نرسیده‌ام. پله‌های چندین اداره دولتی و دادگاه را بالا و پایین رفته‌ام. آنقدر قانون مدیریت خدمات کشوری را خوانده‌ام که بسیاری از مواد را حفظ شده‌ام. وی از اجرا نشدن ماده 64 این قانون که قرار بود بازنشستگان را از حیث مزایا مشابه کارمندان قرار دهد شاکی است و می‌گوید: برخی اوقات نامه و لایحه‌هایی که بر اساس این قانون برای پیگیری حقوق بازنشستگان تهیه کرده‌ام توسط مسؤولان پاره شده است و مورد بی‌احترامی قرار گرفته‌ام؛ این اتفاق برای دیگر همکاران هم افتاده است. بناییان با اشاره به تبعیض حتی بین بازنشستگان قدیم و جدید آموزش‌وپرورش ادامه می‌دهد: همکاران فرهنگی که این سال‌ها بازنشسته می‌شوند، متوسط 40 میلیون به بالا در هنگام بازنشستگی پاداش می‌گیرند اما من که سال 73 بازنشسته شدم تنها یک چای‌ساز گرفتم! انصاف کجاست؟ چرا بازنشستگان پیش از سال 90 آنقدر محروم از مزایا هستند و مسؤولان هم انتظار دارند با نجابت معلمی‌شان همچنان ساکت بمانند و اعتراض نکنند؟ «ملک‌پور» معلم بازنشسته دیگری است که او نسبت به پایین بودن حقوق فرهنگیان بازنشسته بسیار معترض است و می‌گوید: حقوق ما با داشتن فرزند و نوه و عیال‌واری تا دهم ماه می‌رسد؛ علاوه بر این بازنشستگان فرهنگی بسیاری هستند که نتوانسته‌اند پس‌انداز خوبی داشته باشند و مجبور به گرفتن‌ وام‌های متعدد برای ازدواج فرزندان خود شده‌اند و گاه دریافتی آنها پس از کسر اقساط به 700 هزار تومان هم نمی‌رسد! وی ادامه می‌دهد: با دوستان بازنشسته فرهنگی هر دوشنبه در یکی از پارک‌های تهران دورهمی داریم و درد دل می‌کنیم و خاطره می‌گوییم؛ بعضی از این خاطرات دل انسان را به درد می‌آورد، باعث می‌شود مشکلات خود را فراموش کنیم و برای رفع دردهای دوستان دست به کار شویم البته تا به امروز دویدن‌های ما چه درباره کارت صدرا و چه همسانی حقوق و بهبود مزایای بازنشستگان فرهنگی به نتیجه نرسیده است. این معلم بازنشسته از خاطرات دوستان خود در قرار دوشنبه‌ها چنین می‌گوید: یک بار یکی از معلمان بازنشسته خانم، جلوی جمع دستش را نشان داد؛ دستانش شبیه به دست کارگر بود؛ بعد گفت مدتی است مجبور است در منازل کار خدماتی بکند اما یکبار که در منزلی کار می‌کرده است اتفاقی افتاده که دیگر حتی نمی‌تواند این کار را هم ادامه دهد. وی ادامه می‌دهد: این معلم به ما گفت «به خانه‌ای رفته بودم و داشتم نظافت می‌کردم که یک آقای جوان جلویم خم شد و با ناراحتی از کار من، اسمم را صدا زد و گفت «نمی‌دانم خوشحال باشم که بعد از این همه سال معلمم را دیده‌ام یا ناراحت باشم که در این حال او را می‌بینم.» چنان از این ملاقات شرمگین شدم که بعد از آن دیگر رویم نشد حتی کار در منزل کنم». ملک‌پور با ناراحتی از این شرایط همکاران بازنشسته‌اش بیان می‌دارد: آیا یک فرهنگی که سال‌ها برای رشد علم و فرهنگ این کشور تلاش کرده است و در بدترین شرایط، بزرگ‌ترین دغدغه‌اش دانش‌آموزانش بوده‌اند باید در چنین وضعی زندگی کند؟ این داستان‌ها کم نیستند! او می‌گوید: همین چند هفته پیش یک خانم میانسال در مترو با آیت‌الکرسی خواندن برای مردم، کمک جمع می‌کرد و در کمال ناباوری فهمیدم که معلم بازنشسته است! این است سرانجام 30 سال خدمت صادقانه در کسوتی که شغل انبیاست؟ بناییان ادامه صحبت‌های همکارش را می‌گیرد و می‌گوید: بر اساس برخی گزارش‌ها توان مالی بازنشستگان در چند سال گذشته 67 درصد کاهش داشته است؛ آنقدر بداخلاقی و برخوردهای بد در پیگیری‌ها دیده‌ایم که وقتی مسؤولی با لبخند به مشکلات ما فقط گوش می‌دهد حتی اگر کاری هم نکند از او ممنون می‌شویم! او ادامه می‌دهد: بسیارند همکاران بازنشسته‌ای که مجبورند کار دوم داشته باشند و با وجود تحلیل رفتن توان جسمی، کارهای سختی انجام دهند که زمانی فکرش را هم نمی‌کردند!
همسانی یا حداقل نزدیک شدن حقوق بازنشستگان
تکریم بازنشستگان فرهنگی به شعار و حرف نیست. بازنشستگان چیز زیادی نمی‌خواهند؛ همین که مزایای قانونی وعده داده شده به آنها هم تعلق بگیرد و اینکه بی‌عدالتی ناشی از تفاوت زیاد حقوق شاغلان و بازنشستگان از بین برود. احمد صافی، رئیس کانون بازنشستگان آموزش و پرورش با بیان اینکه خواسته بازنشستگان فرهنگی کاهش تبعیض بین حقوق بازنشستگان و شاغلان است، اظهار می‌دارد: قانون مدیریت خدمات کشوری در هیأت دولت در حال اصلاح است و این درخواست از مواردی است که قرار است در اصلاحات منظور شود. وی می‌افزاید: یکی از برنامه‌های مطرح شده توسط آقای بطحایی، وزیر جدید آموزش و پرورش، رسیدگی به معیشت بازنشستگان است که نویدبخش اقدامات گره‌گشایی در این حوزه است.