میزگرد برنامه «عصرانه» شبکه افق با حضور «محمدرضا باقری» تهیه‌کننده و سردبیر، «مهدی خانعلی‌زاده» دبیر تحریریه، «مهدی شیخ‌صراف» و «مهدی آقاموسی طهرانی» کارشناس و مجری و «محمدرضا شهبازی» طنزپرداز این برنامه برگزار شد. به‌گزارش تسنیم، باقری با اشاره به سختی‌های کار در تلویزیون و برنامه عصرانه اظهار داشت: یکی از دلایل سختی کار ما این بود که می‌خواستیم برنامه ما شبیه برنامه‌های دیگر نباشد. نکته دیگر هم این بود که مردم مخاطب این برنامه باشند، نه گروه‌ها و جریان‌های سیاسی. در نتیجه ما در برنامه خود یک مبنایی گذاشتیم. مبنای ما این بود که علاوه بر استفاده از اخباری که در مطبوعات، خبرگزاری‌ها و سایت‌های خبری وجود دارد از اخباری هم که در شبکه‌های اجتماعی هست و در تلویزیون هم اصلا به آنها پرداخته نمی‌شود، استفاده کنیم. این روش، رویکرد فعلی برنامه است که ما از خودمان خبری را تولید نمی‌کنیم فقط آنچه را که رسانه‌ها تولید می‌کنند، بازتاب می‌دهیم. وی افزود: این کار، کار بسیار پر زحمتی است، چرا که مقید هستیم روزانه بالغ بر 20 روزنامه‌ را که حدود 320 صفحه می‌شود، بخوانیم. همچنین صفحات 10 الی 12 سایت خبری و خبرگزاری را نگاه کرده و شبکه‌های اجتماعی را هم به صورت شبانه‌روزی بررسی می‌کنیم تا مطالب مورد نیاز برنامه را پیدا کنیم. این امور به صورت روزانه انجام می‌شود که همین روزانه بودنش کار را سخت می‌کند. هدف ما این است که مخاطب با دیدن عصرانه از پیگیری اخبار روزنامه‌ها و فضای مجازی بی‌نیاز شود. سردبیر برنامه عصرانه با اشاره به توجه این برنامه به شبکه مجازی توئیتر بیان داشت: ما توجه کردیم که محتوای شبکه‌های اجتماعی از توئیتر است و مغز متفکر شبکه‌های اجتماعی در تمام دنیا توئیتر است. یکی از کارهایی که برنامه عصرانه انجام داد این بود که جای توئیتر را در تلویزیون باز کرد و بعد از ما شبکه‌های دیگر هم استفاده کردند و این باعث شد مردم به صداوسیما اطمینان بیشتری پیدا کنند.  باقری در پاسخ به سوالی مبنی بر تلخ‌ترین خبر اعلام شده در برنامه، گفت: تلخ‌ترین خبری که در عصرانه خواندیم، از لحاظ شرم‌آور بودنش، گرفتن عکس سلفی نمایندگان با خانم موگرینی بود. برنامه تلخ دیگر هم موضوع شهادت شهید حججی بود، البته جنس غم این خبر با خبر قبلی متفاوت بود. این یک موضوع حماسی بود اما خبر سلفی تراژدی بود. همچنین خبر شهادت مرزبانان و خبر مرگ دختر سیستان و بلوچستانی بر اثر نیش زنبور، حادثه معدن یورت و قحطی و وبا در یمن نیز از دیگر برنامه‌های تلخ عصرانه برای من بود.
محمدرضا شهبازی نیز درباره مقوله  طنز در عصرانه اظهار داشت: ما سعی کردیم دامنه سوژه‌هایی را که به آنها می‌پردازیم گسترش دهیم، مثلا به مسائل بین‌المللی بپردازیم، در صورتی که در قالب بخش‌های خبری طنز یعنی طنزهایی که بر اساس اخبار ساخته می‌شوند، به این موضوعات پرداخته نمی‌شود لذا می‌خواهیم فضای طنز را در فرم هم تغییر دهیم و به سمت موضوعاتی برویم که از موضوعات مهم انقلاب اسلامی است و اتفاقا ظرفیت طنز هم دارد، مثل بحث آمریکا، حقوق بشر و جنایت‌های آمریکا. اینها سوژه‌هایی است که دست ما خیلی باز است. یا مثلا بحث آل‌سعود که متاسفانه طنزپردازان چندان دنبال این موضوعات نمی‌روند و بیشتر به موضوعاتی مانند آلودگی‌ هوا و تعداد موش‌ها پرداخته می‌شود. البته ما هم به این موضوعات می‌پردازیم اما در کنارش به این نوع سوژه‌ها هم می‌توان پرداخت. وی افزود: در بحث طنز با افراد، شغل‌ها، سیاسیون، تلویزیون، ارگان‌ها و ساختارها نمی‌توان شوخی کرد و متاسفانه بحث طنز آنقدر سخت است که اساسا نمی‌شود چیزی ارائه داد لذا این مسائل کار طنز را خیلی دشوار می‌کند. همچنین مهدی آقاموسی با بیان اینکه از وجوه تمایز عصرانه، روزنامه‌نگار بودن مجریان آن است، گفت: مجریان برنامه عصرانه شومن نیستند. مجریان عصرانه روزنامه‌نگار بودند و در رسانه کار کرده‌اند لذا متوجه می‌شوند کدام بخش‌های یک گزارش 2 هزار کلمه‌ای مهم است. مثلا یکی از روزنامه‌ها یک گزارشی درباره دستگاه‌های MRI در ایران کار کرده بود. در این گزارش آمده بود که «دستگاه‌های MRI در ایران برابر با تعداد این دستگاه‌ها در 13 کشور اتحادیه اروپایی است». این در حالی است که کشورهای اتحادیه اروپایی خیلی بیشتر از 13 کشور است. بعد متوجه شدیم این گزارش از گزارش 10 سال پیش روزنامه همشهری کپی شده است بنابراین اگر مجری عصرانه یک مجری معمولی بود، این خبر را همین گونه می‌خواند اما چون مجریان عصرانه خودشان روزنامه‌نگار هستند، متوجه این نکات می‌شوند، در حالی که مجریان دیگر برنامه‌های خبری از روی متن می‌خوانند و فقط روی آنتن می‌گویند تعداد دستگاه‌های MRI برابر 13 کشور اتحادیه اروپایی است.
مهدی خانعلی‌زاده نیز در همین باره بیان داشت: تجربه بنده در برنامه عصرانه این بود که تخصص داشتن در برنامه چقدر تاثیرگذار است. مثلا برنامه «جی‌پی‌اس» فرید ذکریا با اینکه خود این فرد صدا و قیافه رسانه‌ای ندارد اما به دلیل اینکه متخصص حوزه سیاست خارجی و روابط بین‌الملل است، یکی از برنامه‌های موفق است.
مهدی شیخ‌صراف هم در ادامه افزود: ما گوینده خبر نیستیم، ما ارائه‌دهنده هستیم. ما روزنامه‌نگار هستیم. کار ما خبر است و بخشی از عمرمان را مدام درگیر خبر بودیم بنابراین تفاوت ارزش خبرها را می‌فهمیم. هنری که ما باید در چنین برنامه‌ای داشته باشیم این است که متن 3 هزار کلمه‌ای را چطور به متنی تبدیل کنیم که در 30 ثانیه خوانده شود. همچنین باید بدانی، کجا خبر را کند بخوانی و کجا تند بخوانی تا از وقت مشخص شده جا نمانی. به نظر من این مهم‌ترین وجه تفاوت بچه‌های ما است و بتدریج و با کسب تجربه سبب شده اجراها روز ‌به روز بهتر و خطاها کم شود.