با وجود اینکه راه زمینی تنها زیرساخت ارتباطی اردبیل است، کیفیت نامطلوب آسفالتریزی در جادههای این استان موجب شده سالانه هزینه قابلتوجهی برای ترمیم آسفالت مورد نیاز باشد، از طرفی فرمانداران به بهانه کمبود اعتبار از آسفالت راههای روستایی شانه خالی میکنند و در نهایت محرومیت هر چه بیشتر نصیب مناطق محروم شده است. وضعیت اسفناک آسفالت در جادههای اردبیل نه تنها موجب انتقاد مردم و مسافران شده بلکه صدای خود مسؤولان را نیز درآورده است. هر چند مسؤولان اذعان دارند که تنها زیرساخت ارتباطی اردبیل، راه زمینی است اما تاکنون برای نگهداشت، ایمنی و حفاظت از جادهها نیز اقدامات درخور توجهی ترتیب ندادهاند. وضعیت آسفالت جادهها موجب شده این بار خود نهادهای متولی در عملکرد خود بازنگری کرده و در وضعیتی که جیب دولت خالی است برای بهبود کیفیت آسفالت اقدام کنند. معاون راهداری و حملونقل جادهای استان اردبیل به مهر گفت: به منظور اصلاح این وضعیت از سال جاری قرارداد ما با کارخانههای آسفالتی خواهد بود که بتوانند تولید استاندارد داشته باشند. علی یوسفزاده با اذعان به کیفیت نامطلوب آسفالت در جادههای اردبیل تأکید کرد: حتی در صورتی که کارخانهای در مناقصه برنده شود و آسفالت استاندارد نداشته باشد، عقد قرارداد نخواهیم داشت. وی افزود: متأسفانه کیفیت آسفالت فعلی به هیچ عنوان پاسخگوی وضعیت اقلیمی و جادهها نیست و حتی نمیتواند تغییرات دمایی را به درستی متحمل شود. معاون راهداری و حملونقل جادهای استان تأکید کرد: ترکخوردگی، چاله، شکستن و خرد شدن آسفالت همگی گویای عدم سازگاری کیفیت آسفالت با اقلیم منطقه است. وی افزود: از سویی پیش از این، 2 نوع قیر در استان تولید میشد که این دو نوع تغییرات دمای جسم جاده که از تابستان تا زمستان تا ۵۰ درجه است را متحمل نشده و ترک میخورد. به گفته معاون راهداری و حملونقل جادهای استان، در حال حاضر تبدیل قیر به قیر PG مطالعه میشود تا بتواند تابآوری بیشتر و عمر طولانیتری داشته باشد. یوسفزاده تأکید کرد: با توجه به هزینههای تحمیل شده نگهداری آسفالت اجرای این دو طرح از سال جاری قویاً دنبال میشود. در چنین وضعیتی آنچه قابل توجه است، بیتوجهی مفرط مسؤولان به مناطق محروم و جادههای ارتباطی روستاهاست به طوری که آمارها نشان میدهد آسفالتریزی در محورهای فرعی و روستایی استان به مراتب با مشکلات عدیده مواجه است و برخی جادههای روستایی حتی سالها روی ترمیم به خود ندیدهاند. فرمانداران به بهانه کمبود اعتبار از آسفالت شانه خالی میکنند و در نهایت محرومیت هر چه بیشتر نصیب مناطق محروم شده است. به گفته مدیرکل راه و شهرسازی استان، در 4 سال گذشته ۵۵۷ کیلومتر راه در استان آسفالت شده که ۳۰۹ کیلومتر آن راه روستایی است. محبوب حیدری تصریح کرد: در آسفالت راههای روستایی، روستاهای بالای ۵۰ خانوار استان اردبیل وضعیت مطلوبتری نسبت به میانگین کشوری دارد. وی تأکید کرد: با این وجود در دو شهرستان خلخال و گرمی از متوسط کشوری پایینتر هستیم و امید میرود با تخصیص مطلوب اعتبار بتوان نسبت به آسفالتریزی ضروری اقدام کرد. مشکلات آسفالتریزی 2 شهرستان به اضافه راههای روستایی همچنان به قوت خود باقی است و این در حالی است که راه تنها زیرساخت ارتباطی محسوب میشود. در این میان نقش مسؤولان استانی برای دریافت قیر و آسفالت راهها نیز پررنگ دیده نمیشود؛ تا جایی که متولیان احداث و نگهداری راهها چشمامید به تخصیص اعتبار دوختهاند تا بتوانند برنامههای آسفالتریزی را پیاده کنند. اغلب مسافران استان اردبیل از کیفیت پایین آسفالت جادهها و ترمیمهای متعدد آن ابراز گلهمندی میکنند. نه تنها در محورهای فرعی بلکه در شریانهای اصلی نیز وضعیت جادهها مطلوب ترددهای راحت و ایمن نیست؛ با این وجود اعتبارات حداقلی و بیتوجهی به کیفیت موجب شده چرخه آسفالتریزی فاقد کیفیت هر سال تکرار شود. از سویی کمبود اعتبار دلیل عمده کیفیت نامطلوب آسفالت عنوان میشود. هر چند طبق اظهارات معاون راهداری، در کیفیت آسفالت نیازمند بازنگری هستیم اما غفلت مدیران از این مهم موجب شده در بیپولی حوزه راهداری استان، همهساله رقم قابلتوجهی برای ترمیم جادهها مورد نیاز باشد. مدیرکل راهداری و حملونقل جادهای استان نیز تأکید کرد: سالانه رقم قابلتوجهی برای حفاظت از جادهها، نگهداری راهها و رویههای آسفالت صرف میشود که متأسفانه در این بخش با محدودیت اعتباری مواجه هستیم. به گفته علی رحمتی، اعتبار راههای شریانی از محل اعتبارات ملی تأمین میشود اما در مقابل اعتبار راههای روستایی از محل اعتبارات استانی باید تأمین شود که سهم مطلوبی در شهرستانها به این منظور اختصاص نمییابد. چرخه معیوب آسفالتریزی در جادههای اردبیل همچنان دایر است؛ در حالی که طبق اعلام پلیسراه استان اردبیل ۹۵ درصد از حملونقل مسافر و کالا در استان از طریق راه زمینی انجام میشود. به گزارش مهر، هر چند به اذعان مسؤولان، محور توسعه راه است اما نه تخصیص مطلوبی برای نگهداشت و ایمنسازی راه صورت گرفته و نه برنامه خاصی در این باره اعلام شده است.