اصلاح‌طلبان که روزگـاری از مردم می‌خواستند دست روحانی و ظریف را ببوسند، حالا با توجه به عملکرد ضعیف دولت، تلاش می‌کنند بین خود و دولت فاصله‌ای مطمئن تعریف کنند و از حامی بی‌قید و شرط، به منتقد عملکرد دولت دوازدهم تبدیل شوند. به گزارش «وطن‌امروز»، نقطه آغاز عزیمت اصلاح‌طلبان از حامی بی‌قید و شرط دولت به منتقدی جدی را کمتر از یک ماه پیش سعید حجاریان کلید زد. او پس از رای اعتماد مجلس به کابینه روحانی با اشاره به نقش جریان اصلاحات در رای‌آوری دولت دوازدهم با طرح این سوال که «چرا عده‌ای می‌گویند طرفداران دولت نمی‌توانند روحانی و دولتش را نقد کنند؟» گفت: خود آقای روحانی تاکید دارد او را باید نقد کرد. پس از این استراتژی بود که اصلاح‌طلبان رویه خود در مواجهه با دولت دوازدهم را تغییر دادند. این تلاش برای تغییر رویه اصلاح‌طلبان موضوعی است که محمدرضا تاجیک به آن اشاره کرده و از تغییر موضع اصلاح‌طلبان از حامی دولت به منتقد آن سخن گفته است. او در گفت‌وگویی، ضمن انتقاد از ترکیب کابینه حسن روحانی، به مواضع اصلاح‌طلبان در این باره اشاره کرده است.  براساس این گزارش، محمدرضا تاجیک در گفت‌وگو با روزنامه آرمان امروز در پاسخ به این سوال که به‌نظر شما، روحانی به اقتضای شرایط تغییر کرده است یا شعارهای او صرفا برای جلب رأی مردم بود؟ گفت: من عملکرد فعلی روحانی را بازگشت به اصل خویش می‌‌دانم. روحانی در انتخابات 96 به قول مولانا از نیستان ببریده شد و در یک فضایی قرار گرفت که چندان با طبیعت خودش همگون نبود. در انتخابات‌های 92 و 96 فضایی ایجاد شد که روحانی لاجرم در دفتر گفتمانی خود، تجدیدنظر کرد. اوراقی به آن افزود و آن را رنگین کرد. وی افزود: روحانی بدون اینکه هیچ‌گاه در جریان اصلاح‌طلبی تعریف شود، متعلق به جریانی بود که عقبه اصولگرایی داشت. قبلا هم گفتم دوستانی بر‌اساس تحلیلی که عقلایی می‌‌دانستند بیان کردند که ما سهمی از روحانی نمی‌خواهیم و چک سفیدامضا به دولت دادند. آنها هنگامی که دیدند دولت در حال نادیده گرفتن اصلاحات است به نقد دولت پرداختند. وی در پاسخ به اینکه «آیا اصلاح‌طلبان در حمایت بی‌قید و شرط از دولت، اشتباه کردند؟» گفت: در یک سیاست توسعه‌یافته، سخن از حرکت ائتلافی متضمن دولت ائتلافی است. قرار نیست تا دم پاستور ائتلافی باشد و از دم پاستور به بعد، غیرائتلافی. کدام منطق و عقلانیت سیاسی چنین حکم می‌‌کند که از حیاط تا بام خانه متعلق به اصلاح‌طلبان و از بام تا ثریا متعلق به دیگران باشد؟  وی با اشاره به سیستم حزبی کشورهای غربی و تاثیرگذاری احزاب در کابینه‌ها با توجه به میزان تصاحب قدرت، گفت: شما کشورهای دموکراتیک را نگاه کنید؛ هنگامی که حزبی با 20 درصد آرا با حزب دیگری ائتلاف می‌‌کند، 20 درصد در کابینه آتی نقش دارد. این موضوع، دموکراتیک‌ترین و توسعه‌یافته‌ترین شکل کنش سیاسی است. با این وجود، برخی، رودربایستی‌هایی به خرج دادند و بازی‌های تقواگونه‌‌ای راه ‌انداختند، اما هنگامی که دیدند حذف آنان اتفاق افتاد، با قلم‌های تیز بیان کردند که سهم ما کجاست؟ چه شد که چند اصلاح‌طلب را نیز به حاشیه راندید؟ این ادبیات، توسعه‌نایافتگی سیاسی را می‌‌رساند. تئوریسین اصلاح‌طلب تصریح کرد:  نباید چک سفیدامضایی را به یک نفر داد و با تمام توان و بدون هیچ ‌محاسبه، ملاحظه و عقلانیتی، وارد عرصه سیاسی شد و سپس بعد از حادثه به تخریب پرداخت. تعادل جزئی از عقلانیت سیاسی است. باید مسائل را پیش‌بینی کرد و برای هر یک از احتمالات، سناریویی نوشت.