مهدی طاهرخانی: پرسپولیس به تساوی 2-2 مقابل سپاهان رسید. این نه برای نخستینبار بود و نه قطعا آخرین مرتبهاش است؛ روزهایی که «روز» مهدی طارمی نیست و او میتواند پشت سر هم موقعیتسوزی کند تا جایی که تیمش از یک برد مطمئن پرگل به یک تساوی تنزل پیدا کند. این ذات و اصل مهدی طارمی است از این رو یکی مثل کیروش هرگز او را مهاجم تارگت(هدف) نمیگذارد تا بنشیند و یک به یک موقعیتهای خودساخته اما به همان سادگی هدر رفته را بشمارد. آنجا در تیمملی دست کیروش باز است و یکی مثل سردار یا گوچی یا هر فرد دیگری وظیفه ضربه آخر زدن را به عهده میگیرد و طارمی میشود وینگر،سازنده، دونده. توپ هم تک و توک بیاید دستش قدرش را میداند. در آنجا طارمی نقش فوقستاره را دارد و به همین دلیل او میشود بازیکن ثابت تیمملی.
اما در پرسپولیس اوضاع متفاوت است. این برای چندمینبار است که شاگردان برانکو چوب موقعیتسوزیهای ناباورانه طارمی را میخورند؟ چه کسی مهمترین بازیکن تیمش را نیمکتنشین میکند؟ اینکه کسی از برانکو بخواهد به طارمی بازی ندهد قطعا خواسته نابجایی است اما چرا برانکو هیچ تلاش کارسازی برای بهتر شدن طارمی نمیکند؟ پرسپولیس در آستانه بازی حساس و سرنوشتساز با الهلال که شاید از آن بشود به عنوان مهمترین بازی تاریخ این باشگاه تا قبل از رسیدن به فینال لیگ قهرمانان یاد کرد، براحتی قادر به شکست دادن سپاهان در اصفهان بود. تیمش بهتر بازی کرد و براحتی صاحب موقعیت گل شد اما فقط 2 گل زد. در آن سو سپاهان روی هم رفته صاحب 2 موقعیت ایدهآل گلزنی هم نشد اما براحتی 2 گل زد. یکی روی کرنر و تماشای دست به کمر ماهینی و دومی روی نخستین گاف علیرضا بیرانوند با پیراهن پرسپولیس. بدون شک او دروازهبان شماره یک تیمملی شده چون برخلاف دیگر گلرهای سابق پرسپولیس، اهل سوتی و گلهای عجیب نیست. اما بیرانوند در دقایق آخر بازی با سپاهان عوض دور کردن توپ با پا هوس کرد آن را با دست بگیرد که مشخص بود با توجه به شتاب توپ او قادر به انجامش نیست. کیروش در عوض کردن گلرهایش سابقه زیادی دارد. اگر بیرانوند تصور کرده با ادامه این روند شماره یک ایران در روسیه خواهد بود، بهتر است برود با رحمان احمدی، سوشا مکانی و حقیقی یک مشورت کوتاه کند.
اینکه هوادار پرسپولیس انتظار داشته باشد پرسپولیس گل نخورد، توقع بیجایی است اما آنها در اصفهان گلهایی را خوردند و مهمتر از آن گلهایی را نزدند که زنگ خطر را به صورت جدی به صدا درآورد. پرسپولیس بهخاطر آسیا 3 بازی متوالی در لیگ را فدا کرده است. از 3 بازی و 9 امتیاز تنها 2 امتیاز به دست آورده و بدون شک برانکو عامل اصلی دود شدن 7 امتیاز است. البته فعلا کسی نگران حراج آن 7 امتیاز نیست، چرا که اولویت نخست، رسیدن به فینال آسیاست. با این وجود با این نمایشی که مهدی طارمی ارائه داد میشود امیدوار بود قرمزها چند روز دیگر توان عبور از الهلال را دارند؟ انصافا جواب سخت است. شاید همین طارمی ناگهان با 3 گل کمر تیم نخست سعودی را شکست، شاید هم... .
اگر فصل قبل برانکو مجبور بود در هر بازی و در هر حالتی به طارمی در نوک حمله فرصت دهد، کسی از او گله نمیکرد چون هیچ گزینهای برای تغییر پلن وجود نداشت اما حالا با حضور گادوین منشا، باز هم شاهد اصرار برانکو در استفاده از طارمی هستیم آن هم در پست مهاجم هدف. او حتی تغییری در محل بازی طارمی بهوجود نیاورده و نمیخواهد همانند کیروش از او بهعنوان وینگر استفاده کند. طارمی در 2 بازی رفت و برگشت با الاهلی خوب نبود، در بازی با سیاهجامگان خوب نبود، در بازی با پیکان بیاثر بود و بازی با سپاهان هم قدر موقعیتهایی که خودش سازندهاش بود را ندانست. او حالا با این روحیه قرار است برابر الهلال درون زمین برود. با ذهنی خسته و بدنی خستهتر. اگر برانکو 20 دقیقه از گادوین منشا استفاده میکرد و طارمی را به پست دیگری میبرد شاید هم پرسپولیس با دست پر اصفهان را ترک میکرد و هم تیم با وضعیت روحی مطلوب پا به ابوظبی میگذاشت.
بدون تردید مهدی طارمی مهمترین و تاثیرگذارترین بازیکن تیم برانکو در 3-2 فصل اخیر بوده است. اما سوال این است چرا امروز طارمی دقیقا همانقدر توپ خراب میکند که دو فصل قبل میکرد؟ نقش مربی در بیرون کشاندن او از این بحران چیست؟ اینکه او 2 پنالتی مقابل الاهلی و سپاهان گل کرده، پاسخی برای این سوال نیست. برانکو میتوانست 30 دقیقه انتهایی بازی با سپاهان به مهمترین بازیکن تیمش استراحت دهد و با حضور منشا جان تازهای به خط حملهاش ببخشد اما او آمده بود به همه منتقدان بفهماند اصرارش روی حفظ طارمی در آن پست صحیح بود. خب این هم نتیجهاش؛ پرسپولیس یک به یک موقعیتهایش را از دست داد و در روزی که خود سپاهان هم شکست را پذیرفته بود ناباورانه آنها 2 امتیاز را در نصف جهان گذاشتند و به تهران آمدند. کاش برانکو بعد از 3 سال نسخهای برای کامل شدن، بهتر شدن و رشد قابل انتظار طارمی داشت. او بدون شک بهترین و تاثیرگذارترین مهاجم حال حاضر لیگ ایران است که میتواند در بهترین لیگهای جهان خودنمایی کند اما یک مربی مثل کیروش لازم است تا از او بیشترین بهره را ببرد.