چارلی نیکولاس: برای نخستین‌بار بعد از مدت‌ها به نظرم نشانه‌هایی وجود دارد که حکایت از بازگشت جک ویلشر به ترکیب اصلی یک تیم دارد و به نظر قرار است او بازیکنی باشد که به طور مداوم بازی می‌کند. با این روش می‌تواند جایگاهی در تیم آرسن ونگر به دست آورد. در بازی مقابل وست‌برومویچ او در ترکیب اصلی نبود و احتمالا زمان زیادی لازم است تا او را برای مدت 90 دقیقه در زمین ببینیم. شاید روزهای زیادی با زمانی که او بهترین بازیکن میدان شود هم فاصله باشد اما زمان‌هایی که برای مثال تیم 2 بر صفر پیش افتاده مطمئنا هواداران دوست دارند برای 20 دقیقه هم که شده او را در زمین ببینند. در بازی پنجشنبه‌شب مقابل باته‌بوریسف انتظار دارم او را 90 دقیقه در زمین ببینم. اگر این اتفاق بیفتد می‌توانیم بگوییم او در مسیر درست قرار دارد و ونگر هم در تمرینات از او راضی بوده که برای این مدت به او بازی داده است. خیلی‌ها می‌گفتند او دیگر برای این تیم بازیکن مناسبی نخواهد بود و به ترکیب اصلی راه پیدا نخواهد کرد، دلیلش هم جدا از مصدومیت‌ها این بود که توپچی‌ها بازیکنی مانند اوزیل را دارند اما به این دقت نکردند که نباید حتما او در پست اوزیل بازی کند. حتی اگر قرار باشد جای اوزیل بازی کند دور از ذهن نیست که فرصت‌هایی در کارابوا کاپ و یورولیگ به دست آورد. البته صادقانه بگویم، خود ما کارشناسان هم کمتر فکر می‌کردیم او بتواند بازگردد و دوباره سطحی را که 4 یا 5 سال پیش داشت داشته باشد اما اگر به آن روزها نزدیک هم بشود، نشانه خوبی است. خیلی‌ها این سوال را دارند که آیا او از گرانیت ژاکا بهتر است؟ بله! همینطور است. حتی از محمد الننی و فرانسیس کوکولین هم بهتر است. اگر در اوج باشد در مقایسه با همه این بازیکنان برای حضور در ترکیب اصلی مستحق‌تر است. ویلشر بازیکن با استعدادی است که برای بازگشت و رسیدن به جایی که حالا هست تلاش زیادی کرده است. او به بورنموث رفت تا زمان بهتری برای بازی کردن داشته باشد. همین یعنی او برای بازگشت انگیزه زیادی داشت و می‌خواست بجنگد. حتی اگر صحبت از نیمکت‌نشینی هم باشد بهتر است اینطور بگویم، من ترجیح می‌دهم او نیمکت‌نشین تیم باشد تا الننی و کوکولین.