ناصر نامدار: پرسپولیس در برهه حساسی قرار گرفته است. شکست سنگین در نیمهنهایی لیگ قهرمانان آسیا چیزی نبود که هواداران، مربیان و مدیران این باشگاه منتظرش بودند. این شکست بیشترین حجم انتقادات را از برانکو ایوانکوویچ به دنبال داشت. سرمربی کروات حتی وقتی در ابتدای لیگ پانزدهم با تیمش در رده شانزدهم قرار گرفت هم این همه مورد انتقاد قرار نگرفته بود. حتی شکست در داربی برگشت لیگ شانزدهم هم برای هواداران پرسپولیس اینقدر سنگین تمام نشد اما باخت 4 بر صفر به الهلال خیلی نگاهها را تغییر داده است. انتقادهای زیادی به ترکیب اولیه پرسپولیس و تاکتیک این تیم در بازی با الهلال وارد است که شاید چند مورد از آنها واقعا هم بجا بود اما تبعات این شکست با خود آن تناسب چندانی ندارد، چرا که برخی نسبت به تواناییهای برانکو مردد شدهاند و حالا به این نتیجه رسیدهاند که باشگاه نباید برای تمدید قرارداد با او عجله کند. اما نگاه منصفانهتری هم وجود دارد. به این نکته دقت کنیم که مربیان هم در فوتبال مثل بازیکنان ممکن است روز بد داشته باشند. آن روز هم روز بد برانکو بود. مدت زیادی از 2 بازی رفت و برگشت مقابل الاهلی نمیگذرد. تعویضهای برانکو در 2 بازی همه را حیرتزده کرده و باعث شده بود خیلیها او را دیوانهوار ستایش کنند اما در بازی با الهلال حساب و کتابها درست پیش نرفت. سید جلال حسینی به هر دلیلی که بود بازی نکرد. مهدی طارمی چند روز پیشتر محروم شد. بازیکنان در فاز دفاعی بدترین عملکردشان را ارائه دادند و پرسپولیس شکست سختی خورد، شکستی که به عقیده خیلیها جبرانشدنی نیست. اما آیا به صرف یک شکست باید در تواناییهای برانکو تردید کرد؟ قرارداد برانکو در پایان فصل جاری به پایان میرسد و خیلی روشن است که او پیشنهادات زیادی از تیمهای داخلی و خارجی خواهد داشت. تصمیم مدیران پرسپولیس چیست؟ آیا آنها هم نسبت به تواناییهای مربیشان تردید کردهاند؟ نگاه آنها باید قاعدتا با نگاه احساسی و هیجانی هواداری تفاوت داشته باشد. آنها به وضوح نتیجه ثبات یک مربی را در یک باشگاه دیدهاند. نظیر این اتفاق در تیم ملی ایران هم افتاده است و از همین الان خیلیها نگران دوران بعد از کیروش هستند. واقعیت این است که کار در تیمملی ایران و باشگاههایی مثل پرسپولیس و استقلال سخت است. همین استقلال بعد از برکناری علیرضا منصوریان و مطرح شدن گزینههایی در حد فاتح تریم به وینفرد شفر رسید. برای پرسپولیس هم همین وضعیت را میشود پیشبینی کرد. قطعا گزینههای داخلی مورد اقبال هواداران این تیم نخواهند بود. علی دایی، حمید درخشان، حمید استیلی یا یحیی گلمحمدی؟ کدامیک حمایت حداکثری هواداران پرسپولیس را دارند؟ واقعیت این است که آمدن برانکو به پرسپولیس یکی از معدود اتفاقات مثبت و درست در فوتبال ایران در سالهای اخیر است؛ مثل حضور کیروش در تیمملی. چه بهتر که تایم این اتفاق خوب بیشتر شود تا اثرات مثبت بیشتری را ببینیم. کوتاه آمدن خوب نیست اما تیمی که امروز به نیمهنهایی لیگ قهرمانان آسیا رسیده 2 سال پیش در بدترین وضعیت به سر میبرد. بدون تردید برانکو نقش اصلی را در این سیر صعودی شگفتانگیز ایفا کرده است. او باید بماند و بیشتر کار کند. حذف در نیمهنهایی لیگ قهرمانان آسیا اصلا دلیل خوبی برای تردید در تواناییهای پروفسور نیست.