مهدی طاهرخانی: بعد از انتخاب شفر به عنوان سرمربی جدید استقلال این سوال بین اهالی فوتبال مطرح شد که درصد موفقیت این مربی آلمانی تا چه حد است؟ چرا در اکثر همه‌پرسی‌های نیمه‌رسمی و خودمانی نصف بیشتر ناظران معتقدند شفر کار بسیار سختی پیش رو دارد. این برای نخستین بار طی یکی 2 دهه اخیر است که استقلال در میانه فصل سرمربی بومی‌اش را اخراج کرده و سراغ یک گزینه خارجی رفته است. موضوع التهاب‌آور برای هواداران آبی این است که این گزینه خارجی هیچ سابقه‌ای در فوتبال ایران ندارد و اساسا با فرهنگ ما ناآشناست. اما برخلاف آبی‌ها، پرسپولیسی‌ها چندین‌بار چنین وضعیتی را تجربه کرده‌اند و تنها در یک مورد نادر موفق به کسب قهرمانی شده‌اند. مربیانی مثل راینر سوبل، مصطفی دنیزلی، کرانچار و مانوئل ژوزه از ابتدای لیگ، کارشان را با پرسپولیس آغاز کردند که هیچکدام موفق به صید هیچ جامی نشدند. در این سیاهه فقط مصطفی دنیزلی در لیگ ششم، فوتبال زیبایی را به هواداران تیمش هدیه داد با این وجود پرسپولیس در سال 1385 نه فاتح لیگ ششم شد و نه خبری از جام حذفی بود. دنیزلی در هر دو برهه به سپاهان خورد و یک بار در فینال و دیگری در نیمه‌نهایی مغلوب تیم آن روز عزیزدردانه فوتبال ایران شد. مربیان داخلی و خارجی که اواسط  لیگ به پرسپولیس آمدند هم وضعیت بهتری ندارند. در این لیست نام مربیانی چون آری‌هان، وینگادا و دنیزلی و برانکو به چشم می‌خورد که ناکامی مطلق برای همه آنها حاصل شد. البته برانکو تنها 6 هفته آخر لیگ پانزدهم سکان هدایت را در دست داشت و طبیعتا جامی نمانده بود که بخواهد صیدش کند. در تاریخ لیگ برتر تنها و تنها یک گزینه خارجی بود که از میانه راه به تیمی اضافه و موفق شده آن تیم را قهرمان کند؛ کرانچار و سپاهان.  
اگر از لیگ برتر هم پایین‌تر برویم فقط یک نمونه در سال 1374 است که چشم‌مان به استانکو می‌خورد که از وسط راه جانشین یورگن گده شد و در صورتی که تیم بهمن با فیروز کریمی حدود 10 امتیاز از پرسپولیس بیشتر داشت در نهایت استانکو موفق شد آنها را بگیرد و با پرسپولیس قهرمان آن دوره لیگ آزادگان شد.  از این رو بهتر است هواداران استقلال با عینک منطق و واقعیت پیش بروند. این تیم از حیث مهره و بازیکن مشکل ندارد اما معضل بزرگ جای دیگر است. برخلاف برانکو که پیش از این 6 سال سابقه زندگی در تهران را داشت و بخوبی فرهنگ ما را می‌شناخت، شفر آلمانی به هیچ وجه به زیر و بم‌های زندگی ایرانی آشنا نیست. زلاتکو کرانچار بعدها در مصاحبه‌ای اعتراف کرد در برهه دوم که به فوتبال ایران آمد و موفق شد با سپاهان قهرمان شود، تجربه بار اول را به کار بست. او می‌گوید اگر در مرتبه اول که سرمربی پرسپولیس شدم، تجربه الان را داشتم قطعا نتایج بهتری می‌گرفتم و دست‌کم می‌دانستم چگونه رفتار کنم که در وسط لیگ جایم را مربی دیگری نگیرد. هنوز در ابتدای لیگ هفدهم هستیم و با توجه به اتفاقات اخیر برای پرسپولیس و محرومیت 4 ماهه بهترین بازیکنش، شاید برانکو هم امتیازات فراوانی را از دست بدهد از این رو به هیچ وجه زمان برای شفر و آبی‌ها به پایان نرسیده اما بهتر است هواداران استقلال به همین زودی منتظر نتیجه از مربی خارجی نباشند.  مربی خارجی گزینه زمانبری است. آنچه برانکو داشت و به کمکش در پرسپولیس سقوط کرده آمد را شفر در جیب ندارد. برانکو 2 سال مربی تیم‌ملی بود و 4 سال سرمربی آن. از تمام زوایای فرهنگی و روحی ما ایرانی‌ها با خبر بود. فضای رسانه ما را می‌شناخت. می‌دانست برخلاف اروپا، فوتبالیست ایرانی شاید خیلی از مسائل را در سن 25 سالگی بخوبی یاد نگرفته باشد از این رو برانکو می‌داند چگونه با او برخورد کند و از او بازیکن بهتری بسازد. از این رو اگر شفر در لیگ جاری هم نتوانست کار بزرگی کند، بهتر است یک فصل دیگر به او اعتماد کنند. پیشینه پرسپولیس و ورود و خروج مربیان پرتعداد، تجربه بکری را پیش روی آبی‌ها قرار می‌دهد. آنها 15 سال سراغ  گزینه خارجی نرفتند و حالا که رفتند باید قواعدش را رعایت کنند. اگر غیر از این باشد دو سره ضرر کرده‌اند. در این تردید نکنید.