مهدی طاهرخانی: وقتی از ترکیب اصلی پرسپولیس مقابل استقلال خوزستان رونمایی شد شاید خیلی از هواداران قرمز تصور می‌کردند در اهواز تساوی هم نتیجه بدی نباشد.
سرانجام بعد از مدت‌ها خبری از بیرانوند نبود. سیدجلال که عمود خیمه دفاعی سرخ‌ها به شمار می‌رود به درستی با تصمیم برانکو اصلا راهی جنوب نشد و وحید امیری هم همچنین. تیم‌ملی 48 ساعت قبلش بازی سنگینی را در روسیه برابر تیم‌ملی فوتبال این کشور برگزار کرده بود و امیری و حسینی 90 دقیقه در ترکیب حضور داشتند. اگر از بعد مسافت، سرمای روسیه و گرمای جنوب هم بگذریم باز هم بازی کردن طی 48 ساعت برای هیچ فوتبالیست حرفه‌ای صحیح نیست و ممکن بود این دو براحتی بازی سرنوشت‌ساز برابر الهلال را از دست بدهند.
 فرشاد احمدزاده هم محروم بود و مهم‌ترین بازیکن تیم هم تا چند ماه دیگر حق بازی با پیراهن قرمز را ندارد. نبود طارمی یعنی عوض شدن کلی نوع هجوم پرسپولیس. برانکو با تغییرات فراوان پا به غدیر اهواز گذاشت و موفق شد از ضعف این روزهای تیم ویسی نهایت بهره را ببرد و به برد 3 گله دست پیدا کند. طبیعتا اگر بحث بازی با الهلال نبود پرسپولیس براحتی با ادامه حمله در نیمه دوم می‌توانست دست‌کم 3 گل دیگر هم درون دروازه استقلال خوزستان بکارد ولی باز هم برانکو بهترین تصمیم را گرفت و دستور کنترل بازی را صادر کرد. اما در بازی سه‌شنبه قصه ترکیب چیز دیگری است. بعد از مدت‌ها معمار و همه کاره خط دفاعی به پست اصلی‌‌‌‌اش بازمی‌گردد. حضور کاپیتان سیدجلال به خودی خود به معنای پیش افتادن یک گل در همان ثانیه صفر بازی است. بدون شک اگر حسینی در بازی رفت به جای شجاع خلیل‌زاده در قلب دفاعی بازی می‌کرد دست‌کم گل‌‌های اول و دوم آنگونه مضحک و مبتدیانه برای الهلال به ثمر نمی‌نشست. سیدجلال در حساس‌‌‌‌‌ترین برهه فصل (شاید بشود عنوان کرد تاریخ پرسپولیس در آسیا) مصدوم شد و ماحصل این بدبیاری همان 4 گلی بود که می‌شود حالا صراحتا گفت کار را برای برانکو و شاگردانش تا حدود 99 درصد تمام کرد. زوج حسینی و انصاری طبیعتا امنیت خط دفاع را 2 برابر می‌کند اما نمایش به غایت ضعیف و عجیب صادق محرمی باعث شده پرسپولیس بعد از 2 فصل دیگر آن کوبندگی عجیب جناح راست را نداشته باشد. بی‌توجه به 2 بازی اخیر تیم‌ملی که وریا غفوری جانشین رامین رضاییان شد، می‌شود مطمئن بود در جام‌جهانی 2018 رامین به عنوان آماده‌‌‌‌‌ترین دفاع راست چند سال اخیر فوتبال ما، بازیکن اصلی آن پست است. او با پیراهن پرسپولیس در هر بازی تقریبا یا سازنده گل بود یا در صورت عدم گلزنی دست‌کم چند موقعیت ویژه را از روی سانترهای دقیق و مواجش مهندسی می‌کرد. اما نکته عجیب و حیرت‌آور به جایی مربوط می‌شود که جانشین رامین رضاییان در تقریبا 40 دیداری که لباس پرسپولیس را بر تن داشته نه‌تنها هیچ گلی را نزده که سازنده حتی یک گل هم نبوده و شاید عجیب‌‌‌‌‌‌تر اینکه او حتی ارسال منجر به خلق موقعیت ویژه هم نداشته است. شاید آینده از آن این بازیکن 21 ساله هشتپری باشد اما در 7 سال گذشته در تمام رده‌های ملی و همچنین ملوان او فقط 2 بار در زندگی‌‌‌‌اش گلزنی کرده است. یک بار با تیم‌ملی جوانان و دیگری با لباس ملوان. صادق محرمی که در بازی رفت اشتباهات متعددی را داشت، بهتر است جای خود را به حسین ماهینی بدهد، چرا که دست‌کم ماهینی در دفاع بازیکن قلدرتری است و در آنسو محمد انصاری با توجه به قدرت حمل توپ به پست اصلی‌اش(دفاع چپ) برود و شجاع و سیدجلال مردان میانه دفاع باشند.
در بازی با استقلال خوزستان، پرسپولیس غایبان متعددی داشت که منهای طارمی می‌شود امید به بازگشت همه آنها برابر الهلال داشت. حضور فرشاد احمدزاده و وحید امیری طبیعتا خط میانی قوی‌تری را می‌سازد. اگرچه گل نخوردن به معنای زنده نگه داشتن همان حداقل شانس برای خلق معجزه است اما استفاده از دو هافبک دفاعی توامان مانع هجومی شدن تیم می‌شود. با این وجود شاید بیرون گذاشتن ربیع‌خواه و قرار دادن نوراللهی کنار کامیابی‌نیا می‌تواند موجب غافلگیری حریف شود. بازی ایستا و کم‌تحرک ربیع‌خواه که سرعت بسیار پایینی در کورس‌های حتی کوتاه دارد یک نکته منفی در پرسپولیس است و از قضا آنالیز بازی رفت برابر الهلال بخوبی نشان داد چگونه ربیع‌خواه یکی از دلایل آن شکست سنگین بود. مهدی طارمی نمی‌تواند بازی کند اما نمایش عالی و خیره‌کننده علیپور تا حد زیادی خیال برانکو را راحت کرد. قدرت بدنی بالا که اساسا مربوط به ژن خوب مازنی‌هاست باعث شده علیپور در کورس‌‌های یک به یک هم سرعت بالاتری داشته باشد و هم زور بیشتری نسبت به مدافعان حریف هنگام تنه به تنه شدن در حرکت. علیپور با 2 گلی که زد نشان داد چگونه در 3 سال اخیر پیشرفت کرده و حالا بهتر از هر زمان دیگری به توپ ضربه می‌زند. 2 گل او به استقلال خوزستان و گل زیبایش برابر الاهلی در بازی برگشت بیان‌کننده تحول مثبت در فوتبال او است. پرسپولیس با این ترکیب و تغییراتی که دست برانکو را باز می‌گذارد می‌تواند دست‌کم بازی آبرومندانه‌ای را در مسقط برگزار کند.
برد در اهواز روحیه تخریب شده قرمزها را تا حد زیادی احیا کرد و حالا باید دید آیا برانکو با تغییر بازیکنانش می‌تواند موجب سردرگمی کادر فنی حریف شود.