محمد نجارصادقی: وقتی که اسحاق جهانگیری معاون اول رئیس‌جمهور برای حمایت از دختر وزیر آموزش‌وپرورش که وارد کننده پوشاک ترکیه‌ای بود، جملات خود را ادا می‌کرد‌کسی مثل تولیدکنندگان داخلی پوشاک شگفت‌زده نشد چراکه آنها سال‌ها بود با رکود و بی‌مهری دولت دست و پنجه نرم می‌کردند و حالا در مناظره‌های انتخاباتی از یک واردکننده حمایت قاطع و البته مضحک می‌شد. به گزارش «وطن‌امروز»، چند سالی است وضعیت تولید‌کنندگان پوشاک مناسب نیست و عوامل مختلفی از جمله قاچاق پوشاک، واردات بی‌رویه، تغییر فرهنگ و گرایش به جنس‌های خارجی از علل این وضعیت نامناسب بوده است. برای درک بیشتر این موضوع به مرکز تولید لباس تهران و اگر بهتر بخواهیم بگوییم  ایران یعنی بازار بزرگ رفتیم، جایی که همه در تکاپو هستند و کسی را بیکار نمی‌توان دید. شاید باور نکردنی باشد اما در همین کوچه پس‌کوچه‌های صعب‌العبور از گذر عباس‌آباد تا گذر لوطی صالح، رزق هزاران نفر توزیع می‌شود؛ از گاری‌چی‌ها و رستوران‌دارها گرفته تا تولید‌کنندگان و خیاطان. پیدا کردن کسی که بتوان با او سخن گفت سخت است اما دل به دریا می‌زنیم و به سمت جوانی که در حال هدایت چند گاری‌چی‌ است می‌رویم. او پس از اینکه متوجه خبرنگار بودن ما می‌شود ما را به کارگاه نه چندان بزرگش دعوت می‌کند و در برابر این سوال که وضع تولید و بازار چطور است سر درد دل را باز می‌کند: بد نیست اما باید بهتر باشد، ظرفیت بازار این نیست، ما را در رقابتی انداخته‌اند که حریف‌مان دوپینگ می‌کند اما دست و پای ما رو می‌بندند. «پویا عشرتی» جوان 25 ساله‌ای که نزدیک به 6 سال است تولید پوشاک مردانه را شروع کرده، ادامه می‌دهد: هر کس در حال حاضر در ایران پوشاک تولید می‌کند یا به عشق کارگرهایش است یا اینکه سرمایه ندارد برود از خارج جنس وارد کند، چون سود تولید بیشتر از 20 درصد نمی‌شود اما سود واردات بالای 40 درصد است. وی در پاسخ به این سوال که سهم بازار  از تولید داخل چقدر است و این همه جنس قاچاق از کجا می‌آید؟ می‌گوید: درباره قاچاق شما چه می‌دانید؟ لباسی که از پشت کوه‌ها می‌آورند یک افسانه است، پشت کوه‌ها کسی لباس نمی‌دوزد، کالاها از گمرک و به صورت کانتینری ترخیص می‌شود، آن هم با ضمانت بار! یعنی کسی که بار را به شما در چین می‌فروشد ضمانت می‌کند خودش تمام مراحل ترخیص را انجام و در تهران تحویل‌تان بدهد. وی ادامه داد: به نظر من به غیر از آن اجناسی که در نمایندگی‌ها فروخته می‌شود بقیه همه قاچاق است.
 فروش لباس‌های برند کوتون در تهران
این تولید‌کننده پوشاک در پاسخ به این سوال که نمایندگی‌های مجاز لباس‌های خارجی همه اجناس‌شان را قانونی وارد می‌کنند یا خیر، گفت: وارد؟ خیر اینجا تولید می‌شود، برند کوتون در همین ایران تولید می‌شود و در نمایندگی فروخته می‌شود، همه در بازار این موضوع را می‌دانند اما روی جنس ایرانی که کارگر ایرانی دوخته است می‌نویسند کوتون ترکیه که مشتری بخرد. البته این موضوع قانونی است، زیرا خود کوتون به آنها سفارش داده است. گروهی دیگر هم غیرقانونی برندهای خارجی را از بازار می‌خرند و روی کالاهای خود می‌زنند که در بوتیک‌های آنچنانی به مردم بفروشند. وی در پاسخ به سوال دیگری مبنی بر اینکه این برندها را از کجا می‌آورند، فروش برند تقلبی مگر جرم نیست؟ گفت: بعد از اینجا یک سر بروید پامنار راسته «خرج کار» فروش‌ها، آنجا برند همه جای دنیا هست؛ هر چه خواستید بخرید کوتون، السی وایکیکی، آدیداس و... . این تولید‌کننده تصریح کرد:‌ ای‌کاش مسؤولان برندهای درجه 2 ترکیه را می‌آوردند، بدبختی اینجاست کوتون و السی اصلا در ترکیه مشتری ندارند و برندهای خیلی ضعیف شناخته می‌شوند؛ پیراهنی که در کوتون ایران 80 تا 90 هزار تومان است در خود ترکیه زیر 20 هزار تومان به پول ایران می‌توان تهیه کرد، این توهین به مشتری ایرانی است. چرا رفته‌‌اند ضعیف‌ترین جنس‌های ترکیه را آورده‌اند؟ حداقل برندهای معتبر را می‌آوردند تا الگوی مناسبی برای تولید‌کننده ما ایجاد می‌شد. وی اظهار کرد: در زمستان جنس از ترکیه دیگر خیلی کم وارد می‌شود و همه اجناس از چین می‌آید، مشتری‌ها بدانند کاپشن، پولیور یا لباس‌های گرم همگی از چین می‌آید پس فریب فرصت‌‌‌‌‌‌طلبان که می‌گویند این کارها ترک است را نخورید، کاپشن‌های چینی هم از 25 تا 75 هزار تومان به مغازه‌داران جزء فاکتور می‌شود  اما کاپشن‌های ایرانی به دلیل با کیفیت بودن برای تولید‌کننده 120 هزار تومان آب می‌خورد و با کمی سود به دست مصرف‌کننده می‌رسد. در انتها این تولید‌کننده جوان و تازه‌کار انتظارات خود را از مسؤولان اینگونه بازگو کرد: انتظار نداریم جلوی اجناس خارجی را بگیرند اما حداقل شرایط را طوری نکنند که کسی با کمتر از 7 یا 8 میلیون تومان هم سیاحت کند، هم کالا وارد کند و هم به ریش من و کارگرانم بخندد؛ خواسته بعدی هم اینکه نگذارید برندهای ضعیف و درجه 3 ترک مثل السی وایکیکی و کوتون در ایران فروشگاه‌های غول‌آسا بزنند، این برای ایران بد است، حداقل جنس خوب وارد کنید.  به گزارش «وطن‌امروز»، تولید لباس با مارک‌های خارجی موجب شده لباس‌هایی که مارک تقلبی ندارد فروش نرود! همچنین خریدار، لباس‌های درجه چند خارجی را دیگر به لباس‌های تقلبی داخلی ترجیح می‌دهد و این دور باطل با عدم حمایت از تولیدکنندگان و کارآفرینان ادامه دارد.
 از راسته «خرج کار» فروش‌های پامنار چه خبر؟
پس از آشنا شدن با طریقه دوخت و دوز لباس به پیشنهاد و هدایت همین تولید‌کننده به منطقه پامنار که محل اصلی برندفروشی‌هاست می‌رویم، صحنه باور نکردنی در این گذر وجود دارد، تمام مارک‌های خارجی به صورت فله‌ای فروخته می‌شود. فروشنده یکی از این مغازه‌های مارک‌فروشی قیمت مارک پشت گردن را دانه‌ای 50 الی 60 تومان، گوشه سینه را 300 الی 400 تومان و درون لباس و سایز را 100 تومان اعلام می‌کند. وی در پاسخ به این سوال که کدام بیشتر مشتری دارد، می‎‌گوید: هر فصل چیزی مد می‌شود اما برند پولو، لویی ویتون یا جدیدتر بیلیونر مشتری زیادی دارد.
 انحصار واردات پوشاک برای لباس‌های بی‌کیفیت ترکیه
بنا بر این گزارش، چند برند ترکیه‌ای بی‌کیفیت با در دست داشتن انحصار واردات پوشاک خود به ایران، آسیبی جدی به صنعت نساجی کشورمان وارد کرده‌اند. کارشناسان بخشنامه جدید وزارت صنعت، معدن و تجارت مبنی بر ساماندهی واردات پوشاک را عاملی برای این موضوع اعلام کرده‌اند. جواد صدق‌آمیز، رئیس مرکز پژوهش‌های اتحادیه صنف پوشاک در این باره گفت: این دستورالعمل در نگاه جامع به تمام اجزا و به کل منافع دارای نواقصی است که باید برطرف شود. در دستورالعمل واردات پوشاک وزارت صنعت اعلام شده الزاما هر کسی که می‌خواهد پوشاک وارد کند باید از یک شرکت و یک برند تولید پوشاک خارجی نمایندگی داشته باشد، در غیر این صورت مجاز به واردات پوشاک به کشور نیست.  صدق‌آمیز افزود: برای ثبت نمایندگی هم در دستورالعمل قواعدی گذاشته شده که یکی از الزامات آن این است که برند واردکننده پوشاک باید پس از مدتی در ایران کالای خود را تولید کند و 20 درصد از مقدار تولید خود را هم صادر کند. وی با بیان اینکه اشکالاتی در این بخش از دستورالعمل وجود دارد، گفت: اگر می‌توانیم کالایی مثل پوشاک را در کشور تولید کنیم پس برای چه وارد می‌شود؟ و باید گفت واردات آن غلط است و اگر نمی‌توانیم تولید کنیم آیا الزامات شدید و محدودیت‌ها بر تولیدکننده درست است؟ صدق‌آمیز با بیان اینکه با دستورالعمل واردات پوشاک نقض غرض شده است، گفت: براساس این دستورالعمل، برندهای مطرح و درجه یک که تکنولوژی تولید باکیفیت پوشاک برای آنها در ایران وجود ندارد، نمی‌توانند پوشاک به ایران وارد کنند و در مقابل کمپانی‌های تولید پوشاک درجه چندم که کیفیت تولیدات آنها خوب نیست می‌توانند در ایران تولید داشته باشند، نمایندگی ثبت کنند و واردات هم به کشورمان داشته باشند. امید است با نظارت و حمایت هر چه بیشتر دولت از صنعت نساجی ایران، در کنار کنترل مرزها و مقابله با قاچاق سیستمی، شاهد اعتماد مصرف‌کنندگان به محصولات ایرانی و شکوفایی این صنعت باشیم. صنعت پوشاک نیاز به یک انقلاب دارد، چرا که باید مدیران جهادی با آسیب‌شناسی این صنعت، موانع را به‌تدریج برطرف کنند. انقلاب در صنعت پوشاک حتما مدیر دلسوز می‌خواهد نه مدیری که خود یا همکاران و نزدیکانش از واردات پوشاک خارجی بویژه ترکیه‌ای  و ایتالیایی منتفع شوند. قطعا وقتی دختر مسؤولی واردکننده لباس‌های لوکس اروپایی است نمی‌تواند به تولید داخلی رونق دهد. این وضعیت صنعت پوشاک است؛ ظرفیت تولید زیاد، بازار خوب، تولیدکننده ماهر اما دریغ از مدیریت جهادی و معتقد به اقتصاد مقاومتی.