فوتبال یک جام‌جهانی به کریستیانو رونالدو بدهکار است. قهرمانی از «فونچال» که در سن 33 سالگی به روسیه می‎رود و البته با توجه به این نکته که هر کاری از دست او بر می‌آید، احتمال اینکه او در بازی‌های 2022 قطر هم حضور داشته باشد، وجود دارد. مخصوصا که او در آن تورنمنت 37 ساله خواهد بود اما به هر حال طبق شرایط طبیعی انتظار می‌رود روسیه 2018 آخرین جام‌جهانی زندگی او به عنوان یک فوتبالیست باشد.
هیچ‌کس نمی‌تواند منکر شود که رونالدو یکی از 3 یا 4 فوتبالیست برتر تاریخ دنیاست. پس برای چنین بازیکنی چه چیزی بهتر از خداحافظی از جام‌جهانی با قهرمان شدن به همراه تیم‌ملی پرتغال؟
او فوتبال را از هر چیزی در زندگی‌اش بیشتر دوست دارد. او یک مدل حرفه‌ای است؛ ورزشکاری که به همه جزئیات زندگی ورزشی‌اش توجهی ویژه دارد و بخوبی بلد است چطور آماده شود. او یک جنگجو زاده شده که هیچ‌وقت از چیزهایی که به دست آورده راضی نیست. چیزهایی که اتفاقا خیلی هم زیاد است اما او به زبان ساده بیشتر و بیشتر می‌خواهد.رونالدو همین حالا هم الگوی میلیون‌ها نفر از مردم کره زمین در سراسر دنیاست و در باشگاهی بازی می‌کند که اگر بهترین در دنیا نباشد، بدون شک یکی از بهترین‌هاست. همچنین افتخار کاپیتانی تیم‌ملی پرتغال و بستن بازوبند این تیم به دستش را هم دارد و همین حالا کاپیتان تیم‌ملی کشورش است. تیمی متوسط در اروپا که با درخشش و عملکرد فوق‌العاده رونالدو سطح فوتبالش بالاتر رفته است و توانسته قهرمان رقابت‌های یورو 2016 هم شود.بر خلاف ستاره‌های دیگر دنیا که بیشتر بازیکنان سطح بالا در کنارشان بازی می‌کنند، کریستیانو در تیم‌ملی پرتغال تقریبا تنهاست. برخلاف دیگر بازیکنان سطح بالا که در کشور خودشان مورد انتقاد هستند رونالدو الگوی همه مردم ملتش است، قلب پرتغال برای این بازیکن می‌تپد. قهرمانی در جام‌جهانی یکی از بزرگ‌ترین رویاهای ستاره پرتغالی رئال‌مادرید است و اگر این اتفاق بیفتد هیچ‌کس فراموش نمی‌کند رونالدو در شرایطی توانسته قهرمان جام‌جهانی شود که بازیکنان هم‌تیمی‌اش سطحی به مراتب پایین‌تر از خودش داشته‌اند.فوتبال این را به رونالدو بدهکار است و اگر او بتواند قهرمان جام‌جهانی هم بشود مطمئنا هر هواداری از پایانی باشکوه برای او استقبال می‌کند.