2 کشور ایران و عراق در مسائل امنیتی، نظامی و سیاسی در همه حالات مانند برادر همکاری داشته‌اند و روابط مناسبی دارند اما بخش اقتصادی به این اندازه فعال نبوده است. به گزارش تسنیم، یحیی آل‌اسحاق، رئیس اتاق مشترک بازرگانی ایران و عراق در همایش بزرگ تجاری ایران و عراق اظهار داشت: عزم 2 کشور بر آن است که مسائل اقتصادی نیز در سطح مسائل امنیتی و نظامی و حتی بالاتر از آن رشد کند زیرا پایداری امنیتی با اقتصاد رابطه مستقیم دارد و این رابطه باعث پایدارتر شدن آن خواهد شد. آل‌اسحاق تصریح کرد: توسعه اقتصادی، سرعت رشد حوزه‌های دیگر را ندارد که شاید به شرایط زمانی و مکانی باز می‌گردد. وی یادآور شد: در مسائل زیرساختی توسعه روابط اقتصادی مواردی در حوزه‌های بانکی، حمل‌ونقل‌، صدور روادید، رقابت‌ها و گمرک وجود دارد که برای حل آنها باید اقدام شود.  آل‌اسحاق تصریح کرد: این انتظار و خواهش وجود دارد که همانطور که در حوزه‌های سیاسی و امنیتی فعال هستیم و سرمایه‌گذاری می‌کنیم بدانید که در حوزه اقتصادی نیز اهمیت حضور و سرمایه‌گذاری کمتر نیست. در همین حال سعید اوحدی، دبیر ستاد توسعه اقتصادی ایران و عراق گفت: ظرفیت صدور خدمات فنی- مهندسی ایران سالانه ۲۵ میلیارد دلار است و ظرفیت خدمات فنی در عراق بویژه در دوره پساداعش ۵۰۰ میلیارد دلار است.در این میان چرا باید صدور خدمات فنی - مهندسی از ایران به عراق حداکثر یک میلیارد دلار باشد؟ همچنین ولی طبیب‌موسوی، معاون وزیر بازرگانی عراق اعلام کرد: در بخش‌های صنایع، کشاورزی، سیلو و ساختمان‌سازی و ساخت مجتمع‌های مسکونی نیاز فراوانی برای همکاری با شرکت‌های ایرانی داریم. وی اضافه کرد: ما نیازمند سرمایه‌گذاری در عراق هستیم؛ چه بهتر که این سرمایه‌گذاری توسط ایران صورت گیرد. وی ادامه داد: روابط تجاری ایران و عراق همسنگ روابط اقتصادی نیست؛ این روابط امروز به سطح 6 میلیارد دلار رسیده که پیشرفت خوبی داشته اما در برابر 200 میلیارد دلار روابط تجاری موجود در عراق رقم کمی به حساب می‌آید. گفتنی است، حجم مبادلات تجارت عراق با جهان در سال 2015 بالغ ‌بر 98 میلیارد دلار بوده که شامل 54 میلیارد دلار صادرات و 44 میلیارد دلار واردات بوده است؛ آمار صادرات ایران به عراق در سال 2016 بالغ بر 1/6 میلیارد دلار و در سال 2015 بالغ بر 2/6 میلیارد دلار بوده است. عمده کالاهای صادرات غیرنفتی ایران به عراق در سال‌های 2011 تا 2015 شامل سیمان، بستنی، شربت‌های یخ‌زده، کاکائو، ماسک، کولرهای آبی خانگی، گوجه‌فرنگی، رب گوجه، پنیر، سیب، لوازم خانگی و مواد پلاستیکی و مواد شروع‌کننده و تسریع‌کننده واکنش‌های شیمیایی و فرآورده‌های کاتالیزور بوده است.