مهدی طاهرخانی: چند ماه از حضور برانکو در ایران نگذشته و روزهای پایانی لیگ چهاردهم بود؛ سرمربی پرسپولیس در خلال یکی از تمرینات تیمش در صحبت‌های خودمانی با یکی از دوستان خبرنگارش به خط دفاعی تیم اشاره کرد و گفت: کار اصلی من برای ساختن پرسپولیس از همین نقطه باید شروع شود. او مهم‌ترین دلیل ناکامی دایی و درخشان را همین مردان دفاعی می‌دانست. البته در آغاز لیگ پانزدهم نتوانست تغییرات چندانی را حاصل کند و بزرگ‌ترین اشتباهش نخواستن سیدجلال حسینی در آن مقطع بود. نکته جالب اینکه در پایان سال درست به اندازه تیم قهرمان لیگ امتیاز جمع کرد و حتی بیشتر از استقلال خوزستان گل زد ولی نتوانست قهرمان شود چون آن خط دفاعی و آن گلرها کمرش را شکستند. تعداد گل‌های خورده فراوان و تفاضل گل بدتر موجب شد پرسپولیس فقط به خاطر دریافت 3 گل بیشتر دستش از جام کوتاه بماند.
برانکو روی حرفش ماند. اول از خط دروازه و ذخیره‌اش شروع کرد سپس همه مردان دفاعی را بیرون کرد و همین تغییرات را به خطوط دیگر بسط داد. از آن تیم که او در دست گرفت امروز تنها 3 بازیکن با پرسپولیس تمرین می‌کنند. طارمی که محروم است، نوراللهی که فعلا مجوز بازی ندارد و علی علیپور. منهای یک نفر که مستقیم به آسمان پر کشید باقی همه به در خروجی باشگاه راهنمایی شدند. پرسپولیس فصل قبل با اقتدار کامل قهرمان شد. نگذاشت مانند فصل قبلش تنها به خاطر 3 گل بیشتر خورده جام را از دستش بربایند. آنقدر کلین‌شیت داشت و تیمش خوب بود که در هفته بیست‌وهفتم برای نخستین بار به باصلابت‌ترین قهرمان همه ادوار لیگ برتر مبدل شد.
مردان قابل اعتماد در خط دفاع و دروازه موجب شدند برانکو به وعده‌اش عمل کند. سیدجلال حسینی و محمد انصاری زوج هماهنگی را تشکیل دادند و از سوی دیگر بیرانوند برخلاف سوشا مکانی گاف نداد اما ماموریت بزرگ‌تر و مهم‌تر موفقیت در آسیا بود. در ابتدا کسی از قهرمانی حرف نزد اما وقتی به جمع 4 تیم برتر آسیا صعود کردند خیلی‌ها خواب فینال را دیدند اما یک تک بازی تلخ و کابوس‌وار در ابوظبی مقابل الهلال ناگهان روزهای سیاه 2 سال قبل را برای برانکو زنده کرد.
نقش خلیل‌زاده در ناکامی‌ها
دلیل اصلی آن 4 گل الهلال بدون تردید عملکرد فاجعه‌آمیز خط دفاعی و بیرانوند بود. پرسپولیس با زوج کم‌اشتباه و مطمئن انصاری و سیدجلال که از قضا هر دو ملی‌پوش هم هستند تبدیل به تیم قهرمان شد اما در شبی که این دو نبودند عملکرد جانشینان‌شان فاجعه‌آمیز بود. شجاع خلیل‌زاده که برانکو روی خرید آن اصرار فراوان داشت، بدون تردید بیشترین اشتباه را در 2 بازی رفت و برگشت مقابل الهلال مرتکب شد. به صورت عجیب و باور نکردنی او در 5 گل دریافتی نقش ویژه داشت و آن یکی هم پنالتی‌ای بود در قالب هدیه داور عمانی به اربابان سعودی‌اش. در همین بازی‌های لیگ هفدهم هم مشخص شد اشتباهات شجاع خلیل‌زاده بیش از حد استاندارد است. وقتی در تبریز و مقابل تراکتورسازی موجب دریافت تک‌گل میزبان شد هواداران پرسپولیس متوجه شدند شجاع همان مدافع پراشتباه فصل قبل سپاهان است. اعتماد به نفس فراوانش موجب می‌شود با لو دادن توپ در میانه میدان، تیم حریف صاحب موقعیت ضدحمله شود (گل تراکتورسازی و گل دوم الهلال در بازی رفت) و در آفسایدگیری به هیچ‌وجه با دیگران هماهنگ نیست که نمونه واضح آن تک‌گل استقلال خوزستان بود و گل اول الهلال در بازی رفت. اگر 2 اشتباه بزرگ شجاع نبود پرسپولیس شاید 2 گل اول و دوم را اینچنین ساده از الهلال نمی‌خورد و کار در همان بازی رفت تمام نمی‌شد. خلیل‌زاده در ابتدا مورد اعتماد کی‌روش بود اما نمایش ضعیفش در چند فصل گذشته موجب شد دیگر رنگ پیراهن تیم‌ملی را نبیند. در بازی رفت مقابل الهلال اگر چه قرمزها اعتقاد دارند عمر خریبین در موقعیت آفساید قرار داشت اما نوع ایستادن خلیل‌زاده و محرمی به گونه‌ای بود که کمک داور متوجه آفساید میلی‌متری نشد. در گل دوم او همانند بازی با تراکتور باز هم پاس اشتباه به میانه میدان فرستاد و با زمین خوردن فرشاد احمدزاده همان توپ چند ثانیه بعد درون دروازه بیرانوند جا خوش کرد. در گل سوم باز هم بعد از اشتباه عجیب شایان مصلح که بعید است دیگر برانکو به او در دفاع چپ اعتماد کند، شجاع پشت خریبین حرکت کرد و از ترس دادن پنالتی هیچ تکلی برای توپ ارسالی نرفت. درست برخلاف سیدجلال حسینی و محمد انصاری که همیشه آماده تکل هستند خلیل‌زاده کوچک‌ترین تبحری در این باره ندارد و این بزرگ‌ترین ضعف یک مدافع است. در گل چهارم هم باز منفعلانه عمل کرد تا فاجعه تکمیل شود. اگر چه برانکو اصرار دارد که گل دوم الهلال در بازی برگشت خطا روی شجاع بود اما بعضی از کارشناسان داخلی نظر دیگری دارند و می‌گویند این خلیل‌زاده بود که نتوانست توپ را از حریف بگیرد و به راحتی زمین خورد.
شجاعت برانکو درباره شجاع
پرسپولیس در آستانه فینال از جام بیرون رفت و حالا وقت تجربه‌اندوزی از این درس تلخ است. آنها امسال یکی از بهترین تیم‌های لیگ بودند و این فرصت را دارند مجددا قهرمان لیگ برتر شوند و سپس شانس‌شان را در لیگ قهرمانان آسیا که از 5 ماه دیگر دور جدیدش شروع می‌شود، امتحان کنند اما سوال اصلی این است برانکو درس‌های لازم را گرفته یا نه؟
سیدجلال حسینی مصدومیت طولانی‌مدتش را پشت سر گذاشته و محمد انصاری می‌تواند زوج او در قلب دفاع باشد. اشتباهات سریالی و پشت سر هم شجاع خلیل‌زاده مشهودتر از آن است که سرمربی کروات تیم بخواهد با فرستادن انصاری به پست دفاع چپ دوباره به شجاع فرصت تازه‌ای دهد.
اگر برانکو روی نقطه قوت تیمش که قلب دفاع بود بخواهد این اشتباه را دوباره تکرار کند شاید در انتهای لیگ با همان چوبی تنبیه شود که پیش از این امثال سوشا، بنگر و نورمحمدی یک بار بدن تیم را با آن کبود کردند. خلیل‌زاده مدافع مورد علاقه برانکو است اما چه لزومی دارد زوج امتحان پس داده سیدجلال و انصاری قربانی این تازه‌وارد شوند؟ شاید در بازی‌های معمولی لیگ برتر بویژه در آزادی به هم خوردن زوج خط دفاعی به چشم نیاید اما قطعا در بازی‌های مهم مثل داربی، ضریب اشتباهات این مدافع بالا می‌رود و آن وقت شاید برانکو برای بار دوم از یک سوراخ گزیده شود.
ماهینی در پست دفاع چپ بازی‌های قابل قبولی اراده داده و تنها شانس محمد انصاری برای حضور در اردوی تیم‌ملی بازی در همان پست دفاع وسط است. اگر برانکو بازیکنان امتحان پس داده در پست‌های سابق را قربانی شجاع نکند، شاید پرسپولیس به همان روزهای خوب در خط دفاعی بازگردد؛ روزهایی که تعداد کلین‌شیت‌های بیرانوند دورقمی بود. شجاع روی نیمکت فرصت ریکاوری ذهنی دارد. او به محض حضور در پرسپولیس بازیکن ثابت شد و همین اعتماد به نفس کاذبی را در وجودش پروراند. وقتی انصاری و سیدجلال آماده هستند بهترین پست برای شجاع نشستن کنار دست برانکو است.