محمد قراگزلو: بارسا با اشتباه داوری به گل دقیقه 2 رسید و همچنان فاصله خود با رئال‌مادرید را حفظ کرد اما اشتباهات متعدد داوران و کمک‌های‌شان در طول مسابقات لالیگا هم دامن رئال و بارسا را می‌گیرد، هم حریفان‌شان را. برای اینکه بدانیم  کدام‌یک از دو مدعی همیشگی فتح جام قهرمانی از اشتباهات بیشتر سود می‌برند و بیشتر امتیاز جمع می‌کنند باید تا انتهای فصل منتظر بمانیم و مسابقه به مسابقه اتفاقات مشکوک بازی‌ها را کنار هم بگذاریم و به نتیجه‌ای برسیم که البته شاید زیاد به درد مربیان نخورد. آنچه مشخص است اینکه برخلاف کیفیت فوتبال در لالیگا داوری در این لیگ در ضعیف‌ترین شکل ممکن دنبال می‌شود و غیر از اینکه تکنولوژی هنوز به ورزشگاه‌های اسپانیا راه نیافته، تیم‌های داوری در غالب مسابقات این لیگ حداقل یک اشتباه تاثیرگذار داشته‌اند و این دور باطل همچنان ادامه دارد. فراموش نکنیم که اشتباهات داوری فصل گذشته و در بازی رفت با همین مالاگا که  داور یک گل سالم و یک پنالتی بارسا را نگرفت در سرنوشت قهرمانی تاثیرگذار بود؛ درست مثل همان توپی که نیم متر وارد دروازه بتیس شد اما داور بازی بارسا ندید و قهرمانی را از این تیم گرفت. بارسا خوش‌شانس بود که کارلوس کامنی، پلنگ سیاه کامرونی‌ها از مالاگا رفت اگرنه باور کنید این مسابقه هم حداقل در حد یک مساوی خانگی گره می‌خورد. دروازه‌بانی که فصل قبل به تنهایی 5 امتیاز از بارسا گرفت و مهم‌ترین مانع در راه قهرمانی انریکه و شاگردانش بود با خوش‌شانسی والورده راهی فنرباغچه شد تا بارسا بری بردن مالاگا مثل فصول گذشته بیشتر از این به دردسر نیفتد. کامنی که بارها در داربی کاتالونیا و همین مالاگا حتی سد محکمی مقابل لئو مسی و ستاره‌های بارسا بود، حالا در لالیگا نیست و همین می‌تواند مایه امیدواری بیشتر بارسا و دوستدارانش برای رسیدن به قهرمانی این فصل باشد. از آن نمایش درخشان مقابل المپیاکوس که بارسا چیزی حدود یک ساعت با یک بازیکن کمتر بهترین تیم یونان را تحت فشار گذاشت تا این مسابقه خانگی فقط 72 ساعت فاصله بود و شاید با در نظر گرفتن این فاصله کوتاه پایین آمدن کیفیت بارسا و ستاره‌هایش طبیعی به نظر برسد. فراموش نکنید بارسا 3 روز قبل از آن مسابقه هم در خانه اتلتیکومادرید مسابقه سنگینی را پشت سر گذاشت و شاید فعلا با فراموش کردن نمایش نه چندان هیجان‌انگیز مقابل مالاگا فقط باید از این خشنود بود که 3 امتیاز بازی مقابل تیم سختکوش میشل به دست آمده و موقعیت بارسا در صدر جدول همچنان تهدید نمی‌شود. بارسا 3 امتیاز از مالاگا گرفت و فعلا همه چیز مطلوب به نظر می‌رسد اما همچنان مشکلاتی در تمام خطوط وجود دارد تا نیاز به دست جنباندن مدیران بارسا در پنجره زمستانی نقل و انتقالات همچنان احساس شود. در روزهای رعب‌آور پیکه و تداوم سوت‌های کرکننده علیه او که روی کیفیت فنی‌اش تاثیر مستقیم گذاشته، نیاز به جذب یک مدافع میانی، با در نظر گرفتن تعدد مسابقات و احتمال بالای مصدومیت و محرومیت اومتیتی و ماسچرانو احساس می‌شود. از سوی دیگر فقر خلاقیت در خط میانی بارسا نسبت به فصول گذشته محسوس است و با وجود استفاده بیشتر والورده از اینیستا نسبت به انریکه و البته نمایش‌های امیدوارکننده پائولینیو شاید حرکت جدی برای جذب کوتینیو باید با سرعت بیشتری دنبال شود. بارسا در خط حمله نیز با کمبود بازیکن روبه‌رو است. هر چند دلوفئو در بازگشت به ترکیب بازیکن اثرگذاری نشان داده و آلکاسر از مصدومیت برگشته اما تا روز بازگشت دمبله و بازگشت به شرایط ایده‌آل، در شرایطی که سوارس همچنان با روزهای اوج فاصله نجومی دارد، جذب یک بازیکن در مثلث تهاجمی ضروری به نظر می‌رسد. بویژه اینکه والورده به هیچ وجه اعتقادی به آرادا توران ندارد و در 3-2 بازی اخیر نیز از دنیس سوارس برای تقویت خط حمله استفاده نکرده است. نمایش 20 دقیقه پایانی سرخی روبرتو در خط میانی بار دیگر ثابت کرد این بازیکن در پست اصلی‌اش می‌تواند به مراتب کاراتر باشد. به نظر می‌رسد استعدادهای روبرتو که فصل قبل حکم آچار فرانسه بارسا را بازی کرد در پست دفاع راست هدر می‌رود و در شرایطی که رافینیا مصدوم است و در روزهایی که راکیتیچ افت می‌کند، برای بهتر شدن شرایط خط میانی غیر از پائولینیوی فیزیکی - تکنیکی می‌توان روی نیروی جوانی و پتانسیل تهاجمی روبرتو حساب ویژه‌ای باز کرد. بعد از نمایش امیدوارکننده در وندامتروپولیتانوی مادرید تصور می‌شد لوئیس سوارس کم‌کم به شرایط ایده‌آل فصول گذشته نزدیک می‌شود اما او مقابل مالاگا تبدیل به همان مهاجمی شد که فقط نام سوارس را یدک می‌کشد و همچنان در دوران افت به سر می‌برد. موقعیتی که او بعد از مانور خیره‌کننده روبرتو از دست داد فقط می‌توانست خنده تلخ او را در پی داشته باشد که بعد از پیراهن دریدن و پیش رفتن تا آستانه گریه، واکنشی متفاوت به تزلزل ساق‌هایش مقابل دروازه رقبا بود.