بالاخره این هفته وزرای پیشنهادی علوم و نیرو به مجلس معرفی شدند. هر چند خود ما معتقدیم که دولت در این امر خیلی عجله کرده و هنوز تا انتخابات 1400 جا داشت. ولی خَب، عده زیادی - شاید هم زیادتری - بر این باورند که وزیرو هر وقت از بروبچ بگیری غم‏مخور! در همین راستا دلایل این تأخیر اعلام شد:

۳- طبق یک نظرسنجی کاملاً درست! دانشجویان هیچ مشکلی با نبودن وزیر علوم ندارند و راحت به زندگی دانشجویی‏شان می‏پردازند. سلف‏ها همچنان خوراک بی‏کیفیت می‏دهند و خوابگاه‏ها هم همچنان چکه می‏کنند. همه فارغ‏التحصیلان سرکار رفته‏اند و همه اساتید از همه چیز راضی‌اند، باری ملالی نیست کُلاً! خُب وقتی خود دانشجویان نخیر، چرا شما بله؟ ای امان از شما!...
۴- آدم وقتی می‏خواهد یک ازدواج ساده کند، باید حواسش باشد که رضایت تمام وابستگان و دوستان و آشنایان درجه یک و بعضا درجه دو و سه را جلب کند اگرنه آن وابسته مذکور در عروسی آدم مذکورالیه، شرکت نخواهد کرد. آن وقت شما توقع دارید دولت بدون جلب رضایت همه آدم‌های مذکورفیه، دست به انتخاب وزیر بزند؟ اُف بر این روزگار!...

۵- می‌دانید؟ نمی‏دانید دیگر! آیا دولت نباید در مورد وزرایش تحقیق کند؟ آمدیم و مثل تیم مذاکره‏کننده هسته‏ای دو، سه تا جاسوس و مرتبط و دوست و آشنا درآمد آن وسط... این هم که کابینه است، تیم مذاکره نیست که بگوییم سرخه‏ای حرف می‏زنیم نمی‏فهمد! آن وقت چه کسی پاسخگو است؟ آیا عبرت نمی‏گیرید؟...

ترتیب اعداد از فرستنده است، به چشماتون دست نزنید!