محمد قراگزلو: 1- بازی در سن‌مامس همیشه دشوار است. فرقی هم نمیکند سن‌مامس قدیم باشد یا جدید، چرا که باسکی‌ها تا دقیقه 90 میهمان را تحت فشار می‌گذارند و برای ستارههایی مثل مسی و سوارز تره هم خرد نمی‌کنند. این بار اینیستایی هم نبود تا بارسا یک مقدار احترام ببیند و طبق آنچه والورده پس از مسابقه گفت بارسا برای این برد زجر کشید. این دشوارترین بازی بارسا تا اینجای فصل بود و تیم والورده حتی مقابل اتلتیکومادرید اینقدر تحت فشار قرار نگرفت و مجبور به دفاع نشد. بارسا با گل خلاقانه دیگری از مسی به رختکن رفت اما در سراسر نیمه دوم تحت تاثیر نمایش بیلبائو بود. این بار کندی تغییرات در خط میانی توسط والورده به تداوم تحت فشار بودن بارسا کمک کرد اما بارسا در شب خوب مدافعان و دروازه‌بانش مقاومت کرد تا در لحظه پایانی ضربه مهلک را به حریف سختکوشش وارد کند.
2- بازگشت والورده به سن‌مامس بعد از سال‌ها تلاش برای حفظ بیلبائو در جمع بزرگان لالیگا و درخشش گاه و بیگاه در جام‌های اروپایی می‌توانست برای او و باسکی‌های متعصب یک اتفاق ویژه باشد. والورده بعد از مراسم اولیه مسابقه البته همان‌طور آرام لب خط متفکرانه به زمین مسابقه چشم دوخته بود و برای تماشاگران روی سکوها نقش متفاوتی داشت. این بار او در نقش دشمن روبه‌روی آنها قرار می‌گرفت اما در این نبرد سکوت و احترام جای سوت و هو شدن را گرفت. در تمام آن 90 دقیقه بین والورده و سکوهای سن‌مامس و البته نیمکت بیلبائو فقط احترام بود که رد و بدل می‌شد، هر چند اساسا سرمربی این فصل بارسا در بحرانی‌ترین شرایط نیز کنترل عجیبی روی اعصاب خود دارد و نتیجه را تنها از اتفاقات فنی داخل زمین دنبال می‌کند.
3- بعد از درخشش دلوفئو در کوپادل‌ری و بازگشت آلکاسر با گل، والورده فقط با 2 مهاجم به مصاف تیم سابقش رفت. هر چند آندره گومز در پست هافبک چپ بعضا در نقش بازیکن کناری به مسی و سوارز نزدیک می‌شد اما تعدد هافبک در ترکیب کاری کرده بود تا نوع نزدیک شدن بارسا به دروازه حریف تغییراتی داشته باشد. همین تغییرات موتور تهاجمی بارسا را دیر روشن کرد و نیمی از دقایق نیمه نخست با سردرگمی بازیکنان در شناخت شرح وظایف‌شان از دست رفت تا بارسا فرم همیشگی و ریتم مورد علاقه هوادارانش را دیر پیدا کند.
4- در غیاب اینیستای مصدوم، پائولینیو به ترکیب اصلی رسید و با یک نمایش قابل قبول دیگر نشان داد حتی اگر کاپیتان آندرس در شرایط ایده‌آل باشد، پائو می‌تواند زوج ایده‌آلی برای کاپیتان تیم در راه طرح‌ریزی حملات بارسا باشد و در مقام قیاس با راکیتیچ چیزی کم ندارد. پائو روی گل اول تاثیرگذار بود و با قدرت بدنی فوق‌العاده و اضافه شدن به حمله در دقیقه 90 گل دوم را به ثمر رساند تا میزان اثرگذاری‌اش را به رخ بکشد. او با قدرت بدنی بالا در فاز دفاع و حمله فوق‌العاده موثر و هماهنگ نشان داد و ثابت کرد در بازی‌های بزرگ و مسابقات دشوار مثل مصاف سن‌مامس می‌تواند در نقش یک مهره کلیدی برای والورده نقشی اساسی ایفا کند.
5- با وجود فرم بهتر پیکه نسبت به مسابقات قبلی و در شبی که ماسچرانوی مصدوم این مسابقه دشوار را از دست داده بود، خط دفاع بارسا فشار زیادی متحمل شد اما اومتیتی درخشید و نمایش استانداردی ارائه داد. آلبا نیز در بازگشت از مصدومیت همان مهره فوق‌العاده بود و با وجود یک مورد آفسایدگیری اشتباه پایه‌گذار گل مسی شد. سرخی روبرتو هم در جناح مقابل همان بازیکن انرژیک و مثبت هفته‌های قبل بود که 80 دقیقه در دفاع راست و 10 دقیقه در خط میانی بالاترین کارایی ممکن را ارائه داد تا در سخت‌ترین بازی فصل خط دفاع بارسا نمره قبولی بگیرد.
6- در روز نیمکت‌نشینی دلوفئو و آلکاسر، بحران لوئیس سوارز در گلزنی تداوم یافت. سوارز باز هم موقعیت‌های متعددی از دست داد و حتی تلاش دقیقه نودی مسی برای خروج او از بحران نتیجه نداد تا آمار منفی مهاجم اروگوئه‌ای ادامه داشته باشد. این اتفاق در روزهایی که مدیران بارسا عزم‌شان را برای خرید گریزمن در ژانویه جزم کرده‌اند، می‌تواند شرایط صمیمی‌ترین دوست مسی در تیم را بحرانی کند، هر چند هنوز همه به بازگشت او به مسیر گذشته ایمان دارند.
7- اگر بگوییم شب سن‌مامس شب تراشتگن بود بیراه نگفته‌ایم. گلر جوان آلمانی بعد از 3 فصل آزمون و خطا برای بارسا سرانجام نشانههایی از پختگی و رسیدن به شرایط ایده‌آل دروازه‌بانی بزرگ را عیان کرد و درخشید. مارک در مصاف با آدوریس باتجربه هرگز کم نیاورد و با چند «سیو» فوق‌العاده حداقل 2 امتیاز مهم را برای بارسا خرید. بعد از سوت پایان بازی دوربین‌ها بیشتر از مسی روی تراشتگن زوم شده بود و به سرعت «سیو»های فوق‌العاده‌اش به تصویر کشیده شد تا کارگردان تلویزیونی با زبان تصویر به نقش پررنگ مارک در کسب این پیروزی دشوار اشاره کند.