تیم ویکری: نیمار قول داده است یکی از داستان‌های بزرگ روسیه 2018 باشد. ستاره برزیل وقتی بازی‌ها برگزار می‌شود 26 ساله است و به دنبال خلق خاطرات درخشان‌تری نسبت به 4 سال پیش. این جام‌جهانی است که نزدیک‌تر می‌شود که او را در قله‌اش در آغوش بگیرد، در زمانی که او بیانیه روشن خودش را برای فوتبال بین‌المللی جست‌وجو می‌کند. او به سختی می‌توانست شروع جذاب‌تری در جام‌جهانی داشته باشد.
برزیل کارش را روز 17 ژوئن مقابل سوییس شروع می‌کند، حریفی فوق‌العاده تحریک‌کننده برای نیمار و همین‌طور فیلیپ کوتینیو، هافبک دفاعی‌شان کاسیمیرو و دروازه‌بان‌شان آلیسون. همه آنها در سال 2009 در جام‌جهانی زیر 17 سال نیجریه مقابل سوییس بازی کرده‌اند.
با نام‌هایی مثل نیمار و کوتینیو و با بازیکنانی که در باشگاه‌های بزرگ برزیلی تجربه کسب کرده‌ بودند، برزیل با امیدهای زیادی به نیجریه سفر کرد. انتظار این بود آنها به سمت قهرمانی حرکت کنند. اگرچه بازی اول برای‌شان ناراحت‌کننده بود. درست است که نیمار گل زد اما برزیل به یک اشتباه شگفت‌آور از دروازه‌بان حریف در دقایق تلف‌شده نیاز داشت تا ژاپن را 3 بر 2 شکست دهد. بعد آنها یک بر صفر به مکزیک باختند و نیمار آنقدر بی‌اثر بود که در نیمه دوم تعویض شد.
شرایط گروه زمانی که با سوییس بازی داشتند خیلی نزدیک بود. برزیل دوباره یک بر صفر باخت. نیمار بی‌اثر بود. دوباره وقتی تیمش در نیمه  دوم به گل احتیاج داشت از زمین بیرون کشیده شد. مدعی‌های قبل از تورنمنت از تورنمنت حذف شدند و یکی از 8 تیم در کل 24 تیم بودند که نتوانستند به مرحله حذفی برسند. سوییس در همین زمان مسابقات را فتح کرد.
در سطح زیر 17 سال هیچ فاجعه‌ای وجود ندارد. همه‌چیز براساس تجربه است و روشن بود که نیمار از آنچه در آن پاییز در نیجریه اتفاق افتاده بسیار آموخته. شکست معمولا بخشی کلیدی از هر داستان موفقیت است. در این‌باره مطمئنا قابل بحث است که آنچه در جام‌جهانی زیر 17 سال رخ داد جابه‌جا شدن نیمار به فوتبال باشگاهی اروپا را به تاخیر انداخت.
بازی او همیشه پله‌پله بهتر شده است. شکست مقابل سوییس ضرورت رویکرد تدریجی را برای او بازتقویت کرد. نیمار شاید با سانتوس در قهرمانی برزیل تیتر اول خبرها شد اما چالش‌های جهانی سخت‌تر بود. چلسی سراغ او آمد و آنقدر مطمئن بود او را به لندن می‌برد که برای او بلیت هواپیما خرید. این صندلی در نهایت خالی ماند و نیمار همان‌جا ماند. او فکر نمی‌کرد که آمادگی رفتن دارد.
زمانی، جام‌جهانی زیر 17 سال، به نظر می‌رسد زخمش را روی ذهن او گذاشته بود. هر وقت که او مقابل حریفی خارجی قرار می‌گرفت که قادر بود فضای او را ببندد، دیگر همان بازیکنی به نظر نمی‌رسید که باعث تشویق مردم برزیل شده بود. شاید جزئیات تکنیکی هم مربوط به این موضوع وجود داشته باشد اما بخشی از آن نیز روانی بود. بازیکنی از این نوع، وابسته به اعتماد به نفس است که به نظر می‌رسد در این زمان او را ترک کرده بود.
اگرچه این در نهایت تاخیری موقتی بود. سال به سال فشار روی او بود که به اروپا برود. بزرگان اخیر برزیلی مثل کافو به او توصیه کردند به آن‌سوی اقیانوس اطلس برود اما نیمار تا سال 2013 صبر کرد. او می‌توانست به عنوان یک جوان 18ساله برود اما در نهایت به عنوان بازیکنی 21 ساله به بارسلونا رفت و آنقدر خوب بود که در جام کنفدراسیون‌ها در جهان بدرخشد و دفاع اسپانیا را در فینال نابود کند. او آماده بود.
اما آیا نیمار برای فشار سال آینده آماده است؟ بردن جام‌جهانی به خودی خود هدفی بزرگ است. درخشش در روسیه نیز برای جست‌وجویش برای بازیکن سال دنیا شدن مهم است، چیزی که آرزوی قدیمی او است.
پیشروی او به سوی افتخار و موفقیت هم از راه قرار گرفتن مقابل حریفی می‌گذرد که راه آنها را در سطح زیر 17ساله در سال 2009 سد کرد. اگر نیمار به همراه کوتینیو، کاسیمیرو و آلیسون به تیم بزرگسالان راه پیدا کرده‌اند، آن سمت هم هریس سریفوویچ، ریکاردو رودریگز و گرانت ژاکا همین کار را در سوییس کرده‌اند. این بازی 17 ژوئن در روستوف کاملا یک گردهمایی است.