جان دردن: هیجان جام‌جهانی در ایران پس از قرعه‌کشی روز جمعه بیشتر شده است. ایران در گذشته در 4 جام‌جهانی بوده اما هرگز از مرحله گروهی عبور نکرده‌اند. مسابقات 2018 می‌توانست اولی باشد... همه‌چیز سر جای خودش بود؛ یک ترکیب ثابت، روند مقدماتی فوق‌العاده، تیمی پر از تجربه بین‌المللی و یکی از بهترین تاکتیسین‌ها در کنار تیم. تیم شماره یک آسیا بودن، جایگاهی که نشانه‌ای از بازی‌های چند سال گذشته بوده، یک نکته مثبت دیگر آنها بود. ایران تنها کشور از کنفدراسیون آسیا بود که به جای سید چهارم در سید سوم قرار گرفت.
اما همه اینها در نهایت به کار نیامد؛ اسپانیا و پرتغال به طرز هیجان‌انگیزی حداقل برای کسانی که هوادار تیم‌های گروه نیستند در 2 جایگاه اول گروه «بی» قرار گرفتند. خیلی زود سراغ ظرف سوم رفتند و ایران به همسایه‌های ایبریایی پیوست. اضافه شدن مراکش تسکین کوچکی بود اما هنوز همه‌چیز از دست نرفته؛ حداقل این بازی‌ها شکوه و شانس روبه‌رو شدن با 2 تیم از بهترین‌ها را به دست می‌دهد.
کارلوس کی‌روش، سرمربی ایران در نشان دادن هیجانش سرعت به خرج داد. او گفت: «قرعه‌کشی جذاب و خیلی هیجان‌انگیز بود و بهتر از این نمی‌شد. بازی کردن مقابل پرتغال و اسپانیا و نشان دادن اینکه چرا اینجا هستیم و شایستگی اینجا بودن را داریم. من مطمئنم خوب کار خواهیم کرد. ما مثل همیشه تیمی در رقابت خواهیم بود و مهم نیست چه اتفاقی می‌افتد، طرفداران ما افتخار خواهند کرد و شاد خواهند بود».
شاید هیجان‌انگیزترین دورنما 4 سال بعد از آن رودررو شدن با بزرگ‌ترین رقیب ستاره پرتغالی، متوجه کریستیانو رونالدو باشد. در برزیل، ایران مقابل فینالیست بازی‌ها، بازی جانانه‌ای داشت. تیم آسیایی تیم آمریکای جنوبی را کاملا کنترل کرد و شانس خیلی خوبی در نیمه دوم داشت و یک پنالتی هم برایش گرفته نشد. در حالی که بازی رو به پایان بود و یک امتیاز سرسختانه در دسترس قرار گرفته بود، لیونل مسی که خوب کنترل شده بود در یک لحظه جادویی از راه رسید و بازی را برنده شد.
این تابستان نوبت متوقف کردن رونالدو است. مهاجم پرتغالی یکی از غول‌های دنیای فوتبال در قرن بیست‌ویکم بوده است، من او را وقتی در مرحله گروهی جام‌جهانی 2006 در فرانکفورت به ایران گل زد و پرتغال 2 بر صفر برنده شد دیدم. او در آستانه بزرگی بود.
دیگر اینطور نیست. زمان به طرز اجتناب‌ناپذیری با همه مقابله می‌کند، حتی با مرد مادیرایی که زمانی که دوباره در میدان مقابل تیم‌ملی ایران قرار می‌گیرد 33 ساله است. ستاره رئال‌مادرید از قله‌اش عبور کرده با وجود آنکه هنوز یکی از بهترین‌های جهان است و آمادگی‌اش تا اینجای فصل در ضعیف‌ترین شرایط چند سال گذشته بوده. با پرتغالی که شدیدا وابسته به نمادش است، امید برای ایران و دیگران در این گروه وجود دارد.
اگر کسی قادر باشد این ستاره را متوقف کند کی‌روش است. او این بازیکن را از زمانی که دستیار الکس فرگوسن در منچستریونایتد بود بخوبی می‌شناسد. این دو در جام‌جهانی 2010 دوباره در کنار هم قرار گرفتند. آنجا وقتی پرتغال از بازی‌ها به طرزی عجیب به دست اسپانیا در دور دوم حذف شد کلماتی بین آنها رد و بدل شد.
وقتی بعد از بازی از رونالدو پرسیدند چرا پرتغال باخت؟ او صرفا گفت: «از کی‌روش بپرسید»! و به نظر می‌رسید این انتقادی به نبود روحیه تهاجمی در پرتغال مقابل قهرمان آینده مسابقات بود. به نظر می‌رسد این دو از آن زمان با هم صحبت نکرده‌اند.
کی‌روش کسی نیست که اجازه بدهد این تحقیرها فراموش شود. مربی 64 ساله آنقدر دقیق است که برنامه‌ای برای مبارزه با تهدید رونالدو داشته باشد. شاید حتی اگر برنامه‌‌اش کارگر شود لذتی بیشتر از معمول هم ببرد. بازی با پرتغال، بازی آخر گروه و همیشه سخت است، چرا که دیگر هیچ بازگشتی ممکن نیست. اگر ایران 3 امتیاز از بازی اولش مقابل مراکش بگیرد، آنگاه موقعیت خوبی خواهد شد، اگرچه تیم آفریقای شمالی هم همین‌طور فکر خواهد کرد.
نیاز اولیه برای ایران این است که سرنوشت رفتن به دور دوم را در دستان خودشان بگیرند. حتی برای‌شان بهتر این است که پرتغال در بازی با این تیم نیاز به امتیاز داشته باشد و حمله کند. آنوقت تیم‌ملی واقعا شانس خواهد داشت.
گروه «بی» سخت است اما هیجان‌انگیز هم هست. این آزمونی است که فوتبال ایران منتظر آن بود و کریستیانو رونالدو ستاره دنیاست که با بهترین دفاع و بهترین سرمربی آسیا رقابت خواهد کرد. اگر ایران بتواند این ستاره را کنترل کند، آنوقت مرحله حذفی آنها را فرا می‌خواند.