فاطمه الکایی‌بهجتی*: در روزهای اخیر شاهد این بودیم که دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور ایالات متحده آمریکا در تصمیمی به ظاهر ناگهانی، قدس را پایتخت رژیم صهیونیستی اعلام کرد؛ این رفتار ترامپ از سوی مجامع بین‌المللی با واکنش‌های مختلفی روبه‌رو شد و برخی این عمل ترامپ را ناشی از رفتارهای نامتعادل آن دانستند اما سخنان نماینده آمریکا(نیکی هیلی) در نشست شورای امنیت سازمان ملل با موضوع قدس که بیان داشت «ما نخستین کشوری بودیم که اسرائیل را به رسمیت شناختیم و از سال ١٩٩٥ کنگره آمریکا تصویب کرده بود که قدس باید پایتخت اسرائیل باشد» نشان‌دهنده این بود که حتی اگر رقیب اصلی او در انتخابات ریاست جهموری (هیلاری رودهام کلینتون) پیروز می‌شد، باید این تصمیم را عملی می‌کرد. با نگاهی به حمایت‌های بی‌چون و چرای آمریکا از رژیم صهیونیستی در طول تاریخ می‌توان براحتی متوجه عملیات روانی دشمن یعنی دیوانه نشان دادن ترامپ و تبرئه خود از تمام خیانت‌های صورت گرفته به جامعه بشری شد. رؤسای جمهور پیشین آمریکا را باید گرگی در لباس میش خواند که آرام آرام خون مردم مظلوم فلسطین را مکیدند و آنقدر زیبا ایفای نقش کردند تا آنجا که ترامپ را دیوانه نشان دادند و خود رابه عنوان فردی مودب در اذهان ساده‌لوحان انگاشتند ولی ما به خوبی به یاد داریم که اوباما رئیس‌جمهور پیشین آمریکا زودتر از هر رئیس‌جمهور دیگری در آمریکا به سرزمین‌های اشغالی سفر کرد و بالاترین میزان کمک امنیتی به اسرائیل را در سابقه خود ثبت کرد و در حمایت از اسرائیل تا آنجا پیش رفت که گفت کسانی که منکر حق حاکمیت اسرائیل هستند باید منکر وجود زمین زیر پای‌شان و آسمان بالای سرشان بشوند، زیرا اسرائیل هیچ جا نمی‌رود. هیلاری کلینتون در کتاب «انتخاب‌های سخت» از کمک‌های نظامی ایالات متحده به اسرائیل اینگونه یاد می‌کند: «طی سال‌ها چه در دولت‌های جمهوری‌خواه و چه در دولت‌های دموکرات، ایالات متحده خود را متعهد دانسته به اسرائیل در بالا نگه داشتن توان نظامی خود از نظر کیفی نسبت به تمام رقبای موجود در منطقه کمک کند».
برخی از این تجهیزات شامل موارد زیر است:
١- هواپیماهای اف ١٦ که کلاهک‌های اورانیومی دارند؛ به کارگیری این نوع سلاح‌ها همان‌گونه که در جنگ خلیج‌فارس و بالکان به اثبات رسید، باعث بروز سرطان می‌شود.
٢- تکنیک‌های پراکنده کردن تظاهر‌کنندگان بدون ریختن خون اما کسانی که در معرض این سلاح‌ها قرار می‌گیرند، دچار بی‌هوشی و فلج موقت می‌شوند، از این نوع سلاح‌ها قبلا در نوار غزه استفاده شده بود.
٣- پرتاب تیرهای پلاستیکی بدبو که تحمل بوی آنها بسیار مشکل است و حتی باعث نابینایی می‌شود.
٤- ذخایر الکترومغناطیسی که تشعشعاتی سوزنده ساطع می‌کنند که منجر به سوختگی در بدن می‌شود.
حمایت‌های آمریکا فقط به توان نظامی ختم نمی‌شود، بلکه می‌توان در موارد متعدد دیگر آن را مشاهده کرد، مانند حمایت هری ترومن (رئیس‌جمهور وقت آمریکا) از بیانیه بالفور که خود حاصل قرارداد سایکس-پیکو بود که منجر به تجزیه خاورمیانه و در نتیجه شکل‌گیری رژیم منحوس صهیونیستی شد. وی ١١ دقیقه بعد از شکل‌گیری رژیم صهیونیستی آن را به رسمیت شناخت. روز ٢٩ نوامبر ١٩٤٧ مجمع عمومی سازمان ملل متحد قطعنامه شماره ١٨1 را مبنی بر «تجزیه فلسطین» با تخصیص دادن ٥٤ درصد اراضی زمینی برای یهودیان، ٤٥ درصد برای اعراب و یک درصد تابع وضعیت بین‌المللی صادر کرد؛ طرحی که آغازگر جنگ ١٩٤٨ شد و در طول جنگ، هزاران فلسطینی از شهر‌ها و روستاهای‌شان رانده شدند و در عملیات تصفیه نژادی جان‌شان را از دست دادند. در تمام این سال‌ها می‌توان دست‌های خون‌آلود ایالات متحده را مشاهده کرد. اسرائیل در اجرای پروژه هسته‌ای خود نیز با هیچ اعتراضی از سوی جامعه بین‌الملل روبه‌رو نشد و همین موضوع اسرائیل را به ادامه فعالیت تشویق کرد. البته این امتیاز با کمک و حمایت آمریکا و با استفاده از حق وتو تحقق یافت. هرچند ایالات متحده تصریح می‌کند رژیم صهیونیستی حق دارد یک نیروی بازدارنده (سلاح هسته‌ای) در اختیار داشته باشد اما اگر کشور دیگری قصد داشته باشد به انرژی هسته‌ای دست پیدا کند، شورای امنیت به هیاهو و جنجال رو می‌آورد؛ هرچند برای اهداف صلح‌آمیز باشد. رژیم صهیونیستی با حمایت آمریکا، هنوز هم توافقنامه منع گسترش سلاح‌های هسته‌ای را امضا نکرده است. علاوه بر نیروگاه اسرائیلی دیمونا، نیروگاه‌های هسته‌ای دیگری نیز در اسرائیل وجود دارند؛ مثلا نیروگاه ناحال سوریک که ادعا می‌کنند برای اهداف صلح‌آمیز است. بسیاری از انستیتوها و مراکز پژوهشی اسرائیل مشغول پژوهش‌های هسته‌ای هستند. نیروگاه دیمونا خطرناک ترین و بزرگ‌ترین نیروگاه هسته‌ای اسرائیل است، چرا که هیچ‌گونه نظارت بین‌المللی بر آن نمی‌شود و آشکارا سلاح‌های هسته‌ای تحریم شده بین‌المللی را تولید می‌کند و امنیت کل منطقه را به خطر می‌اندازد. از سازمان آیپک می‌توان به عنوان بارزترین نمونه حمایت آمریکا از رژیم اشغالگر قدس یاد کرد. آیپک کمیته امور عمومی آمریکا و اسرائیل است که سال ١٩٥٩ تاسیس شد. این سازمان از پرنفوذترین سازمان‌های یهودی آمریکا برای تامین منافع صهیونیست‌هاست که در دوره ریاست جمهوری آیزنهاور در آمریکا تاسیس شد. بزرگ‌ترین دلیل بر صهیونیستی بودن آن، اسم قبلی‌اش؛ «کمیته صهیونیستی آمریکایی روابط عمومی» (American Zionist Commitee for Public Affairs) است که سال ١٩٥٣ میلادی تاسیس شد. بعد‌ها پس از تیره شدن روابط بین حامیان اسرائیل و آیزنهاور، نام آن به آیپک تغییر یافت. از اهداف این سازمان به موارد زیر می‌توان اشاره کرد:
١-کسب پشتیبانی مادی و معنوی آمریکا از رژیم صهیونیستی و بسیج کردن تلاش‌های بین‌المللی برای جلوگیری از صدور هر گونه قطعنامه بین‌المللی به نفع اعراب و فلسطینی‌ها
٢- اعمال فشار بر دولت فلسطین برای پذیرفتن در خواست‌های رژیم صهیونیستی
٣-تقویت روابط بین واشنگتن و رژیم صهیونیستی از طریق همکاری دستگاه‌های جاسوسی- اطلاعاتی 2 دولت و همکاری نظامی و اقتصادی (که سال ٢٠٠٦ تقریبا به ٢/٥٢ میلیارد دلار رسید.)
٤- محکوم کردن اقدامات ایران در دستیابی به تکنولوژی هسته‌ای و موضع آن مبنی بر انکار مساله هولوکاست
٥- اقدام علیه کشورها و گروه‌های دشمن با رژیم صهیونیستی، از جمله حزب‌الله لبنان و سوریه و هر کشور یا گروه دیگری که امنیت اسرائیل را به خطر بیندازد. آیپک در سیاست‌های خارجی آمریکا همچون جنگ عراق و اعمال فشار علیه ایران و سوریه، تعیین سیاست آمریکا در برابر حزب‌الله و حماس و همچنین افزایش کمک‌های آمریکا به رژیم صهیونیستی در چارچوب کمک‌های مالی و سلاح‌های پیشرفته، نقشی اساسی ایفا کرده است. همه کاندیداهای ریاست‌جمهوری آمریکا از جمله جرج بوش، کلینتون و چندین شخصیت برجسته در مجلس سنای آمریکا در جلسه این سازمان سخنرانی و حمایت کامل خود را از رژیم صهیونیستی و تعیین قدس به عنوان پایتخت همیشگی اسرائیل اعلام کرده‌اند. همانطور که بیان شد می‌توان در طول تاریخ حمایت‌های گوناگون ایالات متحده را از رژیم صهیونیستی مشاهده کرد و این تنها گوشه‌ای از خیانت‌هایی بود که امروز پشت دیوانه خطاب شدن ترامپ پنهان شده است. اعلام کردن قدس به عنوان پایتخت رژیم صهیونیستی ریشه در تاریخ و عقیده آمریکا دارد که می‌توان براحتی در عقاید جان لاک، ژان ژاک روسو و خیلی دیگر از فیلسوفان و بزرگان غرب مشاهده کرد که پرداختن به آن فرصتی دیگر می‌طلبد. اما آنچه واضح است اینکه سیاست‌های آمریکا از سیاست‌های ترامپ جدا نیست و ترامپ نمادی از آمریکا و برآمده از طینت آمریکاست، پس جدا خواندن ترامپ از آمریکا و دیگر روسای جمهور شیطان بزرگ نه‌تنها ساده‌لوحی است؛ که اگر با آگاهی باشد قطعا خیانتی آشکار و نابخشودنی است.
* دانشجوی علوم سیاسی