مهدی طاهرخانی: سرانجام کار تمام شد و مهدی طارمی با «خواسته» مستقیم باشگاه پرسپولیس به الغرافه قطر پیوست اما واکنش هواداران در فضای مجازی و واقعی به گونه‌ای بود که «گویی» مهاجم محروم قرمزها علاقه‌ای به بازی در پرسپولیس نداشت و ترجیح داد «همین زمستان» این باشگاه را ترک کند. مدیران باشگاه هم همه به رسانه‌ها گفتند ما خواهان ماندن طارمی بودیم اما او به هیچ وجه علاقه‌ای به این کار نداشت اما این همه واقعیت و جزئیات موجود نیست.
نگاهی دقیق‌تر به ماجرا می‌گوید مهدی طارمی دست‌کم تا اردیبهشت سال 97 اجازه جدایی نداشت و این باشگاه بود که او را مجبور به رفتن کرد. همه موضوع یک چیز است؛ طارمی تا پایان فصل با پرسپولیس قرارداد داشت و بعد از پایان محرومیت 4 ماهه‌اش بدون هیچ مشکلی می‌توانست از اول بهمن تا اردیبهشت‌ماه پرسپولیس را در 2 جام همراهی کند؛ لیگ برتر و لیگ قهرمانان آسیا. اما خواسته پرسپولیس چه بود؟ آنها از مهدی طارمی در خواست داشتند قراردادش را به مدت «2 سال» تمدید کند. این یعنی طارمی دست‌کم تا پایان لیگ نوزدهم باید در پرسپولیس باقی می‌ماند و با توجه به سن و سالش دیگر بعید بود در 28 سالگی پیشنهاد جالبی از اروپا داشته باشد. طارمی به هیچ‌وجه با تمدید قرارداد 2 ساله موافقت نکرد همانگونه که شاید همین الان وحید امیری و محسن مسلمان و فرشاد احمدزاده یا هر بازیکنی که در پایان فصل قراردادش به پایان می‌رسد، راضی به تمدید قرارداد نباشد. از سوی دیگر موضوع برای طارمی متفاوت بود، چرا که او احتمالا با لباس تیم‌ملی در جام‌جهانی 2018 فرصت بازی پیدا می‌کند و درخشش احتمالی‌اش می‌تواند درهای تیم‌های بزرگ را برایش باز کند. اما باشگاه پرسپولیس و گرشاسبی خواسته دیگری داشتند. آنها به‌خاطر محرومیت طارمی از او می‌خواستند حتما قراردادش را تمدید کند اما از بازیکنی مثل طارمی که با داشتن قرارداد در ابتدای فصل قصد جدایی داشت، بعید بود از این «مرام‌ها» به خرج دهد. شاید خیلی‌های دیگر هم به خرج نمی‌دادند. اما باشگاه پرسپولیس با وارونه نشان دادن ماجرا سعی کرد طارمی را رو در روی هواداران قرار دهد. از این رو طی یکی دو روز گذشته بیشترین ناسزا از سوی کاربران مجازی متوجه مهاجم سابق پرسپولیس شده است.
حال بیاییم از زاویه ای دیگر به موضوع نگاه کنیم.
پرسپولیس به فکر سود اقتصادی بود. آنها اگر امروز طارمی را مجاب به رفتن به لیگ قطر نمی‌کردند آنگاه در پایان اردیبهشت‌ماه سال پیش رو این بازیکن بدون آنکه یک ریال به باشگاه پرسپولیس بدهد، تیم جدیدش را انتخاب می‌کرد. اما چرا درباره وحید امیری یا سایر بازیکنان که در پایان فصل قراردادشان به پایان می‌رسد، باشگاه چنین سناریویی را پیاده نمی‌کند؟ قطعا مساله تنها پول نیست. با توجه به دولتی بودن باشگاه و دیونی که بعضا گفته می‌شود به 100 میلیارد تومان می‌رسد، این 2 میلیارد الغرافه هیچ اهمیتی برای پرسپولیس ندارد. آنها این فرصت را داشتند با اضافه شدن طارمی از اول بهمن به ترکیب اصلی‌شان، تیمی قدرتمند‌تر را راهی مسابقات کنند. تیمی که براحتی در 5-4 هفته مانده به پایان لیگ هفدهم، جشن قهرمانی بگیرد و مهم‌تر از آن در آسیا صعود بی‌دغدغه‌ای را به‌عنوان تیم نخست گروه داشته باشد.
اما پرسپولیس و برانکو که یکبار پیش از این صراحتا عنوان کرده بودند خود طارمی بیشتر از پول الغرافه مورد نیازمان است، در چرخشی 180 درجه‌ای، این بازیکن بوشهری را در عمل انجام شده قرار دادند. حالا به گونه‌ای هم «خبررسانی» می‌شود که «گویی» طارمی نمی‌خواست از اول بهمن تا «پایان فصل» برای پرسپولیس بازی کند. در صورتی که او قرارداد داشت و اگر هم می‌خواست قادر به جدایی نبود. تنها مساله گروکشی باشگاه و طارمی در میان بود. باشگاه می‌گفت یا تمدید قرارداد 2 ساله (حتی به یک‌ساله هم راضی نبودند) یا همین امروز باید بروی.
خب! طارمی هم بر خلاف خواسته قلبی‌اش رفت و حالا به هواداران به گونه‌ای القا می‌شود که گویا این بازیکن به خواسته خود در پنجره زمستانی باشگاه را ترک کرده است. نگاهی به مصاحبه اخیر افشین پیروانی بیندازید تا کدهای لازم را برای تحریک هواداران علیه طارمی ببینید.
شاید خیلی‌ها انتظار داشتند طارمی به‌خاطر بلایی که بر سر پرسپولیس آورد و این باشگاه را از 2 پنجره نقل‌وانتقالاتی (دقیقا تا زمستان سال 97) محروم کرد، در این تیم بماند اما چرا کسی به این موضوع توجه نمی‌کند که مدیریت وقت باشگاه یعنی طاهری دقیقا به اندازه طارمی در این قضیه و محرومیت مقصر است. طارمی پیش از این نشان داده بیش از اندازه عجول است و می‌خواهد خیلی سریع لژیونر شود اما باید این حق را برای او قائل شد که برای زندگی‌اش تصمیم بگیرد. وقتی موفقیت انصاری‌فر را در لیگ یونان دیده حالا او هم می‌خواهد شانسش را امتحان دهد. از این رو کار عقلانی‌تر این بود باشگاه عوض این 500 هزار یوروی الغرافه تا پایان فصل مهم‌ترین بازیکنش را حفظ کند.
تصور مصدومیت طولانی مدت علیپور یا منشا را کنید، آیا باز هم قهرمانی قرمزها گارانتی دارد؟ آیا آنها بدون طارمی و با فشردگی بازی‌های بهمن و اسفندماه، صعود راحتی را در لیگ قهرمانان آسیا پیش رو دارند؟ فروختن طارمی در این برهه ریسک بسیار بزرگی بود. چه کسی دی‌ماه می‌تواند قهرمان شدن یک تیم در لیگ برتر را ضمانت کند؟ 3-2 شکست متوالی و یکی، دو مصدومیت ناگهانی می‌تواند ناگهان از رفتن طارمی یک کابوس بزرگ بسازد.
آن روز باید گرشاسبی و برانکو رو در روی هواداران قرار بگیرند و صریحا توضیح دهند چرا برای تنها 2 میلیارد تومان، قید موثرترین بازیکن تیم را زدند. اگر موضوع تمدید قرارداد و آزاد شدن بازیکنان است پس چرا درباره بازیکنان مشابه چنین سیاستی را پیش نمی‌گیرند؟ همه چیز باید شفاف باشد.