عبدالباری عطوان: تصمیم رهبران آمریکا برای تشکیل نیروی مسلح در مرزهای سوریه و ترکیه با 30 هزار نیرو که در مرزهای شمالی سوریه مستقر می‌شود یعنی رویارویی با ترکیه و مقدمه‌سازی برای ایجاد«کشور کرد» در حجم لبنان- اگر نگوییم بزرگ‌تر؛ تشکیل احتمالی کشوری که از حاکمیت کامل و همچنین حمایت آمریکا و اسرائیل برخوردار می‌شود. «نیروهای دموکراتیک سوریه» که اکنون شهر الرقه و مناطق وسیعی از شرق فرات را پس از آنکه با حمایت هوایی و زمینی آمریکا از کنترل گروه تروریستی داعش خارج کرد، در اختیار دارد، ستون اصلی این نیروهای جدید را تشکیل می‌دهد که در طول مرزهای جنوبی ترکیه و داخل اراضی سوریه مستقر می‌شوند؛ همانطور که 2 هفته پیش، سخنگوی کاخ سفید از وجود توافقی آمریکایی- اسرائیلی برای بی‌ثبات کردن سوریه، ایران و هدف قرار دادن حزب‌الله لبنان خبر داد. براساس اطلاعات منتشر شده در ارتباط با بودجه 2018 آمریکا، دولت واشنگتن 500 میلیون دلار برای تامین هزینه این نیروها و تجهیزشان به سلاح‌های مدرن اختصاص داده است و واشنگتن این نیروها را ستون فقرات استراتژی‌اش در منطقه قرار خواهد داد. رجب طیب اردوغان، رئیس‌جمهور ترکیه از این تحرک آمریکا که به باور همه ناظران به دنبال هدف قرار دادن ترکیه است و چه‌بسا باعث تقسیم آن به مناطق مستقل نژادی و طایفه‌ای در آینده نزدیک شود، احساس نگرانی کرده به همین دلیل تهدید کرده این نیروها را که آنها را «تروریستی» توصیف کرد، در هم می‌کوبد. اردوغان همچنین تهدید کرد آنها را از بین می‌برد و شروع به ارسال نیرو و تجهیزات تقویتی به منطقه هاتای، در چارچوب این طرحش کرد. به گفته برخی ناظران، استراتژی ترکیه در رویارویی با این تحرک آمریکا هنوز روشن نیست و کاملا مبهم و حتی حاکی از سردرگمی است؛ چگونه اردوغان، رئیس‌جمهوری ترکیه می‌خواهد جبهه نظامی جدیدی علیه «کمربند امنیتی» مورد حمایت آمریکا در طول مرزهای سوریه و عراق بگشاید، در حالی ‌که در 2 منطقه حلب و ادلب، تنش را با دولت سوریه و همپیمانان روس و ایرانی تشدید کرده و به گروه‌های تروریستی مانند احرارالشام، الزنکی و جبهه النصره دستور داده است علیه پیشروی ارتش سوریه با حمایت همپیمانانش و روسیه، ضد حمله بزنند و در کنفران س گفت‌و‌گوی ملی سوریه که در شهر ساحلی سوچی در روسیه برگزار می‌شود، مشارکت نکنند؛ کنفرانسی که مسکو برای برگزاری آن در هفته‌های آینده دعوت کرده است. اردوغان همپیمان آمریکایی خود را مختار کرد یا ترکیه‌ که یکی از کشورهای موسس پیمان ناتوست را انتخاب کند یا کردها و شبه‌نظامیان کرد را، و نتیجه برایش تاکنون ناامیدکننده بود است زیرا آمریکایی‌ها کردها را انتخاب کردند و با میلیون‌ها تن سلاح سنگین مدرن از آنها حمایت و کمک کردند کنترل شهر الرقه و مناطق گسترده‌ای در شمال شرق سوریه را تصرف کنند. بالا گرفتن تنش ترکیه با روسیه و نادیده گرفتن اقدام گروه‌های مسلح هوادار آمریکا برای پرواز دادن 13 پهپاد مجهز به موشک برای حمله به 2 پایگاه روسیه در حمیمیم (هوایی) و طرطوس (دریایی) سیاست اشتباهی است و به شکل جدی بررسی نشده است، آن هم در سایه واضح شدن طرح آمریکا. درست است که اردوغان با ولادیمیر پوتین، رئیس‌جمهوری روسیه تماس گرفت و تأکید کرد ترکیه هرگز در پشت این حمله نبوده، لیکن این نیز درست است که اردوغان در راستای مانع‌تراشی برای برگزاری کنفرانس گفت‌و‌گوی ملی سوریه در سوچی عمل کرد آن هم زمانی‌که به گروه‌های هوادار ترکیه دستور داد با مشارکت در این کنفرانس مخالفت کنند زیرا ترکیه با هرگونه مشارکت کردها حتی اگر به شکل مشارکت شخصیت‌هایی باشد که نماینده خودشان باشند و از جمله 1600 شرکت‌کننده از طیف‌های مختلف ملت سوریه باشند، مخالف است. اگر اردوغان می‌خواهد با این طرح خطرناک آمریکا برای ایجاد کشور کوچک در شمال سوریه به عنوان پایگاهی برای آمریکا و تهدیدی برای ترکیه، مقابله کند هیچ گزینه‌ای پیش روی خود ندارد جز ائتلاف با مثلث روسیه، ایران و سوریه، زیرا وی به هر اندازه قدرت داشته باشد، به تنهایی نمی‌‌تواند با طرح آمریکا مقابله کند.