همانطور که پیش‌بینی می‌شد سرخابی‌ها در هفته بیستم روز دشواری را مقابل رقبای خود داشتند و در نهایت هر دو به تساوی مقابل گسترش فولاد و پدیده تن دادند. پرسپولیس روز پنجشنبه مقابل گسترش فولاد به تساوی
یک- یک دست پیدا کرد. قرمزها در آخرین ثانیه بازی موفق شدند گل تساوی را توسط سیامک نعمتی به ثمر برسانند. استقلال و پدیده هم روز جمعه در ورزشگاه ثامن مشهد به مصاف هم رفتند که این بازی در نهایت با نتیجه تساوی بدون گل خاتمه یافت. در نیمه اول بازی چندان خوبی را از هیچ کدام از 2 تیم شاهد نبودیم و چندان چنگی به دل نمی‌زد. در این نیمه هر یک از دو تیم تنها یکبار توانستند موقعیت‌هایی نصفه و نیمه را روی دروازه یکدیگر خلق کنند اما در نهایت این نیمه بدون آنکه گلی در بر داشته باشد به پایان رسید. در نیمه دوم بازی فرم بهتری به خود گرفت و اشتهای هر دو تیم برای رسیدن به گل بیشتر شد. بهترین موقعیت این بازی در دقیقه ۶۲ برای تیم پدیده ایجاد شد که محمدرضا خلعتبری در موقعیتی بسیار عالی نتوانست از پاس طلایی معین عباسیان استفاده کرده و توپ را با فاصله زیادی از کنار دروازه به بیرون بزند. در دقیقه ۶۴ بازی هم یک درگیری بین بازیکنان دو تیم پیش آمد که فرشید اسماعیلی، هافبک آبی‌پوشان در متن این درگیری حضور داشت که در نهایت با دخالت داور، این صحنه ختم به خیر شد. در دقیقه ۷۸ بازی بعد از آنکه دقایق زیادی شاهد وقوع صحنه خطرناکی نبودیم، بهنام برزای مهاجم تازه‌وارد استقلال بشدت دروازه پدیده را با خطر مواجه کرد و با یک ضربه که از زاویه بسته زد هر دو تیر دروازه تیم پدیده را به لرزه درآورد. شاگردان شفر در دقیقه ۸۸ بهترین فرصت را برای کسب پیروزی در این بازی داشتند. امید ابراهیمی در این دقیقه پشت یک ضربه پنالتی ایستاد و در مصافی تک‌به‌تک با سعید جلالی‌راد دروازه‌بان جوان پدیده مغلوب وی شد تا این بازی همچنان بدون گل باشد. بعد از این ضربه قدری تشنج در ورزشگاه ایجاد شد و اشکان خورشیدی، رضا مهاجری، سرمربی پدیده را از بازی اخراج کرد. در نهایت نیز این بازی حساس بدون رد و بدل شدن گل به پایان رسید. به این ترتیب استقلال با ۲۹ امتیاز در رده ششم باقی ماند. پدیده هم با این تساوی ۲۳ امتیازی شد و جایگاه دهمی خود را حفظ کرد.
پیروزی پرگل نفت مقابل سیاه‌جامگان
همچنین در ادامه مسابقات هفته بیستم، تیم نفت تهران در خانه به مصاف سیاه‌جامگان رفت که این بازی در نهایت با نتیجه پرگل ۴ بر یک به سود نفت به اتمام رسید. پیام ملکیان (۲) برای سیاه‌جامگان گلزنی کرد و گل‌های نفت را هم رضا حبیب‌زاده (۳۲)، امین منوچهری (۳۹)، محسن بنگر (۴۹) و امیرحسین فشنگچی (۵۶) به ثمر رساندند. تیم نفت با این برد ۲۰ امتیازی شد و در مکان سیزدهم جدول جا گرفت و سیاه‌جامگان هم با ۱۳ امتیاز در قعر جدول باقی ماند. در دیگر بازی همزمان، تیم سپیدرود در رشت به مصاف سپاهان اصفهان رفت که این مسابقه در نهایت با نتیجه ۲ بر یک به نفع سپیدرود خاتمه یافت. حسین ابراهیمی (۷) و رضا نورمحمدی (۸۲) برای سپیدرود گلزنی کردند و مروان حسین (۹۰) گل سپاهان را به ثمر رساند. به این ترتیب علی کریمی با سپیدرود هشتمین باخت این فصل را به سپاهان و کرانچار تحمیل کرد. سپاهان با قبول هشتمین باخت این فصل خود ۲۰ امتیازی و در رده دوازدهم باقی ماند. اما سپیدرود ۱۹ امتیازی شد و با یک پله صعود به رده چهاردهم رسید.
پرسپولیس و مشکل دفاع اتوبوسی
اما پنجشنبه پرسپولیس در حالی به مصاف گسترش فولاد تبریز رفت که بسیاری انتظار یک بازی زیبا و تماشایی را داشتند ولی برخلاف انتظار، نتیجه این دیدار سرد و کسل‌کننده با تساوی یک- یک به پایان رسید. تیم برانکو که به بازی‌های هجومی و تاکتیکی شهرت دارد در سال‌های اخیر توانست با نمایش‌های دلپذیر و تماشاگرپسند بار دیگر هواداران فوتبال را با ورزشگاه آشتی دهد و به قول معروف تنور لیگ فوتبال ایران را داغ کند. اما این روز‌ها از فوتبال زیبا و هجومی تیم برانکو خبری نیست و به نظر می‌رسد فوتبال دوستان باید به بازی‌های سرد و بی‌روح این تیم کم‌کم عادت کنند. بسیاری از کار‌شناسان فوتبال معتقدند حضور برانکو در پرسپولیس سطح فنی لیگ ما را بالا برده و فوتبال ایران را تاکتیک‌پذیر‌تر کرده است اما با نگاهی به بازی‌های این فصل پرسپولیس باید اعتراف کرد بازی‌های تاکتیکی تیم برانکو به بلای جان فوتبال ایران بدل شده و به نوعی فوتبال ما را بیمار کرده است، چرا که بسیاری از مربیان ایرانی برای کسب نتیجه آنچه در زمین به نمایش می‌گذارند فوتبال نیست بلکه نمایش شرم‌آوری از محافظه‌کاری است. در بازی پرسپولیس و گسترش فولاد شاهد بازی عجیب و غریبی از تیم تبریزی بودیم که اگر به حافظه فوتبالی خود مراجعه کنیم، کمتر نمونه‌ای می‌شود مشابه آن یافت. تیم گسترش بدون هیچ برنامه‌ای با 11 بازیکن به زمین رفت تا فقط و فقط به دفاع کردن بپردازد و بازیکنان تیم حریف را عصبی کند. در اغلب زمان بازی شاهد بودیم گسترش حتی یک بازیکن هم در زمین حریف نداشت و بد‌تر از این، حضور تمام بازیکنان در یک‌سوم دفاعی خود بود که کمترین فضا را برای عبور توپ از حریف سلب کرده بود. تنها تاکتیک گسترش در این بازی جمع شدن در محوطه جریمه و دور کردن توپ بود که آدم را به یاد بازی‌های سطح محلات می‌انداخت. البته گسترش تنها تیمی نبود که در این فصل مقابل پرسپولیس به این شیوه به میدان رفت بلکه 2 هفته پیش در بازی نفت تهران مقابل پرسپولیس هم شاهد همین شیوه بازی بودیم؛ دفاع صد در صدی و تجمع در یک‌سوم دفاعی و همچنین کشتن وقت‌های مفید مسابقه به شیوه‌های مختلف. باید گفت این نوع بازی نه‌تنها برازنده فوتبال پراستعداد ایران نیست، بلکه به نوعی توهین به شعور طرفداران فوتبال است. حال باید از خود پرسید حضور چنین مربیانی با این تفکرات تاریخ انقضا گذشته روی نیمکت تیم‌های لیگ برتری قرار است چه چیزی را به فوتبال ما اضافه کند؟ این شیوه بازی و نتیجه‌‌‌گیری به هر قیمتی را کمتر جایی از دنیا می‌شود دید. شاید در سال‌های دور تیم‌های عربی حاشیه خلیج فارس به این نوع بازی شهرت داشتند اما آنها هم شعور فوتبالی خود را ارتقا داده و با جذب مربیان خارجی به دانش فوتبالی خود افزوده‌اند و به همین دلیل است که طی سال‌های اخیر پیشرفت محسوسی داشته‌اند اما به نظر می‌رسد ما نه‌تنها پیشرفتی نداشته‌ایم بلکه فقط درجا زده و حتی در حال پسرفت هستیم و اگر حضور مربی با تجربه‌ای مثل کی‌روش در تیم‌ملی ما نبود، شاید فوتبال ملی ما بد‌ترین روزهای خود را سپری می‌کرد. بیخود نیست که او لیگ داخلی ما را قبول ندارد یا ستارگان فوتبال ما اصرار دارند به هر قیمتی شده عطای این لیگ را به لقایش ببخشند و بروند. به جرات می‌شود گفت این شیوه بازی نه‌تنها فوتبال نیست بلکه باید گفت ضدفوتبال است و بعید است هیچ یک از هواداران فوتبال نتیجه بازی را به هر قیمتی ترجیح دهند. به طور مثال همین تیم برانکو که در 3 فصل پیش در انتهای جدول حضور داشت به دلیل بازی زیبا مورد حمایت هواداران تیمش قرار گرفت و به نتیجه رسید. یا تیم فوتبال استقلال وقتی در داربی نیم‌فصل اول بازی را به پرسپولیس واگذار کرد بشدت از سوی طرفداران خود تشویق شد.