زینب محبوبی: برندهایى هستند که بهخاطر نامشان مدتها گمان مىکردیم وارداتیاند اما بعد متوجه شدیم تولید ایران هستند و امیدوارم این اطلاعات از ارادت ما نسبت به آن برند کم نکرده باشد. یا ممکن است هنگام خرید جنسى، مواجه شده باشیم با فروشندهاى که اصرار دارد جنس مورد نظرمان خارجى است، در حالى که تولیدىاش در همین خیابان شوش است! متأسفانه اقبال قاطبه مردم نسبت به اجناس خارجى بسیار زیاد است به حدى که گاهى تولیدات مرغوب و زیباى ایرانى را به نام خارجى میفروشند یا اینکه تولیدکننده در انتخاب نام برند براى تولیدات خود، تلاش میکند اسمى انتخاب کند که براى خریدار تداعىگر برندهاى خارجى باشد. متأسفانه اخیراً با موردى مواجه شدیم که برخى برندها براى عکاسى تبلیغاتى خود، از مدلهاى بدون حجاب و بعضاً موزرد استفاده میکنند که در نگاه اول بهنظر میرسد به جهت ایجاد حس خارجى بودن اجناسشان براى مشترى است و با توجه به شرایط بسیار سخت تولید در ایران و شرایط رقابتى بسیار ناعادلانه کالاى ایرانى با کالاهاى وارداتى، کسى که اقدام به تولید میکند باید عرق ملى بسیار قوى داشته باشد، اگر نه کسى که به دنبال سود اقتصادى است، راههاى بسیار هموارترى پیشرویش قرار دارد و بعید است که چنین مسیر سختى را انتخاب کند. گمان میرود کسى که پاى در این مسیر گذاشته، یکى از اهدافش مقابله با دشمن در عرصه اقتصادى است اما این روش تبلیغ، بازى کردن در زمین دشمن است و نهتنها به لحاظ اخلاقى، سوءاستفاده تبلیغاتى از زن است که موضوعى مذموم در همه ملیتها و فرهنگهاست، بلکه وقتى از یک تولیدکننده رسمى در جمهورى اسلامى، شاهد تبلیغى خلاف موازین روشن جمهورى اسلامى هستیم؛ تبلیغى که شائبه یک بام و دو هوایى ایجاد میکند براى مخاطب که اگر پوشش سر در جمهورى اسلامى جزو قوانین محسوب میشود و افراد با هر دین و ملیتى براى حضور در اماکن عمومى و رسانههاى تصویرى موظف به رعایت آن هستند تا شهروندى قانونپذیر و متمدن تلقى شوند، چگونه است که تولیدکنندهاى که براى تولیداتش، هزار و یک قانون و تبصره را میگذراند، براى تبلیغات برند خود میتواند از زنهاى بىحجاب استفاده کند؟! هر چند قصه توجیه براى صاحبان برندها دراز است که غیر از این نمىتوانند ویژگیهاى محصول خود را نمایش بدهند و چارهاى نیست و از خانمهاى نامسلمان براى این عکاسىها استفاده میکنند! اما مثلا چه فرقى بین مانتو و شامپو هست که براى تبلیغات مانتو میتوان از این تصاویر استفاده کرد اما براى شامپویى که روى موى سر مالیده میشود، شامپو را روى طاقچه میگذاریم و قسم و آیه میخوریم که خوب است و مفید است و ویتامینه میکند موهاى شما را! و این باب غلط و خلاف قانونى است که باز شده، آن هم با تأسف در برندهاى رسمى! تا قبل از این عکسهاى خلاف اصول اسلامى را در بین مزونداران اینستاگرامى بسیار دیده بودیم، یا حتى خلاف عقل که لب دریاچه چیتگر وسط پاییز، خانم مدل را مجبور به پوشیدن دامن کوتاه با پالتو و کلاه پشمى میکنند که هر بینندهاى را به خنده وا میدارد! اما این مزونها، تولیدکننده رسمى نیستند و بیشتر شبیه خیاطخانههاى محلى هستند که حالا به برکت اینستاگرام، چند نفرى هم خارج از محله، تولیداتشان را میبیند اما درباره تولیدکنندگان رسمى، همانگونه که سر سال حواس دولت به مالیات و بیمه و حجم تولیدشان هست، باید نظارت معنادارى هم بر نحوه تبلیغات آنها وجود داشته باشد، نه براى آنکه عرصه را به رویشان تنگتر کنند یا چوبى لاى چرخ فروششان باشد، به این جهت که این تابوشکنى، فرهنگسازى بسیار غلطى است که اگر ادامه پیدا کند، بقیه تولیدکنندگان هم محق میشوند نسبت به ارائه تبلیغات بدون حد و مرز. در دنیایى که میدیا از انحصار رادیو و تلویزیون خارج شده و شاهد رادیوهایى اینترنتى و تلویزیونهاى مجازى هستیم، طبیعتا دریافت اطلاعات از جانب مردم هم منحصر به رادیو و تلویزیون نخواهد بود و اتفاقا مردم بیشتر زمان خود را اختصاص به میدیاى غیررسمى میدهند و نمىتوانیم تصور کنیم نظارت و کنترل بر رادیو و تلویزیون به تنهایى میتواند انتظار حکومت نسبت به فرهنگسازى پوششى را مرتفع کند؛ واضح است که مردم از طریق میدیاى غیررسمى به هر آنچه که خلاف فرهنگ اسلامى است، دسترسى دارند. هدف از این نوشته، پیشنهاد قیمومت حکومت نسبت به تفکر مردم نیست اما در شرایطى که حفظ حجاب حداقلى در اماکن عمومى و رسانههاى دولتى، جزو قوانین جمهورى اسلامى است، تبلیغات برندهاى تولید ایران، از نگاه مردم، رسمى و قانونى تلقى میشوند، لذا اگر تولیدکنندهاى به طور قانونى و رسمى از دولت مجوز تولید دارد، تبلیغاتش هم باید رسمى و قانونى باشد و در چارچوب تعریف شده پوشش در جمهورى اسلامى. هرگونه حرکت خارج از عرف و قانون و ادامه آن به معنى مجوز گرفتن سایرین براى حرکتهاى خارج از قانون است.