کریس واکس: در بیشتر فصل 18-2017 ترافیک منچستر یک‌طرفه بوده و سلطه سیتی بر لیگ برتر و صعود آنها در 3 جام دیگر باعث شده، یونایتد از طرف دیگر شهر حسرت‌آمیز تماشای‌شان کند. نارضایتی ژوزه مورینیو از تیمش و کنایه‌‌‌هایی که به هزینه‌‌های سیتی زده، اصلا باعث توجه گوآردیولا نشده و با وجود اختلافی که بین 2 تیم وجود دارد، مربی پرتغالی پاسخی از رقیب دیرینه خود دریافت نکرده است. در عوض، آنتونیو کونته توانسته حس همیشگی مورینیو برای پرکردن ستون‌‌های خبری با اظهارات جنجالی‌‌‌‌اش را ارضا کند تا کمبودهای تیمش به چشم نیاید. در این میان به دست آوردن الکسیس سانچس در جلوی چشم گوآردیولا و سیتی را می‌توان نخستین ضربه واقعی یونایتد به تیم همشهری دانست، البته خیلی دیر است، چون فاصله 12 امتیازی سیتی به هیچ‌وجه تهدید نشده و رسیدن یونایتد تقریبا محال است اما با جذب مهاجم شیلیایی شانس این تیم برای رقابت با سیتی بعد از این فصل قابل توجه به نظر می‌رسد.
انتقال به ورزشگاه اتحاد در مقطعی گویا سرنوشت محتوم سانچس بود؛ با اینکه سیتی در تابستان گذشته 60 میلیون پوند برای جذب او پیشنهاد داد و به دلیل ناتوانی آرسنال در یافتن جانشین برای او رد شد اما اینطور تصور می‌شد که فقط کارهای فرمالیته انتقال مانده و او به سیتی می‌رود اما تصمیم سیتی برای عقب کشیدن از مبلغ 35 میلیون پوندی سانچس، باعث شد یونایتد قدم جلو بگذارد و حالا مورینیو می‌تواند بدرستی ادعا کند نخستین پیروزی روانی را برابر گوآردیولا کسب کرده است. معلوم نیست چه اتفاقی می‌افتاد اگر سیتی حاضر به پرداخت مبلغ مشابه یونایتد می‌شد اما به هر حال تردیدی نیست که تصمیم شیاطین سرخ ضربه مورینیو به پپ
کریس واکس: در بیشتر فصل 18-2017
ترافیک منچستر یک‌طرفه بوده و سلطه سیتی بر لیگ برتر و صعود آنها در 3 جام دیگر باعث شده، یونایتد از طرف دیگر شهر حسرت‌آمیز تماشای‌شان کند. نارضایتی ژوزه مورینیو از تیمش و کنایه‌‌‌هایی که به هزینه‌‌های سیتی زده، اصلا باعث توجه گوآردیولا نشده و با وجود اختلافی که بین 2 تیم وجود دارد، مربی پرتغالی پاسخی از رقیب دیرینه خود دریافت نکرده است. در عوض، آنتونیو کونته توانسته حس همیشگی مورینیو برای پرکردن ستون‌‌های خبری با اظهارات جنجالی‌‌‌‌اش را ارضا کند تا کمبودهای تیمش به چشم نیاید. در این میان به دست آوردن الکسیس سانچس در جلوی چشم گوآردیولا و سیتی را می‌توان نخستین ضربه واقعی یونایتد به تیم همشهری دانست، البته خیلی دیر است، چون فاصله 12 امتیازی سیتی به هیچ‌وجه تهدید نشده و رسیدن یونایتد تقریبا محال است اما با جذب مهاجم شیلیایی شانس این تیم برای رقابت با سیتی بعد از این فصل قابل توجه به نظر می‌رسد.
انتقال به ورزشگاه اتحاد در مقطعی گویا سرنوشت محتوم سانچس بود؛ با اینکه سیتی در تابستان گذشته 60 میلیون پوند برای جذب او پیشنهاد داد و به دلیل ناتوانی آرسنال در یافتن جانشین برای او رد شد اما اینطور تصور می‌شد که فقط کارهای فرمالیته انتقال مانده و او به سیتی می‌رود اما تصمیم سیتی برای عقب کشیدن از مبلغ 35 میلیون پوندی سانچس، باعث شد یونایتد قدم جلو بگذارد و حالا مورینیو می‌تواند بدرستی ادعا کند نخستین پیروزی روانی را برابر گوآردیولا کسب کرده است. معلوم نیست چه اتفاقی می‌افتاد اگر سیتی حاضر به پرداخت مبلغ مشابه یونایتد می‌شد اما به هر حال تردیدی نیست که تصمیم شیاطین سرخ برای نشان دادن قدرت مالی‌شان برد را به نفع‌شان رقم زد.
آنهایی که از سیتی حمایت می‌کنند، مدعی می‌شوند این معامله برای تیم ارزش نداشته، چون سانچس هفته‌ای 350 هزار پوند دستمزد می‌خواهد به علاوه 35 میلیون پوندی که شامل حق انتقال مدیر برنامه‌هایش، فرناندو فلیسویچ هم می‌شود. اما باشگاهی که 52 میلیون پوند برای بنجامین مندی، 50 میلیون پوند برای کایل واکر، 47 میلیون پوند برای جان استونز و 42 میلیون پوند برای الیاکیم مانگالا داده، قطعا می‌توانسته خواسته سانچس را برآورده کند تا به یونایتد اجازه ندهد فاصله کیفی میان 2 تیم را کاهش دهد.
هر علتی که پشت تصمیم سیتی باشد، نتیجه نهایی این است که مورینیو و یونایتد حالا بازیکنی را دارند که گوآردیولا در تیمش می‌خواست. این پیروزی شاید کوچک باشد اما برای مربی پرتغالی مهم است و او هفته پیش که درباره شکست دادن تیم رقیب برای جذب سانچس حرف می‌زد، واقعا خوشحال بود: «من احساس می‌کنم می‌تواند در آرسنال بماند یا به تیم دیگری برود و اگر بخواهد جدا شود فکر می‌کنم ما شانس داشته باشیم». به نظر می‌رسد سیتی تیمی ساخته که تا مدتی می‌تواند برای هر حریفی ترسناک باشد. اگرچه در تجربه‌‌های قبلی خود بعد از قهرمانی بشدت دچار افت شده اما ممکن است موفقیت‌‌های فعلی تداوم داشته باشد؛ این اهمیت پیروزی یونایتد در جذب سانچس را بیشتر می‌کند. باشگاه سرمایه‌‌گذاری سنگینی کرده و برای رسیدن به نخستین قهرمانی بعد از سال 2013 تقریبا چک سفید در اختیار مورینیو گذاشته و حالا با سانچس تیم فوق‌العاده بااستعداد او تقویت می‌شود که نشانه آشکار انگیزه مقامات تیم برای رسیدن به جام‌ها و عناوین بیشتر است. به علاوه یونایتد به ویژگی‌‌های سانچس نیاز دارد. سیتی ستاره‌‌های زیادی دارد اما یونایتد جاهای خالی زیادی دارد از جمله سمت راست حمله که سانچس بخوبی در اودینزه و بارسلونا در آن بازی کرده است. این انتقال به طور قطع بیشتر به درد یونایتد می‌خورد تا به قول سر الکس فرگوسن، همسایه پرسروصدای‌شان.
باخت سیتی به لیورپول فاصله این تیم در صدر جدول را به شکل قابل توجهی کاهش نداد اما باخت به یونایتد در نبرد جذب سانچس می‌تواند در بلندمدت مهم‌تر باشد. شاید گوآردیولا در ماه مه جام قهرمانی را بالا ببرد اما مورینیو مصمم است اجازه ندهد این کاتالان نخستین مربی سیتی باشد که از عنوان قهرمانی‌‌‌‌اش در لیگ برتر دفاع می‌کند. گوآردیولا در سال 2011 در اوج رقابت با مورینیو به عنوان مربی بارسلونا و رئال‌مادرید درباره او گفت: «مورینیو یک مربی لعنتی است، یک استاد لعنتی. نمی‌خواهم یک لحظه با او رقابت کنم». حالا که سانچس به یونایتد رفته شاید تازه رقابت شروع شده باشد.
برای نشان دادن قدرت مالی‌شان برد را به نفع‌شان رقم زد.
آنهایی که از سیتی حمایت می‌کنند، مدعی می‌شوند این معامله برای تیم ارزش نداشته، چون سانچس هفته‌ای 350 هزار پوند دستمزد می‌خواهد به علاوه 35 میلیون پوندی که شامل حق انتقال مدیر برنامه‌هایش، فرناندو فلیسویچ هم می‌شود. اما باشگاهی که 52 میلیون پوند برای بنجامین مندی، 50 میلیون پوند برای کایل واکر، 47 میلیون پوند برای جان استونز و 42 میلیون پوند برای الیاکیم مانگالا داده، قطعا می‌توانسته خواسته سانچس را برآورده کند تا به یونایتد اجازه ندهد فاصله کیفی میان 2 تیم را کاهش دهد.
هر علتی که پشت تصمیم سیتی باشد، نتیجه نهایی این است که مورینیو و یونایتد حالا بازیکنی را دارند که گوآردیولا در تیمش می‌خواست. این پیروزی شاید کوچک باشد اما برای مربی پرتغالی مهم است و او هفته پیش که درباره شکست دادن تیم رقیب برای جذب سانچس حرف می‌زد، واقعا خوشحال بود: «من احساس می‌کنم می‌تواند در آرسنال بماند یا به تیم دیگری برود و اگر بخواهد جدا شود فکر می‌کنم ما شانس داشته باشیم». به نظر می‌رسد سیتی تیمی ساخته که تا مدتی می‌تواند برای هر حریفی ترسناک باشد. اگرچه در تجربه‌‌های قبلی خود بعد از قهرمانی بشدت دچار افت شده اما ممکن است موفقیت‌‌های فعلی تداوم داشته باشد؛ این اهمیت پیروزی یونایتد در جذب سانچس را بیشتر می‌کند. باشگاه سرمایه‌‌گذاری سنگینی کرده و برای رسیدن به نخستین قهرمانی بعد از سال 2013 تقریبا چک سفید در اختیار مورینیو گذاشته و حالا با سانچس تیم فوق‌العاده بااستعداد او تقویت می‌شود که نشانه آشکار انگیزه مقامات تیم برای رسیدن به جام‌ها و عناوین بیشتر است. به علاوه یونایتد به ویژگی‌‌های سانچس نیاز دارد. سیتی ستاره‌‌های زیادی دارد اما یونایتد جاهای خالی زیادی دارد از جمله سمت راست حمله که سانچس بخوبی در اودینزه و بارسلونا در آن بازی کرده است. این انتقال به طور قطع بیشتر به درد یونایتد می‌خورد تا به قول سر الکس فرگوسن، همسایه پرسروصدای‌شان.
باخت سیتی به لیورپول فاصله این تیم در صدر جدول را به شکل قابل توجهی کاهش نداد اما باخت به یونایتد در نبرد جذب سانچس می‌تواند در بلندمدت مهم‌تر باشد. شاید گوآردیولا در ماه مه جام قهرمانی را بالا ببرد اما مورینیو مصمم است اجازه ندهد این کاتالان نخستین مربی سیتی باشد که از عنوان قهرمانی‌‌‌‌اش در لیگ برتر دفاع می‌کند. گوآردیولا در سال 2011 در اوج رقابت با مورینیو به عنوان مربی بارسلونا و رئال‌مادرید درباره او گفت: «مورینیو یک مربی لعنتی است، یک استاد لعنتی. نمی‌خواهم یک لحظه با او رقابت کنم». حالا که سانچس به یونایتد رفته شاید تازه رقابت شروع شده باشد.