عبدالباری عطوان: دولت بنیامین نتانیاهو، نخست‌وزیر اسرائیل تحت فشار رو به افزایش داخلی و خارجی است تا شدت تنش‌های کلامی و تهدیدات حزب‌الله را تسکین دهد و تلاش‌هایی جدی برای حل و فصل اختلافات دریایی درباره چاه‌های نفت و گاز با لبنان برای جلوگیری از جنگ بالقوه ویرانگر انجام دهد. این فشارها پس از آن وارد شد که نتانیاهو از معامله گازی 15 میلیارد دلاری با مصر ابراز خوشحالی کرد در حالی‌که سید حسن نصرالله در آخرین سخنرانی‌اش از آمادگی خود برای (پاسخ به تعدی روزافزون تل‌آویو به ذخایر گازی و نفتی لبنان) حمله به سکوهای گاز اسرائیلی در دریای مدیترانه خبر داده و گفته بود مترصد گرفتن چراغ سبز از شورای عالی دفاع لبنان در این باره است. سیدحسن نصرالله به طور شفاف در سخنرانی خود اعلام کرد هدف اصلی در رویارویی آتی، مرزهای خشکی نیست، بلکه مرزهای دریایی است تا بگوید آینده اقتصادی لبنان که می‌تواند راه‌حل نهایی برای اکثریت یا شاید همه بحران‌های مالی آن باشد، در ذخایر گاز قرار دارد و این مساله مرگ و زندگی برای همه لبنان از تمام اقوام و گروه‌هاست. اگر رژیم اسرائیل ادعا می‌کند بلوک گازی شماره 9 [در آب‌های منطقه‌ای لبنان] بخشی از مرزهایش است، این ادعاها بر اساس هیچ اصل قانونی نیست؛ مرز دریایی بین لبنان و فلسطین اشغالی هرگز توسط یک سازمان تخصصی مستقل مشخص نشده است و سازمان ملل متحد یا هر سازمان بین‌المللی دیگر آن را تصویب نکرده است. حتی مرزهای زمینی یا خطوط به اصطلاح آبی که در سال 2000 پس از آنکه ارتش اسرائیل از جنوب لبنان خارج شد، توسط سازمان ملل متحد ترسیم شده است، مورد قبول رسمی مقامات لبنانی قرار نگرفته است، بنابراین نمی‌تواند برای ترسیم مرزهای دریایی لبنان مورد استناد قرار بگیرد و حزب‌الله هم که موشک و اراده شلیک آن را در اختیار دارد بر این موضوع مهم اتکا دارد. «نفتالی بنت» وزیر آموزش‌وپرورش و یکی از اعضای کابینه اسرائیل که افسر ارتش این رژیم هم محسوب می‌شود، طی مشارکت خود در یک مانور آمادگی جبهه داخلی در یک مدرسه اسرائیلی سطح خطر را بالا توصیف کرد و گفت: پیش‌بینی‌ها می‌گوید هر جنگ جدیدی باعث ایجاد خساراتی در سطحی غیرمعمول شده و اسرائیل دیگر از ابتدای سال 1967 ابتکار عمل نداشته است و زمان جنگ علیه کشورهای عربی بدون اینکه هیچ‌گونه تعرضی به عمق اسرائیل وارد شود تمام شده و بازنخواهد گشت. «آویگدور لیبرمن» وزیر جنگ اسرائیل هم چند روز پیش همین سخن را به زبان آورد و گفت: اسرائیل از زمان جنگ 6 روز در هیچ جنگی پیروز نشده و راهبرد کنونی آن دفاعی است. بیشترین نگرانی رهبران اسرائیل بابت نفوذ روزافزون ایران در منطقه و بازوهای نظامی قابل توجه آن بویژه حزب‌الله است و این موضوع به وضوح توسط خود نتانیاهو هم بیان شد، بویژه در کنفرانس امنیتی مونیخ ژنرال «هربرت مک‌مستر» مشاور امنیتی ملی که آمریکا هم در نطق خود در همین کنفرانس بر آن صحه گذاشت. فرمانده پیشین نیروی هوایی اسرائیل به اغراق گفته است که هواپیماهای این رژیم در 5 سال گذشته یک‌صد بار خاک سوریه را مورد حمله قرار دادند اما نمی‌گوید که این حملات مانع از رسیدن 150 هزار موشک به دست حزب‌الله در جنوب لبنان و توسعه موشک‌های سام پنجی نشده که هواپیمای اف16 اسرائیل را برای نخستین‌بار از زمان ورود آن به دستگاه نظامی در سال 2000 سرنگون کردند. نتانیاهو همچنان خوشحال از توافق صادرات گاز با مصر است که یک مشکل مازاد بزرگی برای قاهره درست خواهد کرد که نمی‌داند چگونه آن را به بازار جهانی عرضه کند اما اگر جنگ آغاز شود، ممکن است این خوشحالی موقتی باشد و موشک‌های حزب‌الله با فرود آمدن بر سکوهای گازی اسرائیل آنها را به کوهی از آتش مبدل کند. سیدحسن نصرالله آماده و منتظر رسیدن این لحظه تاریخی است؛ اگر این شرایط بر او تحمیل شود، بار دیگر می‌گوییم که «مرد اگر تهدید کند عمل می‌کند و اگر حرفی بزند به آن عمل می‌کند». گاز شرق دریای مدیترانه متعلق به لبنان، فلسطین، سوریه، مصر و کشورهای عربی است و اشکالی ندارد اگر بگوییم متعلق به جهان اسلام است؛ کشورهای عربی امروز یا بخش محترمی از آنها نظیر عرب‌های دیروز نیستند و دیگر هراسی از جنگنده‌های اسرائیلی - آمریکایی ندارند، چرا که قواعد بازی تغییر کرده است.