یک کارشناس مسائل اقتصادی درباره افزایش قیمت ارز در ماههای اخیر و سیاستهای مدیریتی بانک مرکزی برای این موضوع گفت: علت این نابسامانی را میتوان در «نبود تنظیم بازار» جستوجو کرد؛ در واقع دولت فعلی شناختی از تنظیم بازار ندارد و حتی این اشکال در دولت قبلی هم وجود داشت. این در حالی است که دولت باید تنظیم بازار پولی، مالی، کالا، خدمات، کار و در یک کلام تمام بازارها را وظیفه اصلی خود دانسته و تنظیم آنها را برعهده بگیرد. عبدالمجید شیخی اظهار داشت: تنظیم بازار جزو وظایف بخش عمومی است و این امر به هیچ وجه قابل صرفنظر کردن نیست. وی عنوان کرد: سیاستی که دولت در حال حاضر برای مدیریت بازار ارز در پیش گرفته و بسته ضدالتهابی را ارائه کرده، مُسکن خوبی است اما نتیجهبخشی آن کوتاهمدت است. شیخی ادامه داد: بنابراین دولت باید از جهل مرکبی که تاکنون دچار آن بوده، فاصله بگیرد زیرا تا زمانی که اقتصاد ما تحت سلطه عام آمریکا یعنی دلار و تحت سلطه عام اروپا یعنی یورو قرار داشته باشد، اوضاع به همین منوال خواهد بود و دلالان، سفتهبازان، صرافان و عناصر بانکی بیتقید همچنان در این بازار حضور خواهند داشت. وی در ادامه با اشاره به اینکه «نارکارآمدی نظام بانکی» سند خوبی در جهت موضوعشناسی فقه است که عنوان میکنند وضعیت نظام بانکی کشور فاجعهبار است و باید برای ساماندهی آن چارهای اندیشید، گفت: تعداد زیادی بانک در کشور تاسیس شده است اما حاضر نیستند پولهای سرگردان مردم را از طریق سپردهگذاری و تجهیز منابع، به تولید اختصاص دهند. شیخی اذعان داشت: عملکرد بانکها نشاندهنده یک نظام بانکی ناکارآمد است که همین امر ناکارآمدی بانک مرکزی و از آن بالاتر ناکارآمدی دولت در تنظیم بازار را نشان میدهد. وی افزود: اصلاح نظام بانکی کشور نیازمند ورود قوهقضائیه است و شورای فقهی نیز باید به مسؤول اجرایی تبدیل شود و این وضعیت را اصلاح کند. شیخی گفت: کاهش وابستگی ما به دلار نیازمند ورود به قراردادهای پولی 2 یا چند جانبه است. وی با اشاره به اینکه حدود 35 سال پیش دولت اعلام کرد ما رابطهمان را با دلار قطع کردیم، عنوان کرد: رهایی از سلطه دلار و یورو سالهای پیش میتوانست انجام شود اما عملاً خلاص شدن از زیر سلطه دلار و یورو امکانپذیر نبوده است. این استاد دانشگاه برخی اقتصادخواندههای صاحبنظر را مخاطب قرار داد و گفت: باید از این افراد سوال شود که برای تثبیت یا مدیریت شناور دلار چه برنامهای دارند و چقدر برای این موضوع وقت گذاشتهاند؟ مسلماً در پاسخ به این پرسش باید گفت هیچگونه برنامهریزی موثر یا هیچ دغدغهای برای نیل به این هدف وجود ندارد.