عبدالباری عطوان: اتفاقی نیست که دیدار بشار اسد، رئیس‌جمهوری سوریه با گروهی از خبرنگاران با اخباری که «دیده‌بان حقوق بشر سوریه»- نزدیک به معارضان- مبنی بر بازپس‌گیری بیش از یک سوم غوطه شرقی و نزدیک شدن به دوما، بزرگ‌ترین شهر این منطقه همزمان می‌شود. بشار اسد در این دیدار وعده داد حمله ارتش برای بازپس‌گیری کامل غوطه شرقی ادامه می‌یابد. وی گفت «عملیات غوطه ادامه مبارزه با تروریسم است و بیشتر ساکنان این منطقه می‌خواهند تحت حاکمیت دولت باشند به همین دلیل عملیات ادامه پیدا می‌کند.» سخنگوی گروه «جیش‌الاسلام»، بزرگ‌ترین گروه مسلح در غوطه اذعان کرد عناصر گروه‌های مسلح مجبور به عقب‌نشینی شده‌اند. از همان ابتدا پرواضح بود که طرف‌های روسی و سوری در بازپس‌گیری غوطه شرقی و پایان حضور گروه‌های مسلح در آن و توقف حملات خمپاره‌ای به دمشق به هر قیمت ممکن، مصمم هستند و به نظر می‌رسد رسیدن به این هدف نزدیک است و مساله چند روز یا چند هفته است.  کشورهای حامی گروه‌های مسلح سوری دیگر از آنها در غوطه حمایت نمی‌کنند همانطور که دست از حمایت از آنها در حلب شرقی و دیرالزور کشیدند و چه‌بسا همین صحنه در شهر ادلب، در آینده نزدیک تکرار شود. ترکیه در جنگی موازی در منطقه عفرین سرگرم است و توانسته تاکنون (به گفته دولت ترکیه) 2250 نفر را که بیشتر آنها از نیروهای یگان‌های حمایت مردمی کرد هستند و نیز شمار زیادی از غیرنظامیان را نیز هم بکشد اما کشورهای حاشیه خلیج‌فارس حامی مخالفان سوری، همان شیوه‌ای را در پیش گرفتند که در جریان حمله به شرق حلب در پیش گرفته بودند، یعنی بسنده کردن به تمرکز بر رنج‌های انسانی غیرنظامیان و پخش کردن فیلم‌ها در شبکه‌های تلویزیونی‌شان اما هیچ اقدامی عملی و ملموس برای نجات آنها از خود نشان ندادند. کشتن غیرنظامیان توسط هر کسی که باشد محکوم است لکن آمریکا قدرتی است که بیشترین جنایت‌ها و قتل‌عام‌ها را در حق غیرنظامیان مرتکب شده است و رسانه‌های عربی و جهانی بر آن تمرکز نمی‌کنند و در این زمینه کافی است به کشتن 500 غیرنظامی عراقی در شهر موصل فقط در یک روز اشاره کنیم و فرماندهان آمریکایی به آن اذعان کردند و این جنایت را به دلیل اطلاعات غلط توجیه کردند. همچنین گزارش‌های خبری وجود دارد مبنی بر اینکه جنایت‌ها و کشتارهای دیگری توسط هواپیماهای آمریکایی در الرقه رخ داده که همچنان درباره آن سکوت شده و انتشار تعداد کشته‌ها و قربانیان ممنوع است. این دردناک است که در سوریه قربانیان همیشه غیرنظامیان هستند و تفاوت فقط در هویت قاتل است؛ اگر روسی یا سوری باشد محکوم به ارتکاب «جنایت جنگی» می‌شود اما اگر آمریکایی یا ترک یا گروه‌های مسلح باشند گناه‌شان بخشودنی است و سرزنش نمی‌شوند؛ انگار قربانیان در این حالت انسان نیستند و مستحق هیچ‌گونه همبستگی و همدردی نیستند.  آمریکا که اذعان کرد  70 میلیارد دلار در سوریه برای حمایت از گروه‌های مسلح هزینه کرده، آخرین کشوری است که حق دارد درباره «جنایت‌های جنگی» سخن بگوید، زیرا این کشور بخش عمده‌ای از مسؤولیت تبدیل سوریه و پیش از آن عراق، لیبی، یمن و سومالی را به کشورهای شکست‌خورده به عهده دارد به همین دلیل اشک‌های دروغینش برای جان غیرنظامیان را نمی‌پذیریم. کسی‌ که عراق را محاصره کرد و بیش از یک‌میلیون عراقی را کشت و  کسی که از تجاوز اسرائیل و قتل‌عام‌هایش به وسیله جدیدترین سلاح‌های کشتار جمعی حمایت کرد، حق ندارد حرف بزند و سخنرانی‌ها و درس‌هایی درباره انسانیت و توقف خونریزی برگزار کند.  ارتش سوریه غوطه شرقی را بازپس می‌گیرد، همانطور که حلب شرقی و دیرالزور و تدمر را بازپس گرفت و نباید فراموش کنیم که متاسفانه بی‌گناه‌ها کشته می‌شوند و بهای این طرح جهنمی آمریکا و همپیمانانش برای نابودی این امت و تکه‌تکه کردنش و غارت ثروت‌هایش را می‌پردازند. آمریکایی‌ها و روس‌ها در نهایت امر با هم به تفاهم می‌رسند و قراردادهایی میان یکدیگر امضا می‌کنند و شبکه‌های تلویزیونی
(غربی و عربی) به کشتارهای دیگری می‌پردازند و صاحبان این شبکه‌های تلویزیونی بزودی در آینده یک روز به دمشق بازمی‌گردند و شعار «خداوند آنچه در گذشته رخ داد را ببخشد» سر می‌دهند اما نمی‌دانیم این «توبه» آنها مورد قبول (دمشق) واقع می‌شود یا نه اما آنچه درباره آن یقین داریم این است که طرح آمریکا و اسرائیل
رو به افول است.