زلاتکو کرانچار سرمربی 61 ساله اهل کرواسی هدایت تیم‌ملی المپیک ایران را برعهده خواهد گرفت. بنا به گفته حمید استیلی، مدیرفنی تیم المپیک، کرانچار که سابقه هدایت تیم‌های پرسپولیس و سپاهان در فوتبال ایران را دارد و پیش از این سرمربی تیم‌ملی کرواسی نیز بوده است با نظر کمیته فنی هدایت تیم‌ملی المپیک را برعهده می‌گیرد. انتخاب کرانچار از آنجا جالب توجه است که وی 4 سال پیش گزینه اصلی سرمربیگری تیم المپیک بود اما وزارت ورزش این تصمیم را وتو کرد، چرا که به عقیده اعضای یک کمیته مشورتی این سرمربی شرایط مناسبی برای پذیرش این کار سخت را نداشت. کرانچار یک مربی خوش‌اخلاق و کارآزموده محسوب می‌شود. او در آخرین تجربه خود، با سپاهان نتایج مناسبی کسب نکرده و قبل از آن هم از تیم دیناموزاگرب اخراج شده است. با این حال در بین نامزدهای هدایت تیم المپیک کرانچار گزینه‌ای نسبتا خوب (و نه عالی) محسوب می‌شود. این مربی در زمان سرمربیگری در سپاهان در سال 2014 جدل لفظی جدی و طولانی مدتی با کارلوس کی‌روش سرمربی تیم‌ملی داشت و باید دید این دو مربی چگونه قرار است با یکدیگر تعامل و همکاری داشته باشند. سرمربی تیم‌ملی ایران که در گفت‌وگویی جواد نکونام را شایسته‌ترین فرد برای این پست معرفی کرده بود، حالا باید با این انتخاب جدید کنار بیاید. کرانچار در جامعه فوتبال ایران فردی پذیرفته شده و خوش‌اخلاق و البته صاحب شایستگی‌های فنی محسوب می‌شود و امیدواریم طلسم 40 ساله صعود به المپیک توسط او شکسته شود. در عین حال نسبت به توانایی‌های فیزیکی و البته انرژی این مربی تردیدهایی وجود دارد که امیدواریم در طول زمان نادرستی آنها مشخص شود. به گفته حمید استیلی که جانشین محمد خاکپور در سمت مدیریت تیم المپیک شده (خاکپور بعدا جانشین کرانچار و سرمربی تیم امید شد) این سرمربی بزودی کار خود را با انتخاب بازیکنان مدنظر و برنامه‌ریزی برای اردوهای تیم المپیک آغاز خواهد کرد.
مقایسه کرانچار با مربیان قبلی امید
اگر نام نلو وینگادا را از بین مربیان تیم امید حذف کنیم، همه افتخارات مربیان تیم امید ایران قبل از اینکه روی نیمکت آن بنشینند به یک جام حذفی غلامحسین پیروانی با فجرسپاسی خلاصه می‌شود. بعضی از مربیانی که روی نیمکت تیم امید نشستند مثل حشمت مهاجرانی، حسین فرکی یا برانکو ایوانکوویچ، بعدها تبدیل به مربیان بزرگ و پرافتخاری شدند و بعضی مثل خاکپور، افاضلی و مایلی‌کهن هیچ‌وقت به جام و افتخاری نرسیدند اما نکته مشترک آنها، این است که هیچکدام قبل از تیم امید ایران، افتخار چندانی نداشتند و همین موضوع شاید دلیل دوری ۴۴ ساله ایران از المپیک را مشخص کند.
تنها مربی‌ای که قبل از امیدهای ایران هم افتخارات زیادی داشت، نلو وینگادا بود که همه افتخاراتش را در آسیا به دست آورد و اتفاقا، در ایران کارنامه خوبی نداشت. وینگادا مقطعی در پرسپولیس زیاد موفق نبود و پس از آن، در تیم امید هم نتایج بدی گرفت. بر خلاف او، کرانچار ۵ جام معتبر در فوتبال اروپا دارد و با 2 تیم مختلف قهرمان کرواسی شده است، در جام‌جهانی تیم‌ملی کرواسی را مربیگری کرده و در ایران هم توانسته 2 جام با سپاهان به دست بیاورد.
پروژه استفاده از مربیان جوان در تیم‌ملی امید، از افاضلی و منصوریان تا خاکپور و امیرحسین پیروانی، شکست سختی خورد و حالا شاید استفاده از یک مربی بزرگ و پرافتخار برای نخستین‌بار، بتواند انتظار طولانی ایران برای المپیکی شدن را تمام کند. حتی اگر آخرین افتخار این مربی بزرگ به ۵ سال قبل بازگردد.