من، اریک اشنایدرمن، دادستان نیویورک بعد از هفت سال آزگار خدمت خالصانه برای احقاق حقوق شهروندان بخصوص بانوان،از هیچ کاری فرو گذار نکرده ام. از کشیدن گیس هایشان،خرد کردن دندان ها در دهانشان،تا پوشیدن لباس نارنجی فقط برای نشان دادن حمایتم از بانوان، به دلیل  
پاره‌ای از مشکلات استعفای خود را از دادستانی اعلام  می‌نمایم.
پیش‌تر از تشکراتتان بابت زحماتم متشکرم. در ادامه چند مورد از آن مشکلات عدیده را بیان خواهم کرد.
1 - گم کردن روبان نارنجی
2 - نمک نداشتن هر دو دستم با این توضیح که :برایم حرف‌ درآورده اند عجوزه ها! وگرنه من کجا و این برنامه های تولیدی کجا!
3 - شکسته شدن دلم !این را هم باید توضیح دهم؟! (اینجا چشمهاش از حدقه زده بیرون،دهانش کف کرده و...)
4 - اصلا دوست داشتم دلم خواست بزنمشان!کار دل است دیگر!
در پایان تنی چند از بانوان بازیگر ایرانی که خواستار ماندگاری اینجانب شدند،کمال تشکر را دارم منتها«اینجا دیگر جای من نیست» (گفته شده خودکارش را به سینه دیوار پرت کرده  و فایل‌های شخصی حاوی چگونگی احقاق حقوق بانوان را نیز یادش رفت پاک کند).