من یار مهربانم بدبخت و بی زبانم از بس که پند دادم کف کرده این دهانم گویم بخوان عزیزم گویی مگر بنانم؟ گویم مرا ورق زن گوشی دهی نشانم تنها در امتحانات افتادهای به جانم من زینت دکور ها با سود و بی زیانم