دهم خرداد یا 31 مه میلادی از سوی نهادهای بین المللی روز جهانی بدون تنباکو نامگذاری شده که در این روز، سیگاری جماعت در زیر سیگاری‌شان گل می‌گذارند! حالا اینکه طرف اگر یک روز به‌جای سیگار گل بزند ممکن است خوشش بیاید و از آن به بعد کلا گل بزندش را جامعه جهانی باید جواب بدهد. ما اینجا راهکارهای خودمان را فقط برای مقابله با تنباکو می‌گوییم و می‌رویم.

آمار بدهیم! البته نه از آن آمارها بلکه از این آمارهایی که موی آدم را سیخ می‌کند یا می‌ریزاند. سالانه شش میلیون نفر مستقیم و ششصد هزار نفر غیر مستقیم! به‌خاطر سیگار می‌میرند. حالا مستقیم‌ها دندشان نرم، آقا ما معمولی‌های غیرمستقیم را چرا می‌کشید؟ از این تعداد نقش کشور ما با کمی بیش از یک درصد نقشی تقریبا کمرنگ در عرصه بین‌المللی است که لازم است مسئولان به آن رسیدگی کنند. در حال حاضر در ایران سالانه 65 میلیارد نخ سیگار دود می‌شود که چنانچه این نخ‌ها را به عنوان نخ خیاطی محاسبه کنیم(یعنی هر سیگار 10 سانتی‌متر نخ) معادل 18 میلیون دوک خیاطی خواهد بود که حتی اگر با آنها جوراب یا لیف حمام ببافیم، صنعت نساجی کشور را تکان می‌دهد.

موانع را رفع کنیم. امروز قریب به 90 درصد ملت به دلایلی مانند لاغر شدن، شاخ بازی و ... اقدام به کشیدن سیگار می‌کنند. دیگر ما موانع را گفتیم زحمت بقیه‌اش با مسئولین!

منع نکنیم! کلا ما آدم ها با منع کردن مشکل داریم. با اینکه قرار باشد یک کاری نکنیم. به‌جای این حرف‌ها بیاییم راه جایگزین معرفی کنیم. مثلا به‌جای روز جهانی بدون تنباکو، از روز جهانی تنفس از کپسول هوای غواصی استفاده کنیم، این جوری هم چالش با حالی می‌شود و هم ما به هدف‌مان که یک روز سیگار نکشیدن مردم است می‌رسیم.