حمیدرضا صدر: رئیس باشگاه خوابش را نمی‌دید در چنین مخمصه‌ای گرفتار شود. او آمادگی رویارویی با چنان لحظه‌ای را نداشت، نه نداشت. همیشه او بود که مربیانش را اخراج می‌کرد، فلورنتینو پرس. ولی نه آن روز، نه آنجا. نه در سالن کنفرانس والدبباس. آن روز همه چیز برای پرس بزرگ دست‌نیافتنی وارونه شده بود. این‌بار مربی‌‌‌‌اش بود که بی‌اعتنا به پیشنهادهایش خبر از رفتنش داده بود، مربی‌اش: زین‌الدین زیدان. آن هم پس از فقط 5 روز پس از فتح پیاپی سومین لیگ قهرمانان. پس از 110 ساعت از بالا بردن جام زرینه‌بال. زیدان دوباره همه را حیرت‌زده کرده بود. چنانکه در آخرین بازی‌‌‌‌اش برای فرانسه همه را با آن ضربه سر به سینه ماتراتزی میخکوب کرد ولی این بار پرس بیش از دیگران میخکوب شده بود. او در کنفرانس مطبوعاتی کنار زیدان نشست. با جامه‌ای تیره و چهره‌‌‌‌اش دژم. نمی‌دانست چه پاسخی به خبرنگارها بدهد. برخلاف همیشه آماده نبود و نشانی از آرامش فلورنتینویی در چشمان و خطوط صورتش به چشم نمی‌خورد. روشن‌‌‌‌‌ترین پاسخ پرس این بود «زیدان راهی برای ماندن نگذاشته بوده» و همه چیز برایش «مطلقا غیرمنتظره» بوده. زیدان بیشتر پاسخ‌ها را با «نمی‌دانم»، «خیر» و «شاید» داده بود («آیا اگر رئال در فینال کی‌یف شکست می‌خورد می‌ماندید؟ شاید»). وقتی پرس در پایان گفته بود «چه روز غم‌انگیزی»، زیدان جواب داده بود «ولی برای من روز غم‌انگیزی نیست» و سپس بلند شده و با پرس دست داده و سالن را ترک کرده و رفته بود. زیدان طی 2 سال و نیم نشستن روی آن نیمکت داغ همان جور دل‌ها را برده بود که طی حضورش در میدان ربوده بود، با صمیمیت و آرامش. با 9 جام بالا برده طی 878 روز که یعنی متوسط یک جام طی 16 بازی، یعنی درخشان‌‌‌‌‌ترین عصر رئال در دوران معاصر، یعنی احتمالا تکرار نشده‌‌‌‌‌ترین رکورد تاریخ. در عین حال کمتر مربی رئال توسط غیررئالی‌ها چنین مورد احترام بود. در زیدان وقاری جاری بود که حریفان را هم به تحسین وادار می‌کرد، برخلاف مثلا مورینیو که در مادرید با همه سر جنگ داشت یا حتی آنچلوتی که به‌رغم آرامش، عاری از صمیمیت زیزو بود. برای دستیابی به جزئیات وداع غیرمنتظره زیدان با رئال باید صبر کرد ولی دلیل کلی‌‌‌‌اش روشن بود. او نمی‌خواست به سرنوشت مربیان پیش از خود در برنابئو دچار شود، به سرنوشت دل‌بوسکه، کاپلو، بنیتس، آنچلوتی و خیلی‌‌های دیگر. نمی‌خواست طناب سرنوشتش در دستان پرس یا رسانه‌‌های بی‌ترحم اسپانیایی و طرفداران بی‌تاب رئال قرار بگیرد. نمی‌خواست در سیاهه یکی از آن مربیان اخراج شده دیگر در برنابئو قرار بگیرد. او آنقدر در مادرید بوده- هم به عنوان بازیکن و هم مربی- تا بداند طعم پیروزی‌‌های بزرگ در رئال برای مربیانش چقدر کوتاه است. تا بداند تاریخ باشگاه رئال آنقدر پرافتخار بوده که ردیف کردن جام‌ها در ویترینش خیلی زود عادی به نظر می‌رسد. زیدان بلندی موج‌‌های برنابئو را دیده بود... پرس هم همان موج‌ها را بارها دیده بود ولی انتظار نداشت موج‌‌های توفانی به سوی او هجوم آورند، آن هم بلافاصله پس از سومین قهرمانی پیاپی اروپا. سرجیو راموس هنوز جام را بالا نبرده بود که کریستیانو رونالدو با تاکید بر واژه «بود»، جمله «حضورم در مادرید معرکه بود. در چند روز آتی پاسخ طرفداران را خواهم داد» را بر زبان آورد و همه را گیج کرد. زیدان در مصاحبه مطبوعاتی پس از بازی در پاسخ خبرنگاران در آن باره گفت «می خواین چی بگم؟ نمی‌تونم چیزی که رونالدو گفته رو تغییر بدم». روز بعد همان طرفداران در مادرید طی جشن بزرگ شعار «رونالدو بمان» را سر دادند و گرت بیل ته اتوبوس ایستاد و کسی نمی‌دانست در برنابئو می‌ماند یا می‌رود. کسی نمی‌دانست زمزمه ورود نیمار به رئال راست است یا دروغ... و از همه بزرگ‌‌‌‌‌‌تر کسی نمی‌دانست زیدان 4 روز بعد وداع خواهد کرد. فلورنتینو پرس خوابش را نمی‌دید در چنین مخمصه‌ای گرفتار شود. نه نمی‌دید. حالا معمای انتخاب مربی پس از زیدان بزرگ‌‌‌‌‌ترین چالش مدیریتی پرس شده. همان مربی‌ای که خوب می‌داند در سایه درخشش بی‌حصر زیدان محو خواهد شد.
یوگی لو یا پوچتینو؛ گزینه‌های قطعی رئال‌مادرید
پوچتینو نخستین گزینه رئال برای جانشینی زیدان و در صدر فهرست فلورنتینو پرز است. سپیدپوشان قصد دارند هر چه سریع‌تر مذاکرات با سرمربی آرژانتینی را تمام کرده و کار انتقال او به سانتیاگو برنابئو را یکسره کنند. همان‌طور که دیروز مشخص شد، قرارداد جدید پوچتینو با تاتنهام، بند ویژه‌ای برای رئال‌مادرید ندارد ولی توافقی بین دنیل لوی و پوچتینو انجام شده که اگر سرمربی آرژانتینی بخواهد راهی رئال‌مادرید شود، باشگاه اسپرز اجازه جدایی‌اش را بدهد. لوو دیگر گزینه رئالی‌هاست که سپیدپوشان با او تماس گرفته‌اند. قرارداد لوو با تیم‌ملی آلمان تا سال 2022 اعتبار دارد و پرز سعی دارد متوجه شود آیا سرمربی آلمانی تمایلی به حضور در مادرید خواهد داشت یا نه. در طول پنجشنبه عصر، خوزه آنخل سانچز، رامون مارتینز و فلورنتینو پرز که همگی از مدیران ارشد باشگاه هستند، گزینه‌ها را بررسی کرده‌اند ولی هنوز به تصمیم قاطعی نرسیده‌اند.
سایه زیدان روی سر خروس‌ها
از زیدان همواره به عنوان سرمربی آینده تیم‌ملی فرانسه یاد می‌شد و دیدیه دشان هم در پایان جام‌جهانی از سمت خود کنار خواهد رفت. بنزما که همواره زیدان به خاطر بازی دادن به او مورد انتقاد قرار گرفته، از سال 2015 به دلیل مسائل انضباطی به تیم‌ملی فرانسه دعوت نشده و حالا صحبت‌های بنزما در خداحافظی با زیدان، شک و شبهه‌های فراوانی ایجاد کرده است. بنزما در توئیتر نوشت: «افتخار بازی کردن با تو را نداشتم برادر ولی این افتخار را داشتم که تو مربی من باشی. بنابراین از اعماق قلبم، از آنچه برایم در این مدت انجام دادی سپاسگزارم. هر آنچه برایت رخ می‌دهد، در آن موفق باشی و شاید اگر خدا بخواهد، دوباره بزودی تو را ببینم.» قرارداد دشان تا سال 2020 اعتبار دارد ولی جایگاه او در تیم متزلزل شده و ناکامی در روسیه می‌تواند با اخراج او همراه شود.