یک آزادی‌خواه لیبرال باید به شدت در مورد کنش‌های اطراف خود حساس، دقیق و سریع‌الواکنش باشد! مثلاً فرض کنید عده‌ای قصد دارند FATF و پالرمو را مثل برجام در بیست دقیقه تصویب کنند برود پی کارش. خب حق دارند! مردم که وقتشان را از سر راه نیاورده‌اند که ساعت‌ها و روزها وقت بگذارند و بررسی کنند تا به نتیجه درست برسند! حالا دو نفر نشسته‌اند کف مجلس و به این نحوه تصویب معترضند! مشخص است که یک لیبرال آزاد‌اندیش باید به آنها حمله کرده، با انواع نیش و کنایه، از قبیل کاسبان تحریم، دلواپس، واپسگرا و غیره بزند حسابشان را برسد.
یا مثلاً فرض کنید مداحی -همین عید فطر پارسال- هشدار می‌دهد که غرب غیرقابل اعتماد است و برجام و هسته‌ای به فنا خواهد رفت که خواهد رفت! یک لیبرال خوب نباید از کنار این مساله به آسانی عبور کند! باید پیج او را در فضای مجازی بیابد و تا می‌تواند فحش بدهد و بوق بگذارد. حتی اگر حرفش درست درآمد، لیبرال که نباید کم بیاورد! می‌رود با اروپا می بندد! اصلاً اروپا هم نبست، با چین و روسیه می بندد! آنها هم نبستند می‌گردد یک چیزی پیدا می‌کند و با آن می‌بندد! حتی ممکن است هم‌قطارهای خودتان تمام حرف‌های آن مداح یا نمایندگان دلواپس را تایید کنند! باز هم کم نیاورید! خود را آن‌قدر به این کوچه و آن کوچه بزنید تا کت و کولتان از جا در رود، اما به هیچ وجه زیر بار این که ممکن است منتقدان روزی راست گفته باشند نروید که نروید!
اصلاً لیبرال اگر می‌خواست به نصیحت پدرانه و حرف درست گوش کند که لیبرال نمی‌شد! می‌شد یکی از این بچه درسخوان‌های عینکی که می‌روند یک گوشه بی سروصدا به کشورشان خدمت می‌کنند و آخر هم ترور می‌شوند! اَه اَه اَه! آدم حالش بد می‌شود!
اصلاً یک لیبرال در جریان مذاکره هرگز نباید انشا بخواند! حالا املا نوشت، نوشت!