شاید اگر نگاهی به قهرمانان اخیر لیگ قهرمانان اروپا بیندازیم، تیمی مثل اینتر را پیدا نمی‌کنیم که در مدت چهار سال به کلی دگرگون شده باشد تا جایی که بتوان بازماندگانی کمتر از انگشتان یک دست از تیم رویایی مورینیو پیدا کرد. سیاست‌های موراتی و دیگر مدیران اینتر به قدری ضعیف بود که اینتر در فصل گذشته در رتبه نهم سری A قرار گرفت که چنین جایگاهی یکی از بدترین رتبه‌های اینتر در چند دهه اخیر بوده است.
بی شک بزرگ‌ترین مشکل اینتر در سالیان اخیر، عملکرد ضعیف در نقل و انتقالات بوده است. فروش بازیکنان باکیفیت و خرید بازیکنان عمدتا بی‌کیفیت باعث شده این تیم سال به سال عملکرد بدتری داشته باشد. با بررسی آنچه در چند سال اخیر در اینتر اتفاق افتاده، می‌توان پی به این قضیه برد که بی‌جهت نبوده مارکو برانکا به یکی از منفور‌ترین چهره‌ها نزد هواداران اینتر تبدیل شده است. طرفداران اینتر با ورود توهیر برای نقل و انتقالات زمستانی لحظه شماری می‌کردند. آنها انتظار خرید بازیکنان با کیفیت را از مالک جدید تیمشان داشتند اما با شروع نقل و انتقالات زمستانی، اوضاع آنگونه که هواداران انتظار داشتند پیش نرفت و توهیر نیز در مصاحبه‌های خود بارها اشاره کرده بود که در ژانویه به دنبال ریخت و پاش کردن نیست. تقریبا در اواخر نقل و انتقالات بود که خبر معاوضه گوارین و ووچینیچ منتشر شد که شوک بزرگی را به هواداران اینتر وارد کرد. به محض شنیده شدن این خبر، صد‌ها هوادار متعصب اینتر روبه‌روی دفتر باشگاه تجمع کردند و دست به اعتراض زدند. همین حرکت باعث شد اریک توهیر، اندونزی را به مقصد میلان ترک کند و به سرعت وارد عمل شده و این معاوضه را کنسل کند. پس از این حرکت، طولی نکشید که توهیر نظارت مستقیم بر نقل و انتقالات را در هفته پایانی ژانویه برعهده گرفت و با خرید دی آمبرزیو و هرنانس توانست کمی از انتظارات هواداران اینتر را برآورده کند. برانکا با وجود داشتن سابقه بازی برای اینتر و  به ثمر رساندن 23 گل در دو فصل برای این تیم، به علت عملکرد ضعیف در سمت مدیریتی در این باشگاه و خرید بازیکنان بی‌کیفیت و عدم حفظ ترکیب تیمی که در سال 2010 سه‌گانه را کسب کرده بود، تبدیل به یکی از بدنام‌ترین و منفور‌ترین اشخاص در نزد هواداران شد. بعد از بالابردن جام قهرمانی لیگ قهرمانان توسط خاویر زانتی، نزول اینتر شروع شد. مورینیو از باشگاه جدا شد ولی تلفات اینتر به همین‌جا ختم نشد. گابریل اوریالی، از اشخاص وفادار باشگاه و کسی که اینتر هماهنگی را در یک دهه اخیر باشگاه به وجود آورده بود، از باشگاه جدا شد و پست مدیریتی وی به مارکو برانکا داده شد؛ حرکتی که می‌توان از آن به عنوان بزرگ‌ترین اشتباه موراتی نام برد. اوریالی درباره دلایل جدایی خود گفته بود: «بعد از قهرمانی در چمپیونز لیگ، من فکر کردم می‌توانم کمی بیشتر از بقیه  از موفقیت لذت ببرم اما کاملا با اتخاذ تصمیماتی که آنها گرفته بودند مخالف بودم. در واقع مطمئن نبودم در اینتر خواهم ماند یا نه.  من از دلایل واقعی برکناری‌ام از باشگاه باخبر نشدم. بعد از 30 سال در اینتر، فکر می‌کردم اعتبار و احترام به دست آورده‌ام با این حال من از باشگاه بیرون انداخته شدم و نمی‌دانم چرا. من فقط می‌دانم پس از اینکه مورینیو اینتر را ترک کرد، موراتی اجازه داد توسط برانکا و برخی مدیران متقاعد شود که پروژه‌ای را آغاز کند که من در آن جایی نداشتم». پس از برکناری اوریالی بود که موراتی معاملات اینتر را به برانکا سپرد تا شروعی باشد برای نزول باشگاه از سطح اول فوتبال اروپا. سیاست‌های نامعلوم اینتر و عدم دانش مدیریت در شرایط نقل و انتقالات را می‌توان از ضرر‌های انتخاب برانکا برشمرد. زمانی که بنیتس جانشین مورینیو شد، باشگاه به خواسته‌های مربی درباره خرید گزینه‌های موردنظرش اهمیتی نداد و در عوض سیاستی نامعین را برای خرید و فروش بازیکن در نظر گرفت. خرید بازیکنانی معمولی با قیمتی بالاتر از ارزش واقعی آنها و فروش ستاره‌های تیم زیر قیمت واقعی آنها باعث شد اینتر هم از لحاظ اقتصادی تضعیف شود هم از لحاظ سطح کیفی. در تابستان سال2011، مسؤولین اینتر که شعار جوانگرایی را سر می‌دادند، ساموئل اتوئو را به آنژی ماخاچ کالا واگذار کردند، در عوض آنها دیه گو فورلان پا به سن گذاشته را به خدمت گرفتند. تیاگو موتا به عنوان یکی از موثر‌ترین بازیکنان اینتر 5 ماه بعد و در ژانویه راهی پاری‌سن‌ژرمن شد بدون اینکه اینتر جایگزینی در حد کیفیت فنی او را به خدمت بگیرد. نقل و انتقالات فصل 13-2012 نیز عجیب‌تر از سال‌های قبل پیش رفت. باشگاه تصمیم گرفت قرارداد قرضی آندرا پولی جوان را دائمی نکند در عوض چند ماه بعد آنها کوزمانوویچ را به خدمت گرفتند. مارکو لیوایای جوان به آتالانتا واگذار شد، در معامله‌ای که اسکلوتو به اینتر آمد و باشگاه به عنوان جانشین، توماسو روکی پابه‌سن‌گذاشته را از لاتزیو به خدمت گرفت. موضوع به همین‌جا ختم نمی‌شود و شرایط عجیبی که باشگاه برای اشنایدر به وجود آورد، باعث شد در نهایت این بازیکن با مبلغ ناچیز 5/7 میلیون یورو به گالاتاسرای فروخته شود؛ حرکتی که از ذهن هواداران اینتر پاک نخواهد شد.