دولت الجزایر به منظور جلوگیری از تقلب، اینترنت را حین برگزاری امتحانات قطع می‌کند. حالا که امتحانات تقریباً تمام شده اما ممکن است از امتحانات آینده، چنین اقدامی در ایران هم صورت بگیرد، تصمیم گرفتیم تعدادی از روش‌های سنتی تقلب را که نیازی به اینترنت و حتی نیروی برق ندارند، معرفی کنیم.
۱) نیم ساعت قبل از شروع امتحان در محل حاضر شوید و صندلی خود را پیدا کنید. سپس نکات کلیدی، فرمول‌ها، جداول و مطالبی را که به سختی حفظ می‌شوند به دقت روی صندلی پیاده کنید. این روش برای امتحانات حفظی و فرمولی بسیار مناسب است. مزیت این روش ایمنی (safety) بسیار بالای آن است. از مشکلات آن هم می‌توان به ننوشتن خودکار روی بعضی از صندلی‌ها، معلوم نبودن صندلی فرد قبل از امتحان و مزاحم بودن نوشته‌های نفر قبلی
اشاره کرد.
۲) خلاصه‌ها و هرآنچه لازم می‌دانید را در یک برگه بنویسید و با خود به جلسه امتحان ببرید. سپس در حین برگزاری آزمون به بهانه رفع حاجت به سرویس بهداشتی بروید. آنجا به سرعت جواب‌ها را مرور کرده و بعد از برگشتن در برگه امتحانی وارد کنید. ضعف این روش زمان محدود آن است. بالاخره مگر در یک ساعت چندبار می‌شود رفت دستشویی؟
۳) یک همکار انتخاب کنید و قبل از امتحان انواع روش‌های کددهی را با یکدیگر تمرین کنید. در کنار یکدیگر بنشینید و امتحان را با کمک هم به پایان برسانید. این روش در مورد آزمون‌های تستی بسیار ثمربخش است. از جمله ویژگی‌های آن، بُرد بالای آن است به شکلی که گاهی با آن طرف سالن امتحانات هم می‌شود ارتباط گرفت. مشکل اصلی این روش علاوه بر ضعف در امتحانات تشریحی، انتخاب همکار مناسب است. همانطور که می‌دانید کسانی که زرنگ‌اند معمولا تقلب نمی‌رسانند و آنهایی که می‌رسانند معمولا زرنگ نیستند.
۴) پیراهن آستین بلند، با اینکه روشی قدیمی و تا حدی ناکارآمد است، اما هنوز هم اگر شرایط محیطی مناسب فراهم باشد می‌تواند تعیین‌کننده نُه ترمه شدن یا نشدن شما باشد. مشکل اصلی این روش ریسک بالا و عدم امکان انکار تقلب در صورت لو رفتن است.
۵) چشم تیزبین ابتدایی‌ترین وسیله تقلب کردن است. قدرت تشخیص یک جمله در فاصله‌ای چند متری، یک ویژگی ذاتی است، اما با تمرین و ممارست فراوان می‌توان به قرنیه‌ها چگونه چرخیدن را آموخت. ضعف اصلی این روش، پایین بودن حجم اطلاعات رد و بدل شده در هر بار ارتباط‌گیری است.